జంబూద్వీపంలో భారతవర్షం కర్మభూమి (శ్రీ మహాభాగవత కథ-30) : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 జంబూద్వీపంలో భారతవర్షం కర్మభూమి (శ్రీ మహాభాగవత కథ-30)

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

సూర్యదినపత్రిక (07-04-2025)

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

వర్షాలన్నింటిలోను భారత వర్షమే కర్మక్షేత్రం. ఏ వర్షంలో ఎవరు ఎలాంటి సుఖదుఃఖాలను అనుభవించినా దానికి కారణాలైన పుణ్యకర్మలనీ, పాప కర్మలనీ ఆచరించే స్థలం భారత వర్షం. మిగతా ఎనిమిది వర్షాలు పుణ్యకర్మలను అనుభవించే స్థానాలు. పుణ్యకర్మలను అనుభవించే స్థానానికి స్వర్గం అని పేరు. ఆ కర్మలో కొంతమేరకు కర్మఫలాన్ని అనుభవించి, మిగులు ఉండగా జీవులు భూమిని చేరుతూ ఉంటారు. అలా చేరి, మిగిలి ఉన్న పుణ్యఫలాలను అనుభవిస్తారు. వాటిని భౌమ స్వర్గాలని అంటారు. అలాంటి భౌమ స్వర్గాలు ఎనిమిది వర్షాలు. దానికి మూలమైన పుణ్యాన్ని ఆచరించే స్థానం భారత వర్షం. ఇక శ్రేష్టమైన భారత వర్షం కథ ఏమిటంటే: 

స్వాయంభవ మనువుకు ప్రియవ్రతుడు అనే కొడుకు జన్మించాడు. అతడికి అగ్నీధ్రుడు అనే కుమారుడు పుట్టాడు. అతడికి నాభి అనే వాడు పుట్టి బాలి చక్రవర్తితో స్నేహం చేశాడు. సమస్త భూమండలాన్ని పాలించాడు నాభి. అతడికి ఋషభుడు అనే సద్గుణవంతుడైన కొడుకు పుట్టాడు. అతడి కొడుకుల్లో పెద్దవాడైన భరతుడు ఘోరమైన తపస్సు చేసి, మనస్సును సంసార బంధాల నుండి మళ్లించి చివరకు వాసుదేవుడిని చేరుకున్నాడు. ఆ పుణ్యాత్ముడు ఏలిన భూమండలానికి అతడి పేరుమీద ‘భారతవర్షం’ అని ఏర్పడి, క్రమేపీ జగత్ప్రసిద్ధం అయింది.

ఇలావృతం మొదలుగా గల తొమ్మిది వర్షాలలోనూ భగవానుడైన నారాయణుడు అవతరించి, నిత్యం లోకాలను అనుగ్రహిస్తూ, లోకులందరికీ జ్ఞానం ఇస్తాడు. ఇలావృత వర్షానికి అధిపతి త్రిపురాలను హరించిన రుద్రుడు. భద్రాశ్వ వర్షానికి అధిపతి భద్రశ్రవుడు. హరి వర్షానికి అధిపతి నరసింహస్వామి. కేతుమాల వర్షంలో భగవానుడు కామదేవుడు (ఈయన్నే ప్రద్యుమ్నుడు అని అంటారు) అనే పేరుతో లక్ష్మీదేవికి ప్రీతి కలిగిస్తూ ఉంటాడు. ఈ వర్షానికి అధిపతులు ప్రజాపతైన సంవత్సురిడి కుమార్తెలు, కుమారులు. కొడుకులు పగళ్లు, కూతుర్లు రాత్రులు. రమ్యక వర్షానికి అధిదేవత మత్స్యరూపంలో ఉంటాడు. అతడు హరే! ఈ వర్షాధిపతి మనువు. ఇతడు మత్స్యమూర్తిని ఆరాధిస్తుంటాడు. ఇక హిరణ్మయ వర్షం అధినేత కూర్మావతార రూపుడైన పద్మగర్భుడు శ్రీమహావిష్ణువు. పితృదేవతల అధిపతైన అర్యముడు హిరణ్మయవర్ష పాలకుడు. ఉత్తర కురు భూములకు వరాహదేవుడు అధిపతి. భూదేవి అతడికి పూజ చేస్తుంటుంది. కింపురుష వర్షానికి సీతాలక్ష్మణ సమేతుడైన శ్రీరామభద్రుడు అధిపతి. భారత వర్షానికి అధిపతి నారాయణుడు. బదరికాశ్రమంలో నరుడితో కలిసి తపస్సు చేశాడు. భారత వర్షంలో ఎన్నో పుణ్యశైలాలు, గంబీరంగా ప్రవహించే అనేక నదులు ఉన్నాయి. అవి....

పుణ్యశైలాలు: మలయ పర్వతం, మంగళ ప్రస్థం, మైనాకం, ఋషభం, కూతకం, కొల్లకం, సహయం, వేదగిరి, ఋష్యమూకం, శ్రీశైలం, వేంకటాద్రి, మహేంద్రం, వారిధరం, వింధ్యపర్వతం, శుక్తిమత్పర్వతం, ఋక్షగిరి, పారియాత్రం, ద్రోణపర్వతం, చిత్రకూటం, రైవతకం, కుకుభం, నీలగిరి, గోకాముఖం, ఇంద్రకీలం, రామగిరి మొదలైనవి. 

పవిత్ర నదులు: పైన చెప్పిన పర్వతాలకు పుత్రికలైన పుణ్యనదులు: చంద్రపట, తామ్రపర్ణి, కృతమాల, వైహాయాసి, కావేరి, వేణి, పయస్విని, పయోద, శర్కరావర్త, తుంగభద్ర, కృష్ణవేణి, భీమరథి, గోదావరి, నిర్వింధ్య, పయోష్ణి, తాపి, రెవ, సురస, చర్మణవతి, వేదస్మృతి, ఋషికుల్వ, త్రిసోమ, కౌశికి, మందాకిని, యమునా, సరస్వతి, దృషద్వతి, గోమతి, సరయువు, భోగవతి, సుషోమ, శతద్రువు, చంద్రభాగ, మరుద్వరుథ, వితస్త, అసిక్ని, విశ్వ అనే మహానదులు. నర్మదానది, సింధువు, శోణ అనే నదాలు భారత వర్షంలో ప్రవహిస్తున్న మహా ప్రవాహాలు. వీటిల్లో పవిత్రంగా స్నానాలు చేస్తే మానవులు ముక్తిని పొందుతారు. 

భారత వర్షం ఎంతో ఉత్తమమైనదని మహాపురుషులు స్తుతిస్తారు. భారత వర్షంలో జన్మించిన వారి భాగ్యాన్ని వర్ణించి చెప్పడం సాధ్యం కాదు. భారత వర్షంలో శ్రీహరి ఎన్నో అవతారాలను ఎత్తి, జీవులకు తత్త్వం ఉపదేశించాడు. అందువల్ల భారత వర్షంలోని జనులకు సాధ్యం కానిదేదీ లేదు. నారాయణుడిని స్మరించడం వల్ల సకల పాపాలు నశిస్తాయి. భారత వర్షంలో ఒక్క క్షణకాలం మనఃపూర్వకంగా సర్వ సంగ పరిత్యాగం చేస్తే, అతడు పురుష శ్రేష్టుడు అవుతాడు. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే, భారత వర్షం మోక్షాన్ని పొందడానికి అనువైన కర్మ భూమి, యజ్ఞాభూమి. 

ఏడు వర్షాల ప్లక్ష ద్వీపం 

జంబూ ద్వీపానికి చుట్టూ లక్ష యోజనాల మేర ఉప్పు సముద్రం చుట్టి ఉన్నది. ప్లక్ష ద్వీపానికిచుట్టూ చెరకు రసం నిండిన సముద్రం ఉన్నది. అది రెండు లక్షల యోజనాల మేర చుట్టి ఉన్నది. ద్వీప మధ్య భాగంలో ప్లక్షం అనే జువ్వి చెట్టు ఉన్నది కాబట్టి ఈ ద్వీపానికి ప్లక్ష ద్వీపం అన్న పేరు వచ్చింది. అగ్నిదేవుడు దీనికి అధిపతి. (ప్రియవ్రతుడి కొడుకు ఇధ్మజిహ్వుడు దీని పాలకుడు). ఈ ప్లక్ష ద్వీపాన్ని ఏడు వర్శాలుగా విభజించడం జరిగింది. అవి శివ, యశస్య, సుభద్ర, శాంత, క్షేమ, అమృత, అభయ అనేవి. 

ఈ సప్త వర్షాలకు సప్త కుల పర్వతాలున్నాయి. వాటి పేర్లు: మణికూటం, వజ్రకూటం, ఇంద్రసేనం, జ్యోతిష్మంతం, ధూమ్రవర్ణం, హిరణ్యగ్రీవం, మేఘమాలం. ఈ వర్షాలకు సప్త మహానదులున్నాయి. అవి: అరుణ, నృమ్ణ, అంగిరసి, సావిత్రి, సుప్రభాత, ఋతంబర, సత్యంభర అనేవి. ప్లక్ష ద్వీపానికి ముందు, జంబూద్వీపానికి మధ్య లవణ సముద్రం ఉన్నట్లే, ప్లక్ష శాల్మలీ ద్వీపాలకు మధ్యలో ఇక్షురస జలంతో నిండిన ఇక్షురస సముద్రం ఉన్నది. ఇది రెండు లక్షల యోజనాల విస్తీర్ణం కలిగి ఉంటుంది. ఇక్షురస సముద్రానికి రెట్టింపు వైశాల్యం కలిగినది శాల్మలీ ద్వీపం. 

శాల్మలీ ద్వీపంలో శాల్మలీ వృక్షం (బూరుగు చెట్టు) విస్తీర్ణం ప్లక్ష ద్వీపం విస్తీర్ణమంత ఉంటుంది. ఈ వృక్షం వల్లనే ఆ ద్వీపానికి శాల్మలీ అన్న పేరొచ్చింది. ఈ వృక్షం మూలంలో, వేదాలే అవయవాలుగా ఉన్న పతత్రి రాజు-పక్షిరాజు గరుత్మంతుడు నివసిస్తూ ఉంటాడు. శాల్మలీ ద్వీపానికి యజ్ఞబాహువు పాలకుడు. ఇతడు ప్రియవ్రతుడి కొడుకు. యజ్ఞబాహువు తన ఏడుగురు కొడుకుల పేర్లతో ఏడువర్షాలను విభజించి వారికిచ్చాడు. అవి: సురోచనం, సామనస్యం, రమణకం, దేవబర్హం, పారిభద్ర, అప్యాయనం, అభిజ్ఞాతం అనేవి. ఈ వర్షాలలో సరిహద్దు పర్వతాలు ఏడు ఉన్నాయి. అవి: సురస, శతశృంగ, వామదేవ, కుంద, ముకుంద, పుష్పవర్ష, శతశ్రుతులు అనేవి. ఏడునదులు అక్కడ ప్రవహిస్తున్నాయి. అవి: అనుమతి, సినీవాలి, సరస్వతి, కుహువు, రజని, నంద, రాకలు అనేవి. 

శాల్మలీ ద్వీపానికి చుట్టూ సురా సముద్రం ఉంది. దాని విస్తీర్ణం నాలుగు లక్షల యోజనాలు. సురా సముద్రానికి చుట్టూ కుశ ద్వీపం ఉన్నది. దాని విస్తీర్ణం ఎనిమిది లక్షల యోజనాలు. కుశ ద్వీపం చుట్టూ ఘృత సముద్రం ఉన్నది. ఆ ద్వీపంలో దేవతలు నిర్మించిన కుశస్తంబం ఉన్నది. ఆ స్తంబం ఉండబట్టే దాని పేరు కుశ ద్వీపం అని వచ్చింది. కుశ ద్వీపానికి ప్రియవ్రతుడి కొడుకు హిరణ్యరేతసుడు అధిపతి. యితడు తన కొడుకుల పేర్లతో వర్షాల్ని విభజించి ఏర్పాటు చేశాడు. కుశ (ద్వీప) వర్షం లో బభ్రువు, చతుశ్సృ౦గం, కపిల, చిత్రకూటం, దేవానీకం, ఉర్ధ్వరోమం, ద్రవిణం అనే ఏడు పర్వతాలున్నాయి. రసకుల్య, మధుకుల్య, శ్రుతవింద, మిత్రవింద, దేవగర్భ, ఘృతచ్యుత, మంత్రమాల అనే ఏడు మహానదులు ఉన్నాయి. 

కుశ ద్వీపానికి చుట్టుకుని ఘృతసముద్రం ఉన్నది. దాని వైశాల్యం ఎనిమిది లక్షల యోజనాలు. దానికి అవతల పదహారు లక్షల యోజనాల విస్తీర్ణంతో క్రౌంచ ద్వీపం ఉంది. దాని మధ్యలో క్రౌంచం అనే ఒక పర్వతం ఉంది. దీని మూలంగానే ఆ ద్వీపానికి ఆ పేరొచ్చింది. ఈ ద్వీపానికి అధిపతికూడా ప్రియవ్రతుడి మరో కొడుకు ఘృతవృష్టుడు. తనకొడుకులైన ఆమోద, మధువహ, మేఘవృష్ణ, సుధామ, ఋషిజ్య, లోహితార్ణ, వనస్పతులానే వారి పెళ మీద వర్షాలను ఏర్పాటు చేశాడు. ఆ వర్షం (క్రౌంచ ద్వీపం) లో శుక్ల, వర్ధమాన, భోజన, ఉపబర్హణ, నంద, నందన, సర్వతోభద్రము అనే ఏడు పర్వతాలు; అభయ, అమృతౌఘ, ఆర్యక, తీర్థవతి, తృప్తిరూప, పవిత్రవతి, శుక్ల అనే ఏడు నదులున్నాయి. 

క్రౌంచ ద్వీపాన్ని చుట్టుకుని పాల సముద్రం ఉన్నది. దాని విస్తీర్ణం పదహారు లక్షల యోజనాలు. దానిలో శాక ద్వీపం ఉన్నది. ఇది 32 లక్షల యోజనాల విస్తీర్ణంతో ఉన్నది. ఆ ప్రదేశమంతా శాక వృక్ష సుగంధంతో నిండి ఉండడం వల్ల ఆ ద్వీపానికి శాక ద్వీపం అన్న పేరొచ్చింది. ప్రియవ్రతుడి కొడుకైన మేధాతిథి ఈ శాక ద్వీపానికి అధిపతి. ఇతడి ఏడుగురు కొడుకుల పేర్ల మీద వర్షాలను విభజించి పట్టం కట్టాడు. అవి: పురోజన, పవమాన, ధూమ్రానీక, చిత్రరథ, బహురూప, విశ్వాధార. ఈ శాక ద్వీపానికి ఏడు సరిహద్దు పర్వతాలున్నాయి. అవి: ఈశాన, ఉరుశృంగ, బలభద్ర, శతకేసర, సహస్ర స్రోత, దేవపాల, మహానస అనేవి. ఈ ద్వీపంలో అనఘ, ఆయుర్ద, ఉభయసృష్టి, అపరాజిత, పంచనది, సహస్రసృతి, నిజధృతి అనే సప్త మహానదులున్నాయి. 

శాక ద్వీపాన్ని ఒరుసుకుంటూ చుట్టూ పెరుగు సముద్రం ఉన్నది. దాంట్లో పుష్కర ద్వీపం ఉన్నది. దీని విస్తీర్ణం 64 లక్షల యోజనాలు. ఇది మహాద్వీపం. దీంట్లో పదివేల బంగారు రేకులతో పద్మం ఉన్నది. ఇది బ్రహ్మదేవుడి పీఠం. పుష్కర ద్వీపం మధ్యన మానసోత్తరం అనే పర్వతం ఉన్నది. ఇది వర్షాల మధ్య సరిహద్దు గిరిలాగా ఉంటుంది. మానసోత్తర పర్వతం ఎత్తు పదివేల యోజనాలు. వైశాల్యం కూడా అంతే. దీనికి చుట్టూ నాలుగు పురాలున్నాయి. అవి: ఇంద్ర, అగ్ని, వరుణ, కుబేరు లోకపాలకుల పురాలు. ఈ పర్వతానికి పైన సంవత్సరాత్మకమై సూర్యరథ చక్రం మేరు ప్రదక్షిణం చేస్తూ ఉంటుంది. అది ఒకసారి ప్రదక్షిణం చేసే కాలమే అహోరాత్రం అనబడుతుంది. ప్రియవ్రతుడి కొడుకు వీతిహోత్రుడు పుష్కర ద్వీపానికి అధిపతి. అతడి ఇద్దరి కొడుకుల పేర్లమీద రమణక, దాతక అనే రెండు వర్షాలుగా ఈ ద్వీపాన్ని విభజించడం జరిగింది. 

ఇదీ, శుద్ధోదక సముద్రం వరకు ఉండే సప్తద్వీప రూపంగా ఉన్న భూమండల వర్ణన. 

పుష్కర ద్వీపాన్ని చుట్టుకుని 64 లక్షల యోజనాల విస్తీర్ణంతో శుద్ధోదక సముద్రం ఉన్నది. ఈ సముద్రానికి అవతల లోకాలోకం అనే పర్వతం ఉన్నది. ఇది వెలుగుకు, చీకటికి మద్యన ఉండడం వల్ల దీనికి లోకాలోకం అన్న పేరు వచ్చింది. శుద్ధోదక సముద్రానికి, లోకాలోక పర్వతానికి మధ్యలో ఎనిమిది కోట్ల ముప్పై తొమ్మిది లక్షల యోజనాలకు విస్తరించి బంగారు రంగులో అద్దంలాగా ఒక ప్రదేశం ఉన్నది. అది దేవతలు ఉండడానికి వీలుగా ఉంటుంది. అక్కడ నేలమీద పెట్టిన ఏ వస్తువైనా తిరిగి తీసుకోవడం కుదరని పని. అక్కడి నుండి లోకాలోక పర్వతం ఎనిమిది కోట్ల యోజనాలు. సూర్యుడు మొదలుకుని ధ్రువుడి వరకు ఉండే జ్యోతిర్మండలం కిరణాలకు (లోకాలకు) సరిహద్దుగా ఉన్నందున, ఆ తరువాత మొత్తం ఆలోకం (చీకటి) ఉన్నందున, దానికి లోకాలోక పరవటం అన్న పేరొచ్చింది. 

సప్త ద్వీపాలతో కూడిన భూమండలం మొత్తం విస్తీర్ణం ఏభై కోట్ల యోజనాలు. దాంట్లో నాల్గవ వంతు లోకాలోక పర్వతం ప్రమాణం. దీంట్లో సకల జగద్గురువైన బ్రహ్మ అంతర్యామిగా ఉంటాడు. బ్రహ్మదేవుడు, ఋషభం, పుష్కరచూడం, వామనం, అపరాజితం అనే పేర్లుకల నాలుగు దిగ్గజాలను లోకాలను రక్షించడానికి అక్కడ నిలిపి ఉంచాడు. భగవంతుడు సకల లోకాలను రక్షించడానికి లోకాలోక పర్వతం మీద కల్పాంతం వరకు వేచి ఉంటాడు. 

వివిధాలైన ఈ లోకయాత్రలన్నీ భగవంతుడి చిఛ్చక్తిస్వరూపిణి అయిన యోగమాయా విరచితాలే! ఇలా అనేక మంత్ర రహస్యాలతో ఆ లోకాలోక పర్వత శిఖరం మీద ఉన్న భగవంతుడికి తప్ప ఆ పర్వతానికి ఆవల వైపు ఇతరులెవ్వరికీ సంచరించడానికి వీలుపడదు. సూర్యుడు బ్రహ్మాండమధ్యంలో ఉన్నాడు. సూర్యుడి నుండి అండగోళం అంచులు రెండింటికి 25 కోట్ల యోజనాల మేర ఉన్నది. ఇలా ఉన్న సూర్యుడి వల్లనే దిక్కులు, స్వర్గం, మోక్షం, నరకం మొదలైనవన్నీ ఏర్పడుతున్నాయి. దేవతలకు, జంతువులకు, మనుష్యులకు, నాగులకు, పక్షులకు, గడ్డికి, లతలకు, పొదలకు, భూమి నుండి మొలిచే సర్వ జీవ సమూహానికీ సూర్యుడే ఆత్మగా ఉన్నాడు. 

(బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)

Improper Educational Policies Stymie Professional Faculties : Vanam Jwala Narasimha Rao

 Improper Educational Policies 

Stymie Professional Faculties

Vanam Jwala Narasimha Rao

The Hans India (06-04-2025)

{At present, there is a fundamental flaw in the structure of education, training, and job preparedness. A significant disconnect exists between professional education and the actual execution of skill-related roles in engineering, medicine, and civil services. Concerns expressed by Parliamentary Committee, Sonia Gandhi, and Revanth Reddy are significantly genuine. The NEP-2020 largely aims to address these gaps by introducing experiential learning, vocational training, and industry partnerships to improve professional competence. It emphasizes multidisciplinary education, problem-solving, and early exposure to technical skills. However, implementation remains inconsistent, with educational institutions still relying heavily on rote learning. Experts have pointed out that the success of NEP depends on effective implementation, infrastructure, and industry collaboration} – Editor’s Synoptic Note

A Parliamentary Committee emphasized the need to enhance higher education options, research infrastructure, a unified long-term approach to retain and recover its human capital and to avoid Brain Drain. Congress Leader Sonia Gandhi in an article, criticized the National Education Policy (NEP) alleging that the 3Cs ‘Centralization, Commercialization, and Communalization’ haunt Indian Public Education System today, and this ‘Carnage’ must end. Sonia criticized that, the Central Advisory Board of Education (CABE) comprising Union and States’ Ministers for Education has not been convened since September 2019. Telangana Chief Minister Revanth Reddy, during a review meeting with the Education Commission preferred to introduce ‘Revolutionary Reforms in the Education System’ and unveil a ‘Comprehensive Policy Document’ aimed at establishing the best possible education system, considering field-level realities and adopt a practical, results-oriented approach, through quality primary (With Strong Foundation) and higher education. These recent interpretations by Parliamentary Committee, Sonia Gandhi, and Revanth Reddy are noteworthy. 

In the rapidly evolving landscape of professional competence, despite advancements in technology and infrastructure, inadequacies continue to undermine effective service delivery, the main reason being, gap that exists between theoretical knowledge and practical execution. This disconnect is evident in critical fields like Engineering, Medicine, and Civil Services, where reliance on ground-level skilled personnel remains alarmingly high. The root of this problem lies not only just in ‘Outdated Educational Frameworks’ but also in the structural deficiencies of professional training and preparedness. Analyzing Causes, Manifestations, and Potential Solutions to this deep-seated issue, focusing on aligning professional education with real-world demands, is essential. Real-world demands must drive education reforms. 

For instance, as an example, for resolving technical and infrastructure-related issues, such as rectification of power failures, quite often skilled ground staff do better than senior professionals. Higher-level professionals often limit themselves to routine administrative, supervisory, and managerial functions, lacking hands-on expertise, including inability to handle advanced tools. Engineering, Medicine, Information Technology, and other professional graduates, despite holding advanced degrees and years of experience, become increasingly dependent on ground-level Industrial Training Institutes’ (ITI) personnel or self-taught skilled expertise for operational tasks. Professional Independence requires real-world technical competence.

India has demonstrated professional excellence, accomplishing global recognition and serving as ‘Role Model’ for other countries in key fields such as space technology, nuclear research, healthcare, information technology, and financial sector. This success is largely due to well-structured hierarchical coordination and continuous knowledge updates. Space technology thrives under a defined three-tier structure where scientists, engineers, and operational staff coordinate seamlessly from testing to launch and ground station monitoring. Nuclear technology benefits from a ‘National Atomic Energy Agency’ guiding research, development, and operational implementation through cross-functional teams. This structured coordination and continuous learning in few selected areas, is typically missing in other fields. A significant disconnect exists between professional education and the actual execution of skill-related roles in engineering, medicine, and civil services. 

Professionals with prestigious degrees, thanks to umpteen inadequacies, often struggle with practical challenges, relying heavily on lower-level staff for troubleshooting. There is a fundamental flaw in the structure of education, training, and job preparedness. For example, electrical engineers in government service frequently rely on electricians to repair simple wiring issues, and those working in a power plant might understand the theoretical aspects of voltage regulation and circuit design but struggles to diagnose a transformer or any other failure without the help of an experienced electrician. 

Civil engineers working on infrastructure projects depend on masons and carpenters to execute construction work accurately. Mechanical engineers often need support from experienced mechanics to diagnose and repair machinery failures. Computer Science Graduates require additional training to handle complex coding problems or software deployment. MBBS doctors often struggle with patient care and diagnosis without the assistance of nurses and technicians. Specialist doctors are unable to interpret basic diagnostic reports without guidance from radiologists or lab technicians. Civil servants rely heavily on clerical staff and subordinates for a simple note preparation. Operational efficiency entirely depends on skilled support staff.

Professional education system prioritizes theoretical knowledge over practical application. Engineering and medical curricula are outdated, focusing on examinations rather than real-world problem-solving. Internship opportunities are limited, leaving graduates unprepared for field challenges. Consequently, ITI-trained electricians, plumbers, and machine operators often outperform specialist engineers in practical settings, while nurses and medical technicians demonstrate better patient care capabilities than newly graduated doctors and even specialist. Constables and Upper Division Clerks handle basic-level operations better than senior or junior IPS-IAS officers. A better field training than the existing one strengthens administrative problem-solving skills.

Introducing mandatory internships and hands-on training in engineering and medical education; Focus on skill-based training rather than rote learning; Encouraging collaboration between educational institutions and industries for real-world exposure; Encouraging professional certification and evaluation beyond academic degrees; Introducing skill-based hiring criteria in public and private sectors etc. maybe an answer to the maladies. The deep-rooted disconnect between professional education and practical execution needs to be done away with.

The NEP-2020 to a great extent aims to address these gaps by introducing experiential learning, vocational training, and industry partnerships to improve professional competence. It emphasizes multidisciplinary education, problem-solving, and early exposure to technical skills. However, implementation remains inconsistent, with educational institutions still relying heavily on rote learning. Experts have pointed out that the success of NEP depends on effective implementation, infrastructure, and industry collaboration. The National Training Policy (NTP) underscores the importance of continuous learning, structured training modules, and competency-based evaluations for professionals and civil servants. It proposes mid-career training programs and practical exposure to improve decision-making and operational competence. Bureaucratic inertia and ineffective monitoring which hamper execution continues to be a flaw.

Over the years, experts have long highlighted this growing disconnect between academic learning and professional competence. Professional education still tends to focus on examinations rather than skill-building, and producing graduates who excel only in theory. Engineering education often fails to develop coding and technical skills, while medical training leaves MBBS graduates ill-equipped to handle critical cases independently. Administrative training remains focused on procedural knowledge rather than field-level realities, and understanding.

One easy way to comprehend on Imperatives, implications, and challenges of implementation in seriatim are: Curriculum Overhaul with a focus on practical application, Skill-Based Learning, Industry-Academia Collaboration for real-world exposure, Competency-Based Training, and Continuous Learning (Imperatives); Improved Professional Competence, Reduced Dependency on lower-skilled workers, Enhanced Public Trust and service delivery, Competent professionals improving service delivery, boosting public confidence (Implications); and Resistance to Change from existing systems, Resource and infrastructure Constraints, Coordination Issues, and Scalability (Challenges of Implementation) etc. 

Bridging the gap between education and professional competence is essential for not only India’s, but also many developing and fairly good number of developed countries. Practical training, industry collaboration, and competency-based learning will empower professionals to perform effectively. The success of reforms under the National Education and Training Policies depends on consistent execution, adequate resources, and a mindset shift toward skill-based education. Connecting the gap between theoretical knowledge and practical competence is not just a policy imperative, it is a national necessity. The success of India's professional excellence in fields like space and nuclear technology demonstrates the potential of structured hierarchical coordination and continuous learning. However, this success remains confined to select sectors, leaving significant gaps in professional execution across engineering, medicine, and civil services. 

The National Education Policy-2020 and the National Training Policy may provide a roadmap for addressing these shortcomings, but the real challenge lies in effective implementation. A paradigm shift towards skill-based learning, industry-academia collaboration, and continuous professional development is essential. Only by aligning educational objectives with practical demands India can transform its workforce from theoretically proficient to operationally competent, ensuring that professionals at higher governance levels are not just administrators but effective problem solvers and innovators. And hence, concerns expressed by Parliamentary Committee, Sonia Gandhi, and Revanth Reddy are significantly genuine. Hope they will become practical.

శ్రీరామరాజ్యం : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 శ్రీరామరాజ్యం

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

భక్తి మాసపత్రిక (ఏప్రియల్, 2025) 

శ్రీరామాయణాన్ని దీర్ఘశరణాగతి అని అంటారు. రామాయణంలో కనిపించే పరతత్వం శ్రీరామచంద్రమూర్తిగా అవతరించిన విష్ణువే. అయినా మానవుడిగానే నడుసుకున్నాడు. ఆ శ్రీరామచంద్రుడే మానవ విలువలకు అద్భుతమైన ఉదాహరణ. ఎవ్వరికీ వెరువని శ్రీరాముడు, ఏనాడూ తన కర్తవ్యాన్ని వీడలేదు. ‘మానవులు’గా వుండాలనుకునేవారు తప్పక శ్రీరాముడిని ఆదర్శంగా తీసుకోవాలి. ఎన్నో గొప్ప సుగుణాలు, ధర్మాలు, కలగలిసిన రామరాజ్యాన్ని మించినది ఏ లోకంలోనూ మరోటి లేదు.  

ఇవన్నీ వివరంగా తెలుసుకోవాలంటే సంస్కృతంలోని వాల్మీకి శ్రీరామాయణాన్ని, లేదా, తెలుగులో వున్న ఆంద్రవాల్మీకి రామాయణం మందరాన్ని చదవాల్సిందే. కావ్యాలలో అగ్రస్థానంలో నిలిచి, ప్రబంధ వైలక్షణ్యాన్ని తెలియచేసే వాల్మీకి విరచిత శ్రీమద్రామాయణం (‘సీతాయా శ్చరితం మహత్’) ఆసాంతం ప్రణవార్థాన్నే తెలియచేస్తుంది. ఇందులో నాయిక, నాయకులు సాక్షాత్తు శ్రీదేవైన సీతాదేవి, మహావిష్ణువైన శ్రీరామచంద్రమూర్తి. శ్రీరామాయణానికి మొట్ట మొదలు బీజ రూపంలో వాల్మీకి నోట వెలువడ్డ శ్లోకం: ‘మానిషాద ప్రతిష్ఠాం త్వ! మగ మ శ్శాశ్వతీ స్సమాః ; యత్క్రౌంచ మిథునాదేక! మవధీః కామమోహితం.’ ఆంధ్రవాల్మీకి వాసుదాసుగారు దీనిని ‘తెలియు మా నిషాదుండ ప్రతిష్ఠ నీక ప్రాప్తమయ్యెడు శాశ్వతహాయనముల; గ్రౌంచ మిథునంబునందు నొక్కండు నీవు కామమోహిత ముం జంపు కారణమున’ అని తెనిగించారు: ఆ శ్లోకం శాపంకాదని, శ్రీరామచంద్రుడి మంగళాశాసనమని అంటారు. వాల్మీకి నోట అలా శ్లోకం రావడానికి కారణం వివరించాడు చతుర్ముఖ బ్రహ్మ.  

రామాయణం ప్రారంభంలో వాల్మీకి మహర్షి, తన ఆశ్రమానికి వచ్చిన నారదుడిని, పదహారు ప్రశ్నలు వేశాడు. నిజానికి ఆ పదహారూ కలిపి ఒక్కటే ప్రశ్న. వరుసగా పదహారు గుణాలు చెప్పి, ఈ గుణాలన్నీ కలిగినవాడు ఒక్కడైనా ఉన్నాడా? అనేది వాల్మీకి వెలిబుచ్చిన సందేహం. ఆ గుణాలేమిటంటే... ‘గుణవంతుడు, అతివీర్యవంతుడు, ధర్మజ్ఞుడు, కృతజ్ఞుడు, సత్యశీలుడు, సమర్థుడు, నిశ్చలసంకల్పుడు, సదాచారం మీరనివాడు, సమస్త ప్రాణులకు మేలు చేయాలన్న కోరికున్నవాడు, విద్వాంసుడు, ప్రియదర్శనుడు, ఆత్మవంతుడు, కోపాన్ని స్వాధీనంలో వుంచుకున్నవాడు, ఆశ్చర్యకరమైన కాంతిగల వాడు, అసూయ లేనివాడు, రణరంగంలో దేవదానవులను గడ-గడలాడించ గలవాడు’ ఎవరైనా వున్నారా ఈ భూలోకంలో?’ ఇలా వాల్మీకి వేసిన ప్రశ్న భగవంతుడి గురించే కాబట్టి, నారదుడు అదే రీతిలో సమాధానం ఇచ్చాడు. 

ఆ గుణాలున్న వ్యక్తి రామచంద్రమూర్తి ఒక్కడే అని చెప్పాడు నారదుడు. రాముడు, అతివీర్యవంతుడని, అసమానమైన శక్తిగలవాడని, స్వయంప్రకాశి అని, అతిశయంలేని ఆనందం కలవాడని, ఇంద్రియాలను వశపర్చుకున్నవాడని, సర్వజ్ఞుడని, ధర్మజ్ఞానంగలవాడని, బ్రహ్మజ్ఞాన సంపన్నుడని, నీతిమంతుడని, పరులకు హితవచనాలను చెప్తాడని, ఋజుస్వభావం గలవాడని, ఎవరిపై శత్రుభావం లేనివాడని, చేసిన ప్రతిజ్ఞ తప్పనివాడని, సమస్త భూజనులకు మేలైన కార్యాలనే చేసేవాడని, ఆత్మతత్వం ఎరిగినవాడని, దానధర్మాలు విరివిగా చేసేవాడని, ఆశ్రిత రక్షకుడని, స్వాశ్రితరక్షణ వల్ల లభించిన యశస్సు, శత్రువులను అణచినందున వచ్చిన కీర్తిగలవాడని, ఆశ్రితులకు, మాత-పిత-ఆచార్యులకు-వృద్ధులకు వశ పడినవాడని, విష్ణువుతో సమానుడని, లోకాలను పాలించ సమర్థుడని నారదుడు జవాబిచ్చాడు. 

శ్రీరాముడు ధర్మాన్ని తానాచరిస్తూ, ఇతరులతో ఆచరింపచేసేవాడని,  స్వధర్మ పరిపాలకుడని,  స్వజనరక్షకుడని, వేదవేదాంగాలను రహస్యార్థాలతో ఎరిగినవాడని, కోదండ దీక్షాపరుడని, సర్వ శాస్త్రాల అర్థాన్ని నిర్ణయించగల నేర్పరని, జ్ఞాపకశక్తిగలవాడని, విశేషప్రతిభగలవాడని, సమస్త ప్రపంచానికి ప్రియం చేసేవాడని, సాధువని, గంభీర ప్రకృతిగలవాడని, సమస్త విషయాలను చక్కగా బోధించగలవాడని, మనోహరంగా ప్రజలకు  ఎల్లప్పుడూ దర్శనమిచ్చేవాడని, సమస్తభూతకోటికి పూజ్యుడని, అన్నింటా గుణ శ్రేష్ఠుడని,  కౌసల్యా నందనుడని పేరు తెచ్చుకున్నాడని నారదుడు చెప్పాడు. శ్రీరాముడు ధర్మానికి మారుపేరని, అతడిలాంటి పురుషోత్తముడికి సరితూగేవారు లోకంలో ఎవరూ లేరని నారదుడు అంటాడు. 

సీతాయా:చరితం మహత్ 

కౌసల్యా గర్భసంభూతుడు రాముడు. అయోనిజ సీతను పెళ్లాడాడు. వివాహానంతరం సర్వసుఖాలు అనుభవించి, భార్యాభర్తల అన్యోన్యత, అనురాగం ఎలా ఉండాలో ప్రపంచానికి తెలియచేసి, పితృవాక్య పాలన చేసి, అరణ్యాలకు పోయి, సత్యవ్రతుడై, రావణాది దుష్టులను సంహరించి, కర్మయోగిగా, స్వధర్మ నిష్ఠయే అందరికీ శ్రేయస్కరమని తన నడవడిద్వారా శ్రీరాముడు బోధించాడు. అందుకే శ్రీరామావతారం అనుష్టానావతారం. పితృవాక్య పాలనకు శ్రీరాముడు అడవులకు వెళ్తే, పతిభక్తితో, ఎండకన్నెరుగని సుకుమారి సీత భర్త వెంట పోయింది. స్వతంత్రుడై, శక్తుడై, తోడున్నవాడై, దుఃఖం అనుభవించాడు రాముడు. రాక్షసుడికి బందీగా, ప్రాణ భయంతో, నిరాహారిగా, అశక్తిగా, ఒంటరిగా దుఃఖపడింది సీత. భక్తుల దోషాలను క్షమిస్తానన్నాడు రాముడు. భక్తుల్లో దోషాలే లేవన్నది సీత. కాకాసురుడికి శిక్ష విధించి క్షమించాడు రాముడు. తనను బాధించిన రాక్షస స్త్రీలను క్షమించింది సీత. లోకపిత రాముడైతే, లోకమాత సీత. తన చరిత్రకంటే సీతాదేవి చరిత్రే శ్రేష్ఠమైందని రామచంద్రమూర్తే స్వయంగా అంటాడొకసారి. అందుకే వాల్మీకి కూడా ‘ప్రణతి ప్రసన్న జానకి ..... స్మరణ మాత్ర సంతుష్టాయ రామ’ అని చెప్పాడు. 

కళ్యాణ గుణాభిరాముడు 

శ్రీరామచంద్రమూర్తిలోని వాత్సల్యాది సకల కల్యాణగుణాలను (స్వామిత్వ, సౌశీల్య, సౌలభ్య, సర్వజ్ఞత్వ, సర్వశక్తిత్వ, సర్వసంకల్పత్వ, పరమకారుణికత్వ, కృతజ్ఞత్వ, స్థిరత్వ, పరిపూర్ణత్వ, పరమోదారత్వలు) శ్రీరామాయణంలో వాల్మీకి వర్ణించాడు. జ్ఞాన వృద్ధులైన సజ్జనులు, వయోవృద్ధులైన సజ్జనులు, సదాచార సంపన్నులైన సజ్జనులు, జ్ఞానశీల వయోవృద్ధులు, శీలజ్ఞాన వృద్ధులు, శ్రీ రాముడి దగ్గరకు, ఆయన ఎలాంటి పనిలో నిమగ్నమై వున్నప్పుడు వచ్చినప్పటికీ, తనపని తాను చేసుకుంటూనే, వారి సందేహాలను తీర్చే గుణవంతుడు. వచ్చేవాడు శత్రువైనప్పటికీ, తీయని మాటలతో ప్రియంగా మాట్లాడతాడు. అసత్యం పలుకడు. పరుల దుఃఖాన్ని తన దుఃఖంగా భావించేవాడు. సామాన్య ధర్మంలోను, విశేష ధర్మంలోను సరిసమానమైన ప్రీతికలవాడు. శరణాగత రక్షణనే తన నియమాన్ని ఎప్పుడూ ఉల్లంఘించలేదు. ధర్మ విరుద్ధమైన కథలను వినడంలో కూడా ఆసక్తి కనబర్చేవాడు కాదు. 

వేదాధ్యయనాన్ని, పరిపూర్ణంగాచేసి స్నాతకుడైనాడు. వేదాలను అంగాలతో సహా చదివాడు. శస్త్రాస్త్ర ప్రయోగజ్ఞానంలో తండ్రిని మించిన తనయుడనిపించుకున్నాడు. తండ్రి వంశాన్ని, తల్లి వంశాన్ని, లోకంలో ప్రసిద్ధి పొందేవిధంగా చేశాడు. దోషరహితుడు. ఎలాంటి సంకట సమయంలోను క్షోభ చెందనివాడు. సత్యసంధుడు. ఋజువర్తనుడు. ధర్మార విషయాలు బాగా తెలిసినవాడు. ఎప్పటికప్పుడు వికసించే ప్రజ్ఞకలవాడు. లౌకికాచారాలను, సమయాచారాలను సంస్థాపనములతో ఆచరించగల సమర్ధుడు. వినయవంతుడు. మిత్ర సహాయ సంపత్తికలవాడు. తలపెట్టిన కార్యాన్ని సాధించేంతవరకు తన ఆలోచనలను బహిర్గతం చేయకుండా దాచిపెట్టగల నేర్పరి. ఆర్జించే విధానం, వ్యయం చేసే విధానం తెలిసిన బుద్ధిమంతుడు. 

క్రోధాన్ని జయించినవాడు 

శ్రీ రామచంద్రుడికి గురుదేవులయందు దృఢమైన భక్తి వుండి. ఆ భక్తిలోను చలనం లేని స్థిర బుద్ధి కలవాడు. పరుష వాక్యాలను నాలుకమీదకు కూడా రానీయడు. చెడ్డవారి విషయంలోను, చెడ్డ పనులలోను ఎంతమాత్రం ఆసక్తి కనబర్చడు. శాస్త్రాధ్యయనంలో, దానికి అనుగుణంగా పనులు చేయడంలో నేర్పరి. తన దోషాలను, ఎదుటివారి దోషాలను కనుక్కొనగలిగే తెలివిమంతుడు. ముఖం చూడగానే ఎవరు దుష్టుడో, ఎవరు శిష్టుడో తెలుసు కొనగలిగే సామర్ధ్యం కలవాడు. ధర్మశాస్త్రానికి అనుగుణంగానే మిత్రులను ఎంపిక చేసుకుంటాడు. ఏ పని ఎప్పుడు ఎలా చేయాలో ఆ విధంగానే చేయగల సమర్ధుడు. 

శాస్త్ర పద్ధతిలో సంపాదన, వ్యయం చేయగల నేర్పరి. ఆదాయంలో నాలుగవ భాగమో, మూడవ భాగమో, ఆరవ భాగమో ఖర్చు చేస్తాడు. తర్క-న్యాయ-మీమాంసాలలో, నాటక విద్యలో, చిత్ర రచనలో శ్రేష్టుడు. ధర్మాన్ని, అర్థాన్ని అనుసరించి సుఖపడాలనుకుంటాడేకాని, కామాన్ని కోరడు. ధనాన్ని ఐదు భాగాలుగా ఎలా విభజించాల్నో తెలిసినవాడు. దుష్టులను సాదువులుగా మార్చగలడు. ధనుర్వేదాన్ని సమర్మముగా తెలిసిన గొప్పవాడు. అతిరథులకందరికీ పూజ్యుడు. శత్రువును వాడివద్దకే పోయి అణచగల సమర్ధుడు. సేనలను నడిపించడంలోనూ కడు నేర్పరి. దేవదానవులు కలిసి వచ్చినా ఓడించగల శక్తిమంతుడు. 

శ్రీ రాముడిలో అసూయ లేదు. ఆయన రమ్మంటేనే కోపం వస్తుంది. పొగరంటే ఏమిటో అసలే ఎరుగడు. తానెంత బలవంతుడైనప్పటికీ, అసాధ్య కార్యాలను చేయగల వాడైనప్పటికీ, ఎవరిని, దేనిని అవమానంగా చూడడు. శుద్ధసత్త్వ స్వరూపుడై, ప్రకృతి గుణాలకు, కాలమునకు లోబడి వుండేవాడు కాడు. ఇతరులు అభివృద్ధి చెందుతుంటే సంతోషపడేవాడు. ద్వేషించడు. బుద్ధిలో బృహస్పతితో, వీర్యంలో ఇంద్రుడితో, ఓర్పులో భూమితో పోల్చదగినవాడు. ముల్లోకాలను సంతోషపెట్టగల వాడు. సూర్యవంశంలో పుట్టి, సూర్యుడిలా అన్ని లోకాలవారిచే పూజించబడేవాడు. 

దశరథుడు చెప్పిన మాట 

శ్రీరాముడిని అడవులకు పంపమని కైక భర్తను కోరినప్పుడు, రాముడు అడవులకు పోదగిన వాడు కాదని తెలపడానికి ఆయన గుణాలను వర్ణించాడు ఇలా దశరథుడు. ‘శ్రీరాముడు మిక్కిలి కోమలమైన దేహం కలవాడు. నీతికి స్థానమైన వాడు. ప్రజల మేలు కోరే విషయంలో ప్రీతి కలవాడు. ధర్మ స్వరూప స్వభావుడు. ఒకరు కన్న తల్లి అని, మరొకరు సవతి తల్లి అని భేద బుద్ధి లేకుండా అందరినీ సమానంగా గౌరవిస్తాడు. తన బలంతో ఇతరులను లోబర్చుకోడు. నిర్మలమైన, కలుషితం లేని మనసుతో, తాను కష్టపడ్డప్పటికీ, మంచిమాటలతో వారు కోరిన కోరికలు తీర్చుకుంటూ, తన త్యాగగుణం వల్ల ఇతరులను వశపర్చుకుంటాడు. సత్యంతో పద్నాలుగు లోకాలను, దానబలంతో పేదవారిని, శుశ్రూషతో మెప్పించి, తల్లి, దండ్రి, ఆచార్యులను, వింటిని చూపుతూ, యుద్ధంలో శత్రువులను రాముడు వశపరుచుకుంటాడు. శ్రీరాముడిలో నిర్వ్యాజ సత్యం, దానం, గొప్ప తపస్సు, శుచిత్వం, మైత్రి, అర్జవం, గురు శుశ్రూష, జ్ఞానం, త్యాగం అనే గుణాలు సర్వకాలాలలో స్థిరంగా నెలకొని కాపురం చేస్తున్నాయి. రుజు గుణమే సంపదగా కలవాడు, నిగ్రహానుగ్రహ శక్తి కలవాడు.’ 

అడవులకు పోవాలని కైక ద్వారా తండ్రి ఆజ్ఞాపించినప్పుడు, శ్రీరాముడికి సర్వ సుఖాలు పోతున్నప్పటికీ, రాజ్య భోగాలకు దూరమవుతున్నప్పటికీ, అయన ముఖంలో కాంతి చెదిరిపోలేదు. అరణ్యవాసాన్ని వ్యతిరేకిస్తూ మాట్లాడిన కౌసల్యా లక్ష్మణులను ఓదార్చిన శ్రీరాముడు పితృవాక్య పాలన గురించి చెప్తాడు. ‘తండ్రి మాట జవదాటగల శక్తి నాకు లేదు. తండ్రి ఆజ్ఞ పరమ ధర్మం. దేవతలతో సమానమైన ఎందరో మహానుభావులు, తండ్రి వాక్యాన్ని పాలించి, కీర్తి సంపాదించుకున్నారు. ధర్మ శాస్త్రం ఇలా చెప్తుంటే, తండ్రి ఆజ్ఞ నెరవేరచకుండా ఎలా వుంటాను? పూర్వీకులు నడిచిన మార్గాన్నే నేను ఎంచుకున్నాను. వేరే తోవలో పోవడం లేదు. తండ్రి ఆజ్ఞా పాలించడమే తగిన పని. తండ్రి మాట వినకుంటె పాపం కలుగుతుంది. కాబట్టి నిశ్చయంగా అడవులకే పోతాను’ అని  అంటాడు. రామరాజ్యం అంటే, ఇలాంటి మరెన్నో సుగుణాల రాజు రాజ్యమే!

{వావిలికొలను సుబ్బారావు గారి ఆంధ్రవాల్మీకి రామాయణం మందరం ఆధారంగా}