పంచవటి : వనం జ్వాలా నరసింహ రావు

 పంచవటి 

వనం జ్వాలా నరసింహ రావు

భక్తి పత్రిక (జనవరి, 2025) 

{శ్రీరాముని వనవాసంలో పంచవటి ఎంపిక నిర్మాణం కీలకమైనవి. ఆయనను అక్కడ వుండమని నిర్దేశించినవాడు అగస్త్యుడు. ఇంతకూ పంచవటి ఎక్కడుంది అనే ప్రశ్న చాలాకాలంగా వస్తున్నదే. నాసికా త్రయంబకంలోపంచవటి వుందని కొందరంటారు. భద్రాచలానికి సమీపంలో వుందని మనం సంపూర్ణంగా విశ్వసిస్తాం}

శ్రీరామ వనవాస కాలం అది. తాము నివసించడానికి తగిన తావును వెతుకుతున్నాడు శ్రీరాముడు. అందులో భాగంగా సుతీక్ష్ణుడి సలహాపై అగస్త్యుని ఆశ్రమానికి వెళ్లారు వెళ్ళాడు. అగస్త్యుడిని ఆయన ఆశ్రమంలో దర్శించుకున్నారు. శ్రీరామచంద్రమూర్తికి అగస్త్య మహాముని అతిథులకు ఇవ్వాల్సిన అర్ఘ్యం, పాద్యం ఇచ్చి, పూజించాడు. యోగక్షేమాలు విచారించి, వానప్రస్థ గృహస్థ ధర్మాలు తెలిపాడు. శ్రీరామచంద్రమూర్తికి ఒక గొప్ప విల్లు, అక్షయ బాణాలు, తూణీరాలు ఇచ్చాడు. పంచవటి అనే నివాస యోగ్యమైన స్థలం రెండు ఆమడల దూరంలో ఉందని అగస్త్యుడు సూచించాడు. అగస్త్యుడు చెప్పిన మార్గంలో వెళ్తూ, దారిలో ఒక మర్రి చెట్టు మీద ఉన్న జటాయువును రాముడు కలిశాడు. 

పంచవటి సౌందర్యం 

సీతా లక్ష్మణ సమేతుడై పంచవటిని చేరుకున్న శ్రీరాముడు, లక్ష్మణుడితో ‘లక్ష్మణా! పంచవటి ఇదే. చక్కగా పూసిన తీగలు, చెట్లు, గుంపులు-గుంపులుగా, కన్నుల పండుగగా కనపడుతున్నాయి. ఇక్కడ సీతకు, నీకు, నాకు, మన ముగ్గురికి అనుకూలమైన, సంతోషకరమైన స్థలమేదో చూడు. నీటికి దూరంగా వుండకూడదు. మనసుకు ఇంపైనదిగా, స్వేచ్చా విహారానికి యోగ్యమైందిగా వుండాలి. నేల చదునుగా, పడుకోవడానికి సుఖంగా వుండాలి. నువ్వు తేవడానికి అవసరమైన పూలు, కట్టెలు, దర్భలు దండిగా దగ్గరలోనే వుండాలి. గట్టి నేల కాకుండా పడుకోవడానికి, కూర్చోవడానికి, అనుకూలంగా మెత్తని నేలగా వుండాలి. పెంట, పేడ కుప్పలు లేకుండా నిర్మలంగా వుండాలి. అటువంటి సౌఖ్యమైన స్థలాన్ని చూడు.’ అన్నాడు. 

ఇలా శ్రీరామచంద్రమూర్తి చెప్పగా లక్ష్మణుడు, ఒక ఆకుల ఇంటిని కట్టాడక్కడ. భూమిలో పునాది తీసి, పక్క్గా గోడలు కట్టి, లావాటైన వెదుళ్లు స్థంబాలుగా నాటాడు. వాటిమీద సన్నటి వెదుళ్లను పరచి, జమ్మికొమ్మలు వాసాలుగా చేసి, నారలతో గట్టిగా బిగించాడు. ఆ వెదుళ్ల మీద రెల్లుగడ్డిని దట్టంగా కప్పి, నేలను చదరంగా, నున్నగా చేశాడు. దిమ్మెసతో మూడు-నాలుగు సార్లు నీళ్లు చల్లి లక్ష్మణుడు కుటీరాన్ని సిద్ధం చేశాడు. అవే ఇప్పటికీ భద్రాచలానికి 30 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఎందరో భక్తులను ఆకర్షిస్తున్న పంచవటి, పర్ణశాలలు. భద్రాచలం సమీపంలో ఉన్నది పర్ణశాల కాదనీ, అది నాసిక్‌కు దగ్గరగా ఉందనీ కొందరు చెప్పడం పూర్తిగా సత్యదూరం అనాలి.

పంచవటి ఎక్కడుందంటే...

పంచవటి గోదావరీ తీరంలో ఉందనేది నిర్వివాదాంశం. అక్కడ గోదావరి ఉత్తరం నుంచి దక్షిణానికి పారుతూ ఉండాలి. ఎందుకంటే సీతాపహరణం తరువాత, సీతను రావణుడు తీసుకువెళ్ళినది దక్షిణ దిక్కుగానని మృగాలు, పక్షులు సూచించిన మేరకు, రామలక్ష్మణులు గోదావరీ తీరాన మొదట నైరుతి దిశగా వెళ్ళారు. తరువాత దక్షిణంగా వెళ్ళారు. గోదావరీ తీరంలో వారు జటాయువును చూశారంటే, గోదావరి నది జటాయువు పడిన స్థలం వరకూ, దక్షిణాభిముఖంగా పారుతూ ఉండాలి. జటాయువుకు గోదావరీ జలాలతో నివాపాలు (తిలోదకాలు) విడిచారు. 

అక్కడి నుంచి రామ లక్ష్మణులు తూర్పుగా వెళ్ళడానికి ఏరు అడ్డం వస్తుంది కాబట్టి, నైరుతి దిశగానే మూడు కోసుల దూరం పయనించారు. కొంత తూర్పుగా వెళ్తే కాని జటాయువు చెప్పిన దక్షిణ మార్గం కనిపించదు కాబట్టే, అక్కడి నుంచి మూడు కోసులు తూర్పుగా వెళ్ళారనుకోవాలి. అంటే అప్పుడు వారు, ఇప్పటి భద్రాచలం దగ్గర, గోదావరి నదికి దక్షిణాన ఉన్నారు. అలా వచ్చారు కాబట్టి గోదావరి దాటవలసిన పని లేదు. ఆ కారణంవల్ల పంచవటి గోదావరి నదికి పడమటి తీరాన ఉందనే విషయం స్పష్టంగా అంగీకరించాలి. తూర్పున ఉన్నట్టయితే గోదావరి దాటే ఉండాలి. ఇప్పటి పర్ణశాలే యదార్థమయిన పంచవటి అయినా కావాలి. లేని పక్షంలో ఇప్పుడు అందరూ భావిస్తున్న పర్ణశాలకు ఎదురు ఒడ్డున, చక్కటి పంచవటి ఉండేదని మాత్రం నిర్ధారణగా చెప్పవచ్చు. 

నాసిక్‌ దగ్గర పంచవటి ఉన్నదనీ, అక్కడి నుంచి దక్షిణంగా రామలక్ష్మణులు వెళ్ళేరనీ చేసే వాదన వాల్మీకి రామాయణానికి విరుద్ధం. పంచవటి గోదావరీ నది పశ్చిమ తీరాన ఉందనడానికి స్థలం ఆధారంగా ఉంది. పర్ణశాలకు ఎదురుగా ఉన్న గుట్ట దగ్గర రావణాసురుడు తన రథాన్ని నిలిపాడని అంటారు. కారణం,  సీతాదేవిని ఎత్తుకురాగానే రథం సిద్ధంగా ఉండాలి కాబట్టి. నదికి ఒక ఒడ్డున రథం, మరో ఒడ్డున సీత ఉంటే,  సీతాపహరణం సాధ్యమయ్యేది కాదనుకోవాలి. కాబట్టి పడమటి దిక్కున ఉన్న పంచవటి దగ్గర సీతాపహరణం జరిగి ఉండాలి. అలాగే అక్కడికి సమీపంలోనే ‘సీతగుట్టలు’ అనే పెద్ద పర్వతం ఉంది. ఖరుడు అనేవాడు యుద్ధానికి వచ్చినప్పుడు, రామలక్ష్మణులు అక్కడ ఉన్న కారణంగా ఆ గుట్టలకు ఆ పేరు వచ్చిందంటారు.

పంచవటికి దగ్గరలోనే పద్మ సరస్సు ఉందని ‘వాల్మీకి రామాయణం’ చెబుతోంది. అలాంటి పెద్ద చెరువొకటి ఉండేదని అక్కడ ఉండే కోయలు చెబుతూ ఉంటారు. ఆ చెరువుకూ, గోదావరికీ మధ్య పంచవటి ఉంది. ఇప్పటి పర్ణశాలకు దక్షిణంగా గోదావరీ తీరంలో భద్రాచలానికి వచ్చే తోవలో, (దూమగూడెం) దుమ్మగూడెం అనే వూరుంది. దీనికి ఎదురుగా ఆవలి ఒడ్డున వున్న చిన్న గుట్ట దగ్గరలోనే జటాయువుకు, రావణుడికి యుద్ధం జరిగిందని రామాయణంలో వుంది. ఆ గుట్ట దగ్గరే జటాయువుకు సంస్కారాలు చేశాడు శ్రీరాముడు.

ఇప్పటి హంపీయే అప్పటి పంప అనీ, అక్కడే పర్ణశాల ఉన్నదనీ అనడం కూడా సరికాదు. రామలక్ష్మణులు లంకకు వెళ్ళేటప్పుడు ఏ మార్గం నుంచి వెళ్ళినా, తిరిగి వచ్చేటప్పుడు, విమానంలో తక్కువ దూరంలో ప్రయాణించే విధంగా, లంక నుంచి సముద్రం దాటాక, రామేశ్వరం నుంచి అయోధ్యకు వెళ్ళారనేది అందరూ అంగీకరించినదే. అలాంటప్పుడు ఎడమ వైపు కిష్కింధ, కుడివైపున పంచవటి ఉండి ఉండాలి. ఆ మార్గానికీ నాసిక్‌కూ సంబంధమే లేదు. కాబట్టి పంచవటి, నాసిక్‌ కానే కాదు. కావడానికి వీల్లేదు.

సీతారామలక్ష్మణులు చిత్రకూటం నుంచి దక్షిణంగా ఋక్షవంతానికి వచ్చి, పశ్చిమాభిముఖంగా నాసిక్‌ను చేరినట్టయితే, మార్గమధ్యంలో వింధ్య పర్వతాన్ని, నర్మద, తపతీ నదులను దాటి, విదర్భ మీదుగా ప్రయాణించవలసి ఉంటుంది. వాటిని వారు దాటినట్టయితే, వాల్మీకి తప్పకుండా రాసేవాడు. రామలక్ష్మణులు దక్షిణానికి వచ్చి, ఆ తరువాత ఆగ్నేయంగా కిష్కింధకు వచ్చారనడం రామాయణానికి ప్రత్యక్ష విరుద్ధమని చెప్పాలి. నిజానికి, వారు నైరుతి మూలగా, నైరుతిగా వెళ్ళి, కంబంధుణ్ణి చంపి, పడమరగా వెళ్లి, పంప (తుంగభద్ర) చేరి, పడమరలో ఉన్న శబరి గుహకు వెళ్ళారు. జటాయువు గుట్ట దగ్గర నుంచి నైరుతికి వస్తేనే కిష్కింధకు రాగలరు. అలాకాకుండా ఆగ్నేయ మూలగా వెళ్ళి ఉంటే, సముద్రతీరానికి చేరేవారే తప్ప కిష్కింధకు కాదు. ఆగ్నేయమూలగా వారు ప్రయాణించారని రామాయణంలో ఒక్క మాటయినా లేదు.

సీతారామలక్ష్మణుల వనవాసం చివర్లో, సీతాపహరణం కోసం రావణుడు, మారీచుడు కలిసి దండకారణ్యంలోని రామచంద్రుడి ఆశ్రమానికి చేరుకున్నారని ‘వాల్మీకి రామాయణం’లో ఉంది. పర్ణశాలకు ఉత్తరాన పర్వతాలు, తూర్పున గోదావరి, దక్షిణ, పడమర దిశల్లో అడవి ఉన్నాయి. రాముణ్ణి మారీచుడు పడమరగానే తీసుకువెళ్ళాడు. రావణుడు వెళ్ళాల్సింది దక్షిణ మార్గాన కాబట్టి, ఆ దోవలో రాముడు ఉండకూడదని మారీచుడు అలా చేశాడు. సీతను రావణుడు అపహరించుకుపోతున్నప్పుడు, పర్ణశాలకు మైలు దూరంలోని వృక్షం దగ్గర జటాయువు ఎదురయింది. రావణుడు, జటాయువు మధ్య యుద్ధం అయిదారు మైళ్ళ దూరంలోని దుమ్మగూడెం దగ్గరున్న జటాయువు గుట్ట వరకూ సాగింది. రావణుడు సీతను ఎత్తుకొని, పర్ణశాల నుంచి బయలుదేరి, కిష్కింధ మీదుగా, పర్వతాలు, తటాకాలు దాటి, సముద్రాన్ని సమీపించి, లంకకు పోయాడనుకోవాలి. ఇవన్నీ పర్ణశాల ఎక్కడుందో తెలిపే అంశాలు.

సీతాన్వేషణలో భాగంగా రామలక్ష్మణులు క్రౌంచారణ్యం, మతంగవనం, పంపానది ఒడ్డున ఉన్న ఋశ్యమూక పర్వతం మీదుగా వెళ్ళారు. అప్పటివరకూ వారు దక్షిణ దిక్కుగానే ప్రయాణం చేశారు. శబరి ఆశ్రమానికి తూర్పు దిక్కులోనే పోవాలి కాబట్టి, వారు పడమరగా వెళ్ళి, తూర్పుకు తిరగాల్సి ఉంటుంది. నాసిక్‌ దగ్గర పంచవటి ఉన్నదనే వారి వాదనకు ఇది పూర్తిగా వ్యతిరేకం. ఆ తరువాత వారు కిష్కింధ వెళ్లారు. రావణుడితో యుద్ధానికి వెళ్ళేదాకా ప్రస్రవణ పర్వతం మీద ఉన్నారు. కిష్కింధకు ఆగ్నేయంగా ఉన్న లంకకు పోతూ మహేంద్ర పర్వతం ఎక్కారు. రావణ వధ అనంతరం సీతా సమేతంగా అయోధ్యకు పుష్పక విమానం మీద తిరుగు ప్రయాణం కావడం, వనవాసంలో భాగం. ఆ తిరుగు ప్రయాణంలో ఈ ప్రదేశాలన్నీ సీతకు రాముడు చూపించడం కొసమెరుపు.

(వాసుదాసు గారి ‘ఆంధ్రవాల్మీకి రామాయణం’ మందరం ఆధారంగా)

భూమి నుండి ఓషధులను పితికిన పృథుచక్రవర్తి .... శ్రీ మహాభాగవత కథ-16 : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 భూమి నుండి ఓషధులను పితికిన పృథుచక్రవర్తి

శ్రీ మహాభాగవత కథ-16

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

సూర్యదినపత్రిక (30-12-2024) 

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

ధ్రువుడి వంశ పరంపరలో అంగుడనే రాజుకు వేనుడు అనే కొడుకు పుట్టాడు. అంగుడు అధర్మ మార్గంలో సంచరిస్తున్న తన కొడుకు దుశ్శీలాన్ని చూసి రాజ్యాన్ని వదిలి ఒంటరిగా ఎక్కడికో వెళ్లిపోయాడు. అప్పుడు మునీశ్వరులు కోపించి, వేనుడిని చావమని శపించారు. లోకం రాజులేని రాజ్యమైంది. అప్పుడు హరి భక్తులు, మహావీరులు, మునులు మొదలైనవారు ప్రాణాలు కోల్పోయిన వేనుడి కళేబరం వద్దకు వచ్చి,  అతడి ఊరువులను మథించగా, అందులోనుండి ఒక నిషాదుడు జన్మించాడు. దరిమిలా అతడి వంశంలో జన్మించిన వారంతా నిషాదులై అడవులలో, కొండలలో తిరుగుతూ, వేనుడి దుష్కీర్తిని సూచించే ప్రతీకలయ్యాయి. మునులు వేనుడి బాహువులను మథించగా, స్త్రీ-పురుషుల జంట జన్మించింది. మళ్లీ బాహువులను మథించగా నారాయణాంశతో ’తొలిచక్రవర్తి’ గా ప్రసిద్ధికెక్కిన పృథుడు జన్మించాడు. లక్ష్మీదేవి అంశతో అర్చి అనే ఒక దేవతా స్త్రీ జన్మించింది. ఆమె ఆ పృథు చక్రవర్తినే వరించింది. వివాహం చేసుకుంది. ఆ సమయంలో అక్కడికి వచ్చిన బ్రహ్మాదిదేవతలు నారాయణాంశ సంభూతుడైన పృథుచక్రవర్తికి శాస్త్రబద్ధంగా రాజ్యాభిషేకం చేశారు. 

పృథుచక్రవర్తి ఆజ్ఞ ఎదురులేనిద్గా లోకాలోక పర్వతం దాకా విస్తరించింది. యావత్ భూమిని తన గుణాలతో లోకాలను రంజింప చేశాడు. ప్రజలను కన్నతండ్రిలాగా ప్రేమిస్తూ రాజ్యాన్ని పాలిస్తున్నాడు. అలా ఉందగా ఒకనాడు, తన రాజమందిరానికి సమీపంలో ఉద్యానవనానికి వెళ్లి, అక్కడ మహనీయుడు సనత్కుమారుడిని చూశాడు. ఆయన్ను భక్తితో పూజించాడు. ఆ మహర్షి దగ్గర బ్రహ్మజ్ఞానాన్ని పొందుతాడు. ఆయనతో పాటు అక్కడున్న బ్రహ్మవేత్తలంతా సనత్కుమారుడి ఉపదేశాన్ని పొందారు. పృథుచక్రవర్తి పరాక్రమం గురించి ప్రజలు కథలు-కథలుగా చెప్పుకునేవారు.    

అలా పృథుచక్రవర్తి రాజ్యాన్ని పాలిస్తున్నప్పుడు ఒకనాడు ప్రజలు ఆయన దగ్గరకు వెళ్లి తాము ఆకలి బాధతో పీడించబడుతున్నాం అని అన్నారు. దయతో తమకు అన్నం పెట్టి రక్షించమని నమస్కరించారు. రాజు వెంటనే, ప్రజల బాధను పరిష్కరించడానికి ధనస్సున బాణాన్ని ఎక్కుపెట్టాడు. పృథుచక్రవర్తిని చూసిన భూమాత, ఆవురూపాన్ని ధరించి, పరుగెత్తింది. ఇది చూసిన పృథుచక్రవర్తి కళ్లు ఎర్రబడ్డాయి. భూమాత ఎక్కడికిపోతే అక్కడికి వెంబడించాడు. అప్పుడామె ఏ దిక్కూ కనబడక చక్రవర్తిని రక్షించమని వేడుకుంది. జీవకోటికి నౌకలాగా ఆధారభూతమైన దృఢమైన శరీరం తనదనీ, అలాంటి తనను చంపితే భూమ్మీద ఉన్న ప్రజలందరినీ నీటిలో మునగకుండా ఎలా రక్షిస్తావనీ చక్రవర్తిని ప్రశ్నించింది. 

జవాబుగా పృథుచక్రవర్తి ఇలా అన్నాడు: "ఓ భూదేవీ! నువ్వు నా ఆజ్ఞను ఉల్లంఘిస్తున్నావు. నువ్వు ధాన్యాన్ని వృద్ధి చేయకుండా ఆవు రూపాన్ని ధరించి గడ్డి మేస్తూ, పాలను పితకకుండా నీలోనే దాచుకుంటున్నావు. నీలో వున్న ఓషధీబీజాలు బ్రహ్మ సృష్టించినవే! వాటిని నీలోనే పెట్టుకుని లోకానికి బహిర్గతం చెయ్యని మూర్ఖురాలివి నువ్వు. దురాత్మురాలివైన నిన్ను నా బాణాలతో సంహరిస్తాను. నీలాంటి దాన్ని చంపడం పాపం కాదు. నీ శరీరంలోని మాంసంతో ప్రజల ఆకలి బాధ తీరుస్తాను. ప్రాణికోటిని ఉద్ధరిస్తాను". అప్పుడు ఆ పృథుచక్రవర్తిని చూసి గోవు రూపంలో వున్న భూదేవి వణకుతూ ఆయన్ను అనేక విధాలుగా కీర్తించసాగిందిలా: 

"ఓ కరుణాభరణా! నీకంటే వేరెవ్వరిని శరణు వేడుకుంటాను? నీ మాయామహిమతో ఈ చరాచర సృష్టిని నిర్మించావు. బ్రహ్మను సృష్టించి, ఆయనతో సమస్త లోకాలను సృజింప చేస్తావు. ఈ లోకాల సృష్టి, స్థితి, లయలకు కారణభూతుడవైన నీకు నమస్కరిస్తున్నాను. నాకు అభయం ప్రసాదించు. నీకోపాన్ని ఉపశమించి, కరుణించి, నా విన్నపాన్ని విను. బ్రహ్మ సృష్టించిన ఓషధులను పాపపత్ములు తినడం చూసి ఎవ్వరూ అడ్డుకోకపోతే బాధపడ్దాను. యజ్ఞానికి సంబంధించిన కర్మకాండలు లేకపోవడంతో నేను అనాదరణకు గురయ్యాను. కాబట్టి, కావాలనే ఆ ఓషధీ సమూహాన్ని మింగాను. అవి నాలో జీర్ణమై పోయాయి. నాకొక దూడను ఇస్తే, నీ ప్రజలకు కావాల్సిన వాటిని అనుగ్రహిస్తాను. మిట్టపల్లాలుగా వున్న నన్ను (భూమిని) సమతలంగా చెయ్యి".

అప్పుడు పృథుచక్రవర్తి స్వాయంభవ మనువును దూడగా చేసి, తన చేతిని పాత్రగా అమర్చి, స్వయంగా తానే సకల ఓషధులను భూమి నుండి పితికాడు. ఋషులంతా ఒకచోట చేరి బృహస్పతిని దూడగా చేసి తమ ఇంద్రియాలు అనే పాత్రలో ఛందోమయమైన క్షీరాన్ని పిండుకున్నారు. దేవతలు ఇంద్రుడిని దూడగా చేసి, అమృతమయమైన క్షీరాన్ని పొందారు. దైత్య-దానవులు ప్రహ్లాదుడిని దూడగా చేసుకుని, ఇనప పాత్రలో పుల్లటి కల్లు రూపంలో పాలను పితికి పొందారు. అప్సరసలు, గంధర్వులు గాంధర్వమనే క్షీరాన్ని పిండుకున్నారు. ఇలా పృథుచక్రవర్తి మొదలుకొని, ఒక్కొక్కరు, తమ-తమ అవసరాలకు అనుగుణంగా తగిన క్షీరాన్ని వేర్వేరు దూడలతో భిన్న-భిన్న పాత్రలలో పిండుకున్నారు. అప్పుడు పృథుచక్రవర్తి సంతోషించి భూమాతను తన కుమార్తెగా స్వీకరించాడు. భూమండలాన్నంతా చదును చేసి శాశ్వత కీర్తి పొందాడు. భూమండలాన్ని బ్రహ్మాండంగా పరిపాలించాడు.

  (బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)

US Medicare: Delays, denials, and high costs : Vanam Jwala Narasimha Rao

 US Medicare: Delays, denials, and high costs

Vanam Jwala Narasimha Rao

The Hans India (29-12-2024)

{The US boasts of advanced medical technologies and systems, but procedural formalities, high costs and insurance domination frequently overshadow the quality of care. Systemic failures such as fragmented healthcare systems and lack of coordination as well as cost burden, which limits accessibility for many in USA, are a BIG CONCERN. Medicare is often delayed beyond expectations} – Editor Note

In the recent past, frequent visitors to USA, by and large, appear like having bizarre experiences, and apprehensions, regarding ‘Medicare and Medical Errors’ there. One such acquaintance of mine, a ‘Psychiatrist’ by profession, and a ‘Green Card’ holder narrated the ‘Zigzag Medicare’ being provided not only to frequent visitors like him but also to Visitors on ‘Multiple Entry Visa,’ and to that matter even to permanent residents as far from satisfactory. 

Medical Errors, Expensive Medicare, Insurance Domination, over dependence on Artificial Intelligence, Apathy of Specialists regarding Post-Operative and Post-Medical Care, Absence of attending on patient by Qualified Physician even in emergencies, shifting the responsibility on a Nurse etc. are of concern.

In essence, ‘Medical Expenses’ which are not only costly, but also care is often delayed beyond expectations, due to unnecessary procedural hurdles. If it was ‘Insurance Domination’ earlier, gradually it moved to excessive dependence on ‘Artificial Intelligence’ from admission stage to referral stage and finally treatment stage. ‘Except Speech, Nothing is Free in USA’ is the broad opinion of many.

‘Medical Error’ is defined as an ‘Unintended Act of Either of Omission or Commission, or one that does not achieve its Intended Outcome’ whether Emergency or Non-Emergency Medicare. It is caused by inadequately skilled staff, error in judgment or care, a system defect, or a preventable adverse effect. This may be due to computer breakdowns, mix-ups with the doses or types of medications administered to patients and surgical complications that go undiagnosed. Ultimately, ‘It is the system more than the individuals that is to be blamed’ according to experts.

According to Ray Sipherd, taking cue from Johns Hopkins study, ‘The Third-Leading Cause of Death in US’ was that, most doctors do not want either the patient or their attendant, to know about the ‘Medical Errors.’ Another article ('Your Health Care May Kill You: Medical Errors’) in ‘The National Center for Biotechnology Information’ of ‘National Library of Medicine,’ James G Anderson and Kathleen Abrahamson also expressed similar view. In their view, ‘Medical Error Rates’ are significantly higher in the USA than in other developed countries such as Canada, Australia, New Zealand, Germany, and the United Kingdom. 

Existing ‘Medicare’ in USA for immigrants, irrespective of Green Card Holders or Routine Visitors, the negligence in treatment remains the same. In Fact, an Insurance Coverage from a ‘Reputed and Reliable Indian Insurance Company’ is thousand times better than any other modality there. Unlike the ‘Emergency Care’ in either Government or Private Hospital in India, where there will be some Physician, who is essentially available always, the initial emergency care in USA, however high volume of emergency it may be, it is handled by qualified Nurse. 

It is only after the basic information from the patient is collected by the Nurse, like FIRST NAME, LAST NAME, INSURANCE Etc. the time for which would normally vary between an hour to two, and feeding to ‘Artificial Intelligence’ the patient will be referred to a ‘Duty Doctor’ as suggested by it. He or she in turn will refer to the concerned specialist as the case may be. These days, it is said that, many young doctors are preferring these eight-hour easy duties because of handsome payments, with less responsibility. Once admitted the specialist does his or her job on the patient, as required, and unlike in India periodical visits during post-surgical or post-medical treatment are seldom done. 

An interesting story my ‘Psychiatrist’ friend narrated to me was, about the plight of senior Obstetrician and Gynecologist, as a typical instance, whose son when had a serious wound on his forehead, and how she moved from pillar to post for his treatment, because of procedural delays. She could not even prescribe a painkiller tablet, despite being a doctor, because it was someone else’s job. Ultimately another surgeon friend came to her rescue. 

This reminds me the scenario in India. Six-Seven decades ago, during my childhood and later for some time, minor, medium, and marginally major ailments for any villager were taken care of by a ‘Local Self-Styled Doctor or Quack’ who were often referred as RMP (Registered Medical Practitioner) or LMP (Licensed Medical Practitioner). The ‘Quack’ was respectfully addressed by his name by prefixing ‘Doctor Saab.’ Some of them would have undergone the three years’ Authorized Diploma Course’ whereas, many start practicing by ‘hook or crook’ and gradually acquired expertise, by and large faultlessly. 

From there we moved to a stage, where just an MBBS (Bachelor of Medicine and Bachelor of Surgery) graduate or gradually, at the most after completion of MD (General Medicine) or MS (General Surgery), practiced Medicine to the satisfaction of patients to a great extent. Then, ‘Patient’s History Taking’ by the Doctor himself or herself, was an important and initial component of consultation. The patient was invariably allowed to narrate his existing primary health complaint and details in his words and then it was followed up with asking some pertinent questions by Doctor. 

The ‘Clinical and Physical Examination’ of patients, by these doctors, comprised of ‘Inspection’ (looking at the body), ‘Palpation’ (feeling the body with fingers or hands), ‘Auscultation’ (listening to sounds, usually with a stethoscope), and ‘Percussion’ (producing sounds, usually by tapping on specific areas of the body), from beginning to end. Among the above four, Percussion was very useful part of ‘Clinical and Physical Examination’ to know the presence of collection of fluid, air in the body by eliciting dull or resonant sound. This was done by tapping the Doctor’s finger of one hand placing on the patient with the finger of other hand. They then followed up treatment based on their diagnosis, that was entirely attended by the Doctor personally. These included giving injection, seeing BP etc. Patient was immensely satisfied for the personal touch of Doctor those days. 

With gradual westernization, and with the advent of specialist, super and multi-specialty doctors, even for a small ailment there are separate specialists. ‘Clinical and Physical Examination’ has become a rare phenomenon. Health Care Delivery tell contrasting health care systems, with their own way of approach. In India the system despite ‘Shocking Changes’ still remains ‘Acceptable’ due to its ‘Affordability’ and increasing efforts to improve ‘Accessibility.’ The USA may provide, high-quality care but at a prohibitive cost. It is not insurance linked or dominated ‘Expensive Health Care’ for gifted few, that we need. Health Care of patient’s choice is important.

Despite few drawbacks, Medicare in India, whether superior or inferior, ‘Availability, Accessibility, Affordability, and Acceptability’ is ensured by and large. If a ‘Medical Error’ is committed, prompt corrective measures are easy, compared to USA. It goes without saying that, ‘Frequent visits to India from USA than from India to USA safeguards more confidence.’ The ‘Psychiatrist’ friend of mine, before leaving for another USA visit agreed with me!!!

USA boasts advanced medical technologies and systems, but upholds procedural formalities, high costs, and insurance domination, frequently overshadowing the quality of care. However, Systemic Failures, like Fragmented Healthcare systems and lack of coordination, as well as Cost Burden which limits accessibility for many in USA is a BIG CONCERN. Similarly, overreliance on technology leading to inexplicable errors in ‘Electronic Health Records or Overdiagnosis’ due to advanced tools, is yet another BIG CONCERN. But these are ‘Necessary Evils.’

In contrast, India’s Healthcare offers Affordability, Acceptability, and ‘Patient-Centered Approach.’ For many, seeking treatment in India, perhaps, provide greater reliability and peace of mind than navigating the complexities of USA Medicare. It ensures, quality healthcare, with emphasis on the principles of Availability (Adequate infrastructure and workforce), Accessibility (Physical and economic reach of services), Affordability (Cost-effective care to prevent financial hardship), and Acceptability (Respect for cultural, ethical, and patient-specific preferences). Doctor-Patient Relationships for a Personalized care rooted in cultural understanding dating back to ages, is the Indian Specialty. 

చైతన్యభరిత అనుభవశాలి : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 చైతన్యభరిత అనుభవశాలి

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

మనతెలంగాణ దినపత్రిక (25-12-2024)

{ప్రసిద్ధ పాత్రికేయుడు జి కృష్ణ జర్నలిస్టుగా తన అనుభవాలను రాసుకున్న తర్వాత అది పుస్తకంగా అచ్చువేస్తున్నప్పుడు ‘అవ్యక్త కోలాహలం’ అని ముందుమాట రాసుకుంటూ ‘జారచోరా భజన చేసితినా’ అని త్యాగరాజ కృతిని జ్ఞాపకం చేసుకుం టాడు. నా విలేఖరిత్వం జారచోరభజనా? నా విలేఖరిత్వం దేశానికి సేవా? అని ప్రశ్నించుకుంటూనే కోలాహలంగా నిలిచిన అనుభవం అంటాడు.. కృష్ణ శత జయంతి సంవత్సరం ఇది. ఆయన 1924 అక్టోబర్ 20వ తేదీన గుడ వెర్రు అగ్రహారంలో విజయదశమి రోజున జన్మించారు. ఇంకో వారం రోజులు అయితే ఆయన శత జయంతి సంవత్సరం పూర్తయిపోతుంది. ఇప్పటికైనా ఆయనను గుర్తు చేసుకోవాలని, కొత్త తరం జర్నలిస్టులకు, భావితరాల జర్నలిస్టులకు ఆయన గురించి ఎరుక చెప్పాలనే ప్రయత్నంలో భాగమే ఈ వ్యాసాలు. – ఎడిటర్}

నేను బిహెచ్‌ఇఎల్ హయ్యర్ సెకండరీ స్కూల్‌లో లైబ్రేరియన్‌గా చేరిన తరువాత 1974లో ‘ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్’లో ‘ప్రత్యేక ప్రతినిధి’గా పని చేస్తున్న ‘ఉద్దండ పాత్రికేయుడు’ జి కృష్ణను తొలిసారి కలిశాను. అప్పట్లో ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్ కార్యాలయం లిబర్టీ క్రాస్ రోడ్ నుంచి హిమాయత్‌నగర్ దారిలో కొద్ది దూరంలో ఉండేది. క్రమేణా 1977లో హైదరాబాద్ ఎడిషన్ ప్రారంభమైన తరువాత ఆ కార్యాలయం లోయర్ ట్యాంక్ బండ్ రోడ్డులోకి మారింది. అయితే, నా దురదృష్టం కొద్దీ, నేను చివరి సారిగా ఫోన్‌లో ఆయనతో మాట్లాడినప్పుడు, ఇంటికి రావలసిందిగా ఆయన నన్ను ఆహ్వానించినప్పుడు నేను ఖమ్మంలో ఉన్నందున ఆయనను కలుసుకోలేకపోయాను. నేను హైదరాబాద్‌కు తిరిగి వచ్చేసరికి 2001 ఏప్రిల్ 6న ఆయన మరణించారన్న విషాదకర వార్త విన్నాను.

‘ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్, ఆంధ్రప్రభ’లో తరచు తన ప్రవేశం, నిష్క్రమణ’ గురించి కృష్ణ మా సుదీర్ఘ అనుబంధంలో ఎన్నడూ మాట్లాడేందుకు ఇష్టపడలేదు. అయినప్పటికీ, ఎప్పటికన్నా ఆయన మరింత హాస్యధోరణిలో ఉన్నప్పుడు ఒకింత బాహాటంగా మాట్లాడుతుండేవారు. ఉదాహరణకు, 1959లో న్యూస్ ఎడిటర్‌గా చేరిన తరువాత చిత్తూరు, మద్రాసు (చెన్నై)లో ఆంధ్రప్రభ రెసిడెంట్ ఎడిటర్‌గా పదోన్నతి పొందిన తరువాత, ఆఫీసుకు వెళ్లినప్పుడు తన కుర్చీలో వేరే ఎవరో (శ్రీరాములు) కూర్చుని. తన పక్కనే తన కోసం మరొక కుర్చీ వేయించడం చూసిన తరువాత 1964లో శాంతంగా ఉద్యోగానికి రాజీనామా చేశారు. ఆయన రాజీనామాను ఆమోదించడానికి బదులు రామ్‌నాథ్ గోయెంకా ఆయనను హైదరాబాద్‌లో ‘ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్’ చీఫ్ రిపోర్టర్‌గా నియమించారు.

తన విలక్షణ శైలిలో ఒక ప్రత్యేక వ్యాసం ఎందుకు రాస్తుంటారని కృష్ణను అడిగినప్పుడల్లా జర్నలిస్టు కావడానికి తన ప్రస్థానాన్ని తీర్చిదిద్దిన లక్ష్మీనాథం, రామమూర్తి వంటి ఉపాధ్యాయులు అని ఆయన జవాబు ఇస్తుండేవారు. ఏమిటి, ఎందుకు, ఎప్పుడు, ఎక్కడ, ఎవరు చెప్పారో పాత్రికేయుడు గుర్తుంచుకోవడం అవసరమని ఆయన నొక్కి చెబుతుండేవారు. కృష్ణ ఒకసారి తన నిజాం కళాశాల లెక్చరర్ రామ నర్సు (బి పిఆర్ విఠల్ తండ్రి) గురించి ప్రశంసాత్మకంగా రాశారు. గుంటూరు హిందు కళాశాలలో చదు వుకుంటున్నప్పుడు జి కృష్ణ ‘క్విట్ ఇండియా ఉద్యమం’లో పాల్గొని, ‘సత్యాగ్రహ పాఠశాల’కు హాజరయ్యారు. ఆ రెండింటిలో పాల్గొన్నందుకు ఆయనను 1943లో రెండు సార్లు అరెస్టు చేసి, జైలు శిక్ష, జరిమానా విధించారు.

అయితే, 1968లో రామ్‌నాథ్ గోయెంకా కుమారుడు భగవాన్ దాస్ గోయెంకా తన తండ్రికి తెలియకుండా తన (కృష్ణ) ను విజయవాడకు బదలీ చేయడంతో బాధపడి రాజీనామా చేసి ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్ నుంచి బయటికొచ్చారు. ఆ తరువాత నాలుగున్నర సంవత్సరాలపాటు ఆయనను ప్రత్యేక ప్రతినిధిగా తిరిగి ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్‌కు రామ్‌నాథ్ గోయెంకా తీసుకు వచ్చేంత వరకు ఆయన అదే ఎక్స్‌ప్రెస్‌కు రాజకీయేతర అంశాలపై తిరిగి రాస్తూ విజయవాడలో ఉన్నారు. ఆయన 1982 అక్టోబర్ 19న ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్‌లో రిటైరయ్యారు.

అయితే, రామ్‌నాథ్ గోయెంకా నచ్చజెప్పడంతో, ఎమర్జన్సీ మధ్యలో జి కృష్ణను స్వయంగా విజయవాడ నివాసంలో కలిసిన తరువాత ఆయన ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్‌లో కొనసాగేందుకు అంగీకరించి, 1976 ఏప్రిల్ 27న ‘ప్రత్యేక ప్రతినిధి’ గా చేరేందుకు హైదరాబాద్‌కు వచ్చారు. జి కృష్ణతో బాగా పరిచయం ఉన్న జలగం వెంగళరావు ఆ సమయంలో పూర్వపు ఆంధ్రప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రిగా ఉన్నారు. జి కృష్ణ కుమారుడు, స్వయంగా సీనియర్ పాత్రికేయుడైన గండూరి రాజశుక తమ ఇంటికి గోయెంకా వచ్చిన రోజు జరిగినదంతా గుర్తు చేసుకున్నారు.

ఆస్తి వివాదంలో, జెబి మంగారాంతో వివాదాస్పద న్యాయ పోరాటంలో ఉన్న లోయర్ ట్యాంక్ బండ్ ప్రాంగణంలోని ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్ గురించి, జి కృష్ణ విజ్ఞప్తిపై జలగం జోక్యంతో సామరస్యపూర్వకంగా పరిష్కారం కావడం గురించి జి కృష్ణ ఒకసారి మా మాటల సందర్భంలో వెల్లడించారు. తన చిత్తశుద్ధి, నిజాయితీ, తన కాలంలోని పలు రాజకీయ నేతలతో పాత్రికేయునిగా గల సుహృద్భావ సంబంధాలకు పేరొందిన జి కృష్ణ సున్నితంగా, నేర్పుగా జలగం వెంగళరావు పలుకుబడిని ఉపయోగించాలని కోరారు. జి కృష్ణ (గండూరి కల్యాణ వేణుగోపాల కృష్ణమూర్తి) 1924 అక్టోబర్ 24న విజయదశమి రోజు గొడవర్రు అగ్రహారంలో జన్మించారు. ఆయన 8 సంవత్సరాల వయస్సులో చదువు కోసం హైదరాబాద్ వచ్చి, తన మేనమామ ఇంటిలో బస చేశారు. ఆయన ఒక ప్రభుత్వ పాఠశాలలో ప్రాథమిక విద్య, మహబూబ్ కళాశాలలో కాలేజీ విద్య అభ్యసించి, గుంటూరు హిందు కళాశాలలో ఇంటర్మీడియట్ చదివారు. ఆయన హైదరాబాద్ నిజామ్ కళాశాల నుంచి పట్టభద్రుడయ్యారు.

తన విలక్షణ శైలిలో ఒక ప్రత్యేక వ్యాసం ఎందుకు రాస్తుంటారని కృష్ణను అడిగినప్పుడల్లా జర్నలిస్టు కావడానికి తన ప్రస్థానాన్ని తీర్చిదిద్దిన లక్ష్మీనాథం, రామమూర్తి వంటి ఉపాధ్యాయులు అని ఆయన జవాబు ఇస్తుండేవారు. ఏమిటి, ఎందుకు, ఎప్పుడు, ఎక్కడ, ఎవరు చెప్పారో పాత్రికేయుడు గుర్తుంచుకోవడం అవసరమని ఆయన నొక్కి చెబుతుండేవారు. కృష్ణ ఒకసారి తన నిజాం కళాశాల లెక్చరర్ రామ నర్సు (బిపిఆర్ విఠల్ తండ్రి) గురించి ప్రశంసాత్మకంగా రాశారు. గుంటూరు హిందు కళాశాలలో చదువుకుంటున్నప్పుడు జి కృష్ణ ‘క్విట్ ఇండియా ఉద్యమం’లో పాల్గొని, ‘సత్యాగ్రహ పాఠశాల’కు హాజరయ్యారు. ఆ రెండింటిలో పాల్గొన్నందుకు ఆయనను 1943లో రెండు సార్లు అరెస్టు చేసి, జైలు శిక్ష, జరిమానా విధించారు.

కృష్ణ 1945లో ‘ఇంగ్లీష్ మీజాన్’లో విలేకరిగా చేరారు. మీజాన్‌లో మూడు నాలుగు మాసాలు పని చేసి, రాంభట్ల, సిఎస్ నాయుడు వంటివారి ప్రశంసలు చూరగొన్న తరువాత ఆయన మద్రాసు (చెన్నై)కి మారి ఖాసా సుబ్బారావు నుంచి సిఫార్సు లేఖతో 1946లో ‘ఫ్రీ ప్రెస్’లో విలేకరిగా చేరారు. కృష్ణ దృక్పథంలో ఒక పాత్రికేయునికి ప్రతి క్షణం అభ్యసన అనుభవమే. ఫ్రీ ప్రెస్ నుంచి కృష్ణ ‘ఆంధ్ర పత్రిక’కు మారి, మద్రాసు (చెన్నై), హైదరాబాద్, ఢిల్లీ, కర్నూలు, బొంబాయి (ముంబై), విజయవాడలలో పని చేశారు. ఆ తరువాత ఆయన చిత్తూరు, మద్రాసులలో రామ్‌నాథ్ గోయెంకా ‘ఆంధ్రప్రభ’లో రెసిడెంట్ ఎడిటర్‌గా చేరారు.

1982 అక్టోబర్ 19న ఉద్యోగ విరమణ చేసినప్పటికీ ఆయన గతంలో వలె తన అవిరామ పాత్రికేయ వృత్తిని అదే వేగంతో, అభిరుచితో ఫ్రీలాన్స్ రచయితగా, కాలమిస్ట్‌గా తన చివరి శ్వాస వరకు కొనసాగించారు. అదనంగా, జి కృష్ణ తన రిటైర్‌మెంట్ తరువాత ఉస్మానియా, తెలుగు విశ్వవిద్యాలయాల్లో జర్నలిజం గెస్ట్ లెక్చరర్‌గా, తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంలో (ఆస్ట్రాలజీ సంపుటి, కెవిఎల్‌ఆర్ సెంటర్) ఎడిటర్ కంపైలర్‌గా. ద్విభాష వార్త ఫీచర్ అయిన ‘నేషనల్ ఇన్ఫర్మేషన్ సర్వీసెస్’ ఎడిటర్, ప్రత్యేక ప్రతినిధిగా పని చేశారు. అయితే, ఆయన ఎప్పుడూ తనను ‘కలం కూలీ’గా, రిటైర్‌మెంట్ తరువాత ‘సాహితీ కూలీ’గా అభివర్ణించుకుంటుండేవారు. 2024 అక్టోబర్ 24న పాటించినట్లయితే, అది ‘విశ్వవిఖ్యాత పాత్రికేయుడు’ జి కృష్ణకు శతజయంతి అయి ఉండేది. ఆయన చెన్నై నుంచి తిరిగి వచ్చిన తరువాత అనారోగ్యంతో 2001 ఏప్రిల్ 6న కన్ను మూశారు. ఆయన చెన్నైలో తన కుమారుడు రాజశుక వద్ద బస చేశారు. ఆ సమయంలోనే, ఆయన మరణానికి ముందు ఆయన చివరి గ్రంథం, ముద్రణలో ఉన్న, ‘విలేఖరి లోకం’ 2000 సంవత్సరం ద్వితీయార్ధంలో విడుదల కావలసి ఉన్నది. ‘ప్రజాతంత్ర’లో ప్రతి వారం ప్రచురించిన, తెలుగులో రాసిన ‘102 విశిష్ట వ్యాసాల’ సంకలనం ఆ గ్రంథం.

‘ప్రజాతంత్ర’ వార పత్రిక ప్రారంభించడానికి ముందు నేను, దేవులపల్లి అమర్, దేవులపల్లి అజయ్ దాని కోసం ఒక కాలం రాయవలసిందిగా కృష్ణకు విజ్ఞప్తి చేశాం. వ్యాసాలు ఆయన అంతకు ముందు రాసిన వాటికన్నా ‘విలక్షణంగా, అసాధారణంగా, భిన్నంగా’ ఉండాలని దేవులపల్లి సోదరులు ప్రత్యేకంగా విజ్ఞప్తి చేశారు. అదే ‘విలేఖరి లోకం’కు నాంది. వాస్తవానికి, ఒక్క అంగుళం కూడా పక్కకు మళ్లకుండా ఆయన నిరాఘాటంగా వంద వారాలకు పైగా ‘విలేఖరి లోకం’ కాలమ్ రాశారు. సమకాలీన పాత్రికేయ ప్రస్థానాన్ని వివరిస్తూనే, తన కాలంలోని రాజకీయ, సాంఘిక, ఆర్థిక అంశాలను ప్రస్తావించారు. అవసరమైన చోట తన వ్యక్తిగత అనుభవాలను సందర్భానుసారమే, కానీ సముచితంగానూ ఆయన చేర్చారు. ‘విలేఖరి లోకం’ ఆయన చివరి కాలం.

‘అవ్యక్త సంక్షోభం, అవ్యక్త కోలాహలం’ శీర్షికన ఈ గ్రంథానికి ‘కృతజ్ఞతపూర్వక ముందు మాట’ లో జి కృష్ణ ‘నా జర్నలిజం జారచోర భజనా?’ లేక ‘ఇది దేశ సేవా?’ అని తనను తాను ప్రశ్నించుకున్నారు. అయినప్పటికీ, అది ‘కోలాహలంలో తారాడే అనుభవం’ అని ఆయన ముగించారు. ఆయన తన గ్రంథాన్ని మా అత్తమామలకు అంకితం చేశారు.

ఆయన ఇంకా ఇలా రాశారు: ‘నేను తిరువయ్యూరు వెళ్లినప్పుడు అక్కడ త్యాగరాజు ఇంకా గానం చేస్తున్నారని నాకు అనిపిస్తుంది, నాలో అంతర్గతంగా ఒక మృదువైన, మధురమైన అలజడిని వినగలను. నా రచనలు ‘దొంగలు, దోపిడీదొంగలకు భక్తి గీతాలా?’ లేక దేశ సేవా? కానీ అది అలజడి భరిత అనుభవం. ఆ అలజడిని కొంత పంచుకునేందుకు నా యువ మిత్రుడు, ప్రజాతంత్ర ఎడిటర్, దేవులపల్లి అమర్ నాకు ఒక అవకాశం ఇచ్చారు. నేను ఆయనకు కృతజ్ఞుడిని. నా వ్యాసాల్లో దేశ సేవకు ప్రాతిపదిక, మూలం నా మిత్రుడు ఐతరాజు రామ్ రావు ఇచ్చిన మద్దతు, ప్రోత్సాహం. వల్లభి గ్రామంలో హరిజనులకు నష్టం కలిగినప్పుడు పెద్దాయన ఆచార్య భన్సాలీని తీసుకువచ్చి, పరిస్థితిని చూపించారు, ఆయన దానికి ముగింపు ఇచ్చారు’. ‘చిరివాడలో, పోలీసుల ఆగ్రహం తనపైకి మళ్లినప్పుడు, వేలూరు యజ్ఞ నారాయణ శాస్త్రి ఆ ఆగ్రహాన్ని చల్లార్చారు. పెద్దల హుందా మార్గం అది, అది మృదువైన. మధురమైన అలజడి. దినపత్రిక రచయితల్లో ఒక పండితునిగా నన్ను నేను పిలుచుకోగలనా? నాపై చూపిన సహృదయతకు మా సదాశివకు కృతజ్ఞుడిని. కృతజ్ఞత లేకపోతే నేను ఏమీ కాను,. హనుమంతరావు నాకు గొప్ప వ్యక్తి’.

కృష్ణ రాసిన ఈ ప్రకరణం కృతజ్ఞత భావాన్ని రమ్యంగా ప్రతిఫలిస్తోంది. పెద్దల ప్రభావాన్ని, అనుభవాన్ని జి కృష్ణ అంగీకరించడమే కాకుండా, ఒక రచయితగా, పాత్రికేయునిగా, ఒక వ్యక్తిగా తన సొంత పథాన్ని మలచుకోవడంలో ప్రతిబింబించింది. జి కృష్ణ పాత్రికేయ ప్రస్థానం చిత్తశుద్ధి వారసత్వం. ఆయన కేవలం పాత్రికేయుడు కారు, భారతీయ జర్నలిజ లోకంలో, ముఖ్యంగా తెలుగు జర్నలిజంలో చిత్తశుద్ధికి, సాహసానికి మార్గసూచి.

శ్రీ మహాభాగవతము తృతీయ స్కందం : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 శ్రీ మహాభాగవతము తృతీయ స్కందం

భగవదనుగ్రహంతో చదవడం పూర్తయింది

వనం జ్వాలా నరసింహారావు 

సూర్యదినపత్రిక (23-12-2024)

కంII చదివెడిది భాగవతమిది,

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

శ్రీ మహాభాగవతం అనే ఈ మహా పురాణాన్ని సహజ పాండిత్యుడు, బమ్మెర పోతనామాత్యుడు రచించాడు. తృతీయ స్కందాన్ని విశ్వనాథం సత్యనారాయణ మూర్తి అనువదించారు. ఇది 297 పేజీలు  ఉన్నాయి. ఈ స్కందంలో  విదురుడి తీర్థయాత్ర దగ్గరనుంచి, గర్భంలో ఉన్న జీవుడు భగవంతుడిని స్తుతించడం వరకు 32 అంశాలున్నాయి. క్లుప్తంగా ఆ 32 అంశాల వివరాలు ఈ కింది విధంగా ఉన్నాయి: 

విదురుడి తీర్థయాత్ర, ఉద్దవ సందర్శనం, విదురుడు ఉద్దవుడిని చూసి కృష్ణాదుల వృత్తాంతాన్ని చెప్పమని అడగడం, కౌరవ-యాదవ నిర్యాణం, శ్రీకృష్ణ నిర్వాణం, విదురుడు మైత్రేయ మహామునిని దర్శించడం, విదుర-మైత్రేయ సంవాదం, పంకజభవుడి జన్మ వృత్తాంతం, జగదుత్పత్తి లక్షణం, మహాదాదుల సంభావ ప్రకారం, మహాదాదులు, బ్రహ్మకృత నారాయణ ప్రార్థన, బ్రహ్మదేవుడి జన్మ ప్రకారం, బ్రహ్మదేవుడి తపస్సు, బ్రహ్మకు విష్ణు ప్రత్యక్షం కావడం, బ్రహ్మ దేవుడు విష్ణువును స్తుతించడం, బ్రహ్మకు నారాయణుడి కర్తవ్యోపదేశం ఉన్నాయి.

ఇంకా: కమలసంభవుడి మానస సర్గం-చతుర్ముఖుది మానస సృష్టి, పరమాణువుల జన్మం, భూలోకం, భువర్లోకం, సువర్లోకం మొదలైన వాతి విస్తారం,  బ్రహ్మ నిర్ణితమైన దశవిధ సర్గములు, దిన-మాస-సంవత్సరాది కాల లక్షణ నిరూపణ,  ఆయుః పరిమాణం, చతుర్యుగాల పరిమాణం, బ్రహ్మ దేవుడి సృష్టి భేదనం, సనక-సనందాదుల జననం, స్వాయంభువ మనువు జననం, మైత్రేయుడు విదురుడికి సృష్టి మహిమ వివరించడం, స్వాయంభువ మనువు ప్రజావృద్ది చేయడం, శ్రీహరి వరాహ అవతార ధారణ, భూమిని ఉద్ధరించడం, శ్రీ యజ్ఞవరాహావతార అభివర్ణన, శ్రీ యజ్ఞవరాహమూర్తిని బ్రహ్మాదులు స్తుతించడం ఉన్నాయి.

ఇంకా: దితి-కశ్యపుల సంవాదం, కశ్యపుడు రుద్రుడిని ప్రశంసించడం, కశ్యపుడు భార్య సంతాపం తీర్చడం, దితి గర్భధారణ, మైత్రేయ మహాముని విదురుడికి హిరణ్యాక్ష-హిరణ్యకశిపుల వృత్తాంతం తెలపడం, సనక-సనందనాదులు వైకుంఠ దర్శనం, జయ-విజయులకు సనక-సనందనాదులు శాపం ఇవ్వడం, సనక-సనందనాదులు శ్రీమన్నారాయణుడిని స్తుతించడం, మునివరులకు గోవిందుడి ఉద్బోధ, భగవంతుడికి మునివరుల వినతి, లక్ష్మీకాంతుడు జయ-విజయులను ఉరడించడం, జయ-విజయులు దితి గర్భంలో హిరణ్యాక్ష-హిరణ్యకశిపులుగా పుట్టడం, హిరణ్యాక్షుడు యజ్ఞావరాహమైన శ్రీహరితో యుద్ధం చేయడం ఉన్నాయి.

ఇవికాక: చతుర్ముఖ బ్రహ్మ చేసే యక్షాది దేవతాగణ సృష్టిని తెలపడం, కర్దమ మహాముని తపస్సు, శ్రీహరి సాక్షాత్కారం, దేవహూతిని పెళ్ళిచేసుకోమని కర్దముడికి భగవంతుడి ఆజ్ఞ, దేవహూతి కొరకు వరాన్వేషణ చేయడం, కర్దముడు దేవహూతిని వివాహమాడడం, కర్దమ ప్రజాపతి యోగ ప్రభావంతో విమానాన్ని కల్పించి భార్యతో విహరించడం, దేవహూతికి తొమ్మిదిమంది కన్యలు పుట్టడం, దేవహూతి గర్భంలో విష్ణువు కపిలాచార్యుడిగా జన్మించడం, కన్యల వివాహం, కర్ధముని తపోయాత్ర, కపిల-దేవహూతి సంవాదం, పంచాతన్మాత్రల జన్మప్రకారం, బ్రహ్మండోత్పత్తి, విరాట్పురుషుడి స్వరూపం, కర్మేంద్రియ పరమాత్మల స్వరూపం, పరకృతి-పురుష వివేకం, శ్రీహరి సర్వాంగ స్తోత్రం, దేవహూతి కొడుకైన కపిలాచార్యుడి వల్ల తత్త్వజ్ఞానాన్ని పొందడం, కపిలుడు దేవహూతికి భక్తియోగం, సాంఖ్యయోగం తెలియచేయడం, కపిలుడు దేవహూతికి పిండోత్పత్తి క్రమాన్ని వివరించడం, జీవుడి గర్భ సంభవ ప్రకారం, చంద్ర-సూర్య మార్గం, పితృ మార్గం, గర్భంలో ఉన్న జీవుడు భగవంతుడిని స్తుతించడం, దేవహూతి పరమపద ప్రాప్తి, కపిలుడి తపోవన గమనం అనేవి తృతీయ స్కందంలో ఉన్నాయి.  

ఇవన్నీ చదవగలగడం నా పూర్వజన్మ సుకృతం.  

మహాకవి బమ్మెర పోతనామాత్య ప్రణీత మహాభాగవతం 

(రామకృష్ణ మఠం, హైదరాబాద్ ప్రచురణ)

BHEL Higher Secondary School, Hyderabad .... Where knowledge, values and talents flourished : VANAM JWALA NARASIMHA RAO

 BHEL Higher Secondary School, Hyderabad

Where knowledge, values and talents flourished

Academic record, competence, and commitment 

of teachers influenced the success of School 

VANAM JWALA NARASIMHA RAO

The Hans India (22-12-2024)

Many former students and staff of Bharat Heavy Electricals Limited Higher Secondary School (BHELHSS) near Hyderabad, are reuniting on their erstwhile School premises today, i.e., the December 22, 2024, to reminisce fond memories of their time there. BHELHSS which made a modest beginning on July 1, 1964, was closed two decades ago, signifying the ‘End of an Era.’ Affiliated to Central Board of Secondary Education (CBSE), and run on the pattern of ‘Kendriya Vidyalayas Sanghatan (KVS)’ Schools, it provided ‘The Best of the Quality Education’ in English Medium. First batch of three students appeared AIHSC Examinations in 1969.  

Y Padmavathy who joined in June 1967 as the School Principal, administered, controlled, and handled the school matters, shaping it as an exceptional institution, and was known to be ‘Friend, Philosopher and Guide’ to students and staff alike. Consecutively the school achieved cent percent results with distinctions and first divisions. Former Students excelled in several professions like, Defense Services, Politics, Civil Services, Government Service, Medicine, Engineering, Legal, Business, IT etc. 

Selection in to National Defense Academy (NDA), a rare feet from a school in a Civilian Organization was an annual affair. Thus, it produced large number of successful NDA Officers. Specially to be mentioned is Air Chief Marshal VR Chaudhari, former Chief of Indian Air Force, who was commissioned into the Fighter Stream of Indian Air Force, on December 29, 1982. He was selected for NDA, when I was working in the School as Librarian. 

Air Marshal B Chandra Sekhar, Group Captain Ravi Bhate (Also Good Athlete), Group Captain WV Rama Rao, Commodore A Srinivas, Air Vice Marshal A Suresh, Group Captain Shiva Ram, Commander T Srinivasan, Colonel Krishna Prasad, Colonel V Laxman (Good Basket Ball Player), Group Captain Berkeya, Group Captain Madhu Venu Gopal, Colonel Shashidhar (Kargil Fame) etc. are the other successful NDA Officers studied in BHELHSS. ‘Another Special Mention’ to be made is, Squadron Leader N Uttam Kumar Reddy, now Minister in Telangana Cabinet, and former Indian Air Force Pilot. He was thrice MLA and once MP.   

Madhusudhan Reddy (Engineer in Chief R and B), Varada Rajan (Executive Director BHEL), KV Ramana Murthy (Executive Director, Indian Oil Corporation), Milind Koppikar, Sundar Rao (Income Tax Deputy Commissioner), Anuradha Raman (Doctor), Aizaz Ahmed (Doctor), R Vineel Krishna (IAS Odisha, Commissioner Land Records), Vishnu Vardhan (Doctor, Pediatrician), Shridhar (Doctor, Radiologist), Ravi Verma (ONGC, and Basket Ball Player), Ravuri Srinivas (Doctor, Pediatrician), KS Kiran (Doctor, Yashodha Hospital), Uma Krishna (Principal Jyoti Vidyalaya), Dadi Srinivas (SE in TS Genco) etc. reached significantly higher positions, in their professions. 

The ‘Golden Girl,’ a title conferred on VKV Satyanarayanamma, then a 13-year-old BHELHSS Student, by Principal Padmavathy, on her being declared as ‘The Best Girl Athlete’ at the 13th All India National Rural Sports Meet held at Shimoga in Karnataka in October 1982, studied in BHELHSS. Satya ran along with ‘PT Usha’ (An International Athlete) in the final heats of Sprint, in the Nationals once, representing Andhra Pradesh. She also represented AP as BHELHSS Student in the Sprint Event in competition with ‘Ashwini Nachappa’ (An International Track and Field Athlete) at Rabindra Sarovar Stadium Kolkata, and stood third. 

In addition, Nalini Reddy, Shailaja, Usha, represented AP Basket Ball Team in the Bihar Interstate Basket Ball Championship. BHELHSS student D Babu, represented India in World Railway Basket Ball Championship held in Russia, as Captain, and bagged Bronze Medal. P Manoj Kumar working in SBI represented India in Shuttle Badminton Internationals. Another student Chandrasekhar Goud, Customs and Central Excise Officer played in International Tournament of Volley Ball, and Anand Kumar Somashila of BSNL was an International referee in swimming. These were the proud moments to me also, like for others, having worked as Librarian in BHELHSS.   

The person behind all this ‘Magical Success of BHELHSS’ was, Y Padmavathy who possessed an excellent academic record of MA English Literature, MA Economics from Madras University, and Diploma in Educational Administration, besides being a continuous learner. She played a key role in shaping the school’s early and later development. She was instrumental in setting up the academic framework of the school, by bringing with her a commitment to high educational standards, particularly focusing on building a strong foundation in science, mathematics, humanities, and languages, that aligned with dovetailing technical education and social sciences.

I worked as Librarian at the school for 12 years, over 10 years when Padmavati was Principal, and less than 2 years after Malathi Gopalakrishnan succeeded her. Padmavati's Leadership Qualities, Administrative Skills, Authoritative Presence, and Control over School Affairs including keeping the top BHEL Management at a distance from interfering in day-to-day school affairs were exemplary, enabling the school to reach greater heights. Padmavathy was known for instilling a culture of discipline and academic rigor among both students and staff. Her leadership style ensured that the school quickly gained a reputation for its structured environment, making it a sought-after institution for quality education, though it was meant to BHEL Employees’ children. 

Academic Record, Competence, and Commitment, of teachers as ‘Role Models’ influenced the success of the School.  Seldom we find such a high quality of staff recruits, around 150. The Library had the best of approximately 7000 volumes, besides magazines and journals. Ready Reference Information was made available on any topic of students’ interest. The morning prayer meet prior to commencement of regular classes, was a remarkable experience. Every day, a student or a teacher would speak on the ‘Thought for the Day’ which was genuinely thought-provoking. They would have become an ‘Encyclopedia of Thoughts’ had they been compiled. 

The School developed a rich community life of its own and provided adequate and satisfactory opportunities for students to participate in it and help in organizing it. The Teacher was a mediator of learning. The library was a central pillar of the school's academic environment. As a librarian, I did not miss any opportunity, in my little contribution to the growth of BHELHSS, and for the enhancement of Knowledge, Skills, and Attitude of School Students, through placing at their disposal and encouraging to read the vast collection of books, magazines, and other useful reading material. In every outside academic competitions BHELHSS was always number one. Even 40 years after my leaving the School, with few exceptions, many students remember me, and I am in touch. 

After ‘Twelve Long Years’ in BHELHSS, (July 1974-January 1986), when I was offered a job in ‘Chetana Rural Development Organization’ headed by Governor Kumud ben Joshi I resigned. I still Stay Connected with my former colleagues. Among others, I fondly remember, Late Manyam Jaganmohan Rao (knowledgeable person in science and a positive critique of Telugu literature), Vice Principal C Vasanta, Suryaprakash, Ramasharma, Akkalakshmi, Usha Thakur, Jameela Sayeed, Chandramukhi, Suhas Chaudhari, Late David, KM Prabhavati, Innaiah, Nageshwar Rao, Indrani etc. 

The closure of BHELHSS signified the ‘End of an Era in Quality Education and Community Bonding,’ and implied a profound loss to the educational and cultural landscape. It nurtured countless achievers across professions under visionary leadership, fostering excellence, discipline, and values. Though its doors have closed physically, its ‘Transformative Legacy’ endures timelessly to inspire lives and communities. 

The then BHEL Employees, however big in the hierarchy they might be, treated BHELHSS as temple of learning, and never allowed their personal inhibitions if any, to intervene in whatever small punishments were inflicted on their children for their better prospects. It was a ‘Community Hub’ that played an important role in the social fabric of the township. Despite the closure of the school, its legacy is being taken forward by its ‘Alumni’ together with values and all-round education they received benefiting professional and personal lives. Working in BHELHSS was a great unforgettable experience. It is an ‘Alma Mater’ to me as well, with a feel of Student. 

Kalinga War, Atom Bomb, Artificial Intelligence : Vanam Jwala Narasimha Rao

 Kalinga War, Atom Bomb, Artificial Intelligence

Vanam Jwala Narasimha Rao

Telangana Today (20-12-2024)

{Repentance may spark transformation and guide the world towards a more responsible future. Drawing lessons from Ashoka, Oppenheimer, Hinton, and now Suchir Balaji’s experiences and warnings is certainly advantageous} – Editor Note 

Twenty-six-year-old Suchir Balaji, an ‘OpenAI Researcher-Turned-Whistleblower,’ who publicly spoken against ‘Artificial Intelligence Company OpenAI's Practices’ was found dead in San Francisco (USA). In an interview with the New York Times, Balaji revealed his growing concerns about the potential societal harm of the technology, particularly criticizing OpenAI's alleged use of copyrighted data. He said OpenAI violated the law and that technologies like ChatGPT were damaging the internet. Suchir Balaji, according to his LinkedIn profile, a computer science student at the University of California, worked with OpenAI for about 4 years, from November 2020 to August 2024. Well, this is an indication of the ‘Ill-Effects of Artificial Intelligence.’  

In the quest for ‘Authority, Domination, and Development’ intelligentsia ‘Create Forces or Systems’ which of late are characteristically labelled as ‘Artificial Intelligence (AI),’ often going beyond their control. Since the times of ‘Horrors of Kalinga War’ through the ‘Detonation of Nuclear Weapon (Atomic Bomb)’ or the ‘Unleashed Potential of AI’ the realization of the harm caused can awaken a deep sense of regret. Emperor Ashoka turned to peace after witnessing the destruction of Kalinga, Robert Oppenheimer reflected on the irreversible consequences of Atomic Bomb, and Geoffrey Everest Hinton cautioned the world about the dangers of unchecked innovation. Suchir Balaji too might have done the same.

Advancements in AI

Intelligentsia of 'Artificial Intelligence' like Geoffrey Hinton, Demis Hassabis, John M Jumper, and John Hopfield, were awarded 2024 Nobel Prizes, recognizing their innovative contributions, associated with groundbreaking advancements in AI. Demis Hassabis, John M Jumper (Google DeepMind), and Geoffrey Hinton (Distinguished Researcher at Google Brain) were associated with Google. Thus, three from Google in the same year are awarded the World’s Highest Prize. Great!   

The work of Hinton and Hopfield established AI as a field bridging ‘Computational and Physical sciences’ offering tools for both theoretical exploration and practical application. Hassabis and Jumper contributed to the development of ‘AlphaFold’ using AI system, that revolutionized ‘Protein Structure Prediction,’ that involves determining the three-dimensional arrangement of atoms in a protein based amino acid sequence, using computational methods. Their Work has profound implications for biology and medicine, enabling researchers to accelerate drug discovery, understand diseases at molecular level, and address challenges like antibiotic resistance. AI's role in protein structure prediction illustrates both its transformative potential and the ethical responsibilities accompanying its use. 

Geoffrey Everest Hinton, known as the ‘God Father of AI and Deep Learning’ together with John Hopfield pioneered the work on ‘Neural Networks’ that is made possible through ‘Backpropagation Algorithm’ to learn from errors, which laid the foundation for ‘Modern Deep Learning.’ This innovation is instrumental in diverse AI applications, from computer vision to language processing. Hinton, born in UK, in his PhD thesis from Edinburgh University, focused on ‘Error-Correcting Codes and Distributed Representations in Neural Networks.’ His foundational work shaped AI's trajectory. Notwithstanding his receiving the coveted Nobel Prize, Hinton has been consistently vocal about AI's potential risks. 

Hinton resigned from Google in 2023 to warn and express his concerns about the ‘Dangers of Unchecked AI Advancements,’ its use in misinformation, and potential threats to humanity. The recognition of Hinton and Hopfield highlights the transformative impact of AI across disciplines. Hinton and Hopfield provided the theoretical and algorithmic frameworks that made deep learning possible, while Hassabis and Jumper demonstrated AI’s capacity to tackle real-world scientific challenges. At the same time, these achievements underscore the dual-edged nature of AI. While its potential for societal benefit is immense, the ethical and existential challenges it poses remain significant.  

Need for AI

Genesis, need, concept, evolution, and effects of 'Artificial Intelligence,’ a necessary evil, are quite interesting. The term AI was coined in 1956, during the workshop known as ‘Dartmouth Conference’ or referred to as the 'Constitutional Convention of AI.' held in New Hampshire, as a result of fusing together, ‘Philosophy, Mathematics, and Computer science.’ Claude Shannon, John McCarthy, Nathaniel Rochester and Marvin Minsky, are considered as the founding fathers of AI.   

The need for AI arose from humanity’s desire to automate tasks, enhance efficiency, and address complexities that exceed human cognitive capacities, like solving mathematical problems, simulating chess games, developing expert systems in fields like medicine. Over the decades, AI’s potential grew exponentially, and gradually-from symbolic AI in its early days, which relied on logic and rule-based systems, the field shifted to data-driven methods like ‘Neural Networks.’ 

Necessary Evil

AI’s evolution has significant milestones, including the advent of conversational agents like ‘ChatGPT.’ AI deliberately transformed as a ‘Necessary Evil’ profoundly impacting every aspect of human life, that included surveillance systems, often eroding civil liberties. AI embodies promise and perils of modern innovation, and hence, balancing its transformative capabilities with safeguards against misuse remains a challenge.  

In this context, for a comparison of ‘Effects and Adverse Effects’ delving in to genesis of the ‘First Nuclear Weapon,’ to be more precise, ‘The First Atomic Bomb’ (Little Boy) detonated over a populated area, occurred on August 6, 1945 over the Japanese city of Hiroshima, while the ‘Second Atomic Bomb’ (Fat Man) detonated on August 9, 1945 over Nagasaki, may perhaps be appropriate. 

The development of nuclear weapons was part of the secret USA Government ‘Research Initiative’ during World War II, the Manhattan Project. Accordingly, the world's ‘First Nuclear Explosion’ or testing the ‘World's First-Ever Atomic Bomb’ called 'The Gadget' occurred on July 16, 1945. The device was tested successfully in Los Alamos, as approved earlier, as the site for ‘Atomic-Bomb Scientific Laboratory’ on November 25, 1942, by Brigadier General Leslie R Groves and Physicist J Robert Oppenheimer. The code name for the test was 'Trinity.' 

Robert Oppenheimer, the ‘Father of Atomic Bomb,’ after the bomb was dropped by the USA Bomber ‘Enola Gay’ causing unprecedented destruction, killing several and leaving many with effects like radiation sickness, injuries, burns, cancer, genetic damage, and psychological trauma for decades, was reported to have expressed deep repentance. He quoted ‘Bhagavad Gita,’ and said, ‘Now I am become Death, the destroyer of worlds.’ He read Gita and Megha Duta in Sanskrit. Inspired by Gita's lessons, that shaped his philosophy of life, he always kept a copy of Gita near his bedside. He opposed development of ‘Hydrogen Bomb.’ The Nuclear Non-Proliferation Treaty (NPT) had its origin in Robert Oppenheimer’s advice. 

Repentance of Emperor Ashoka, Robert Oppenheimer, and Geoffrey Everest Hinton has similarities. Ashoka waged a brutal war against Kalinga, resulting in massive loss of life. Witnessing the destruction caused, Ashoka renounced violence, gradually embraced Buddhism, dedicated himself to peace, moral governance, and the welfare of his people.

Robert Oppenheimer who played a vital role in the creation of the atomic bomb, as the ‘Scientific Director of the Manhattan Project’ experienced deep remorse over the bomb’s devastating impact. His repentance manifested in his later advocacy for arms control and his regret for having unleashed such a destructive force. 

Geoffrey Hinton, the ‘Godfather of Artificial Intelligence’ who played a pivotal role in its development to suit modern AI needs, particularly ‘Neural Networks’ which have led to significant technological advancements, has expressed concern about the unforeseen consequences of AI, particularly its potential to disrupt economies, societies, and even human autonomy. He has voiced regret about the paths AI research is taking, acknowledging the need for greater caution and ethical considerations in AI development. 

The true wisdom lies in understanding consequences of a creation. Repentance, may spark transformation, and guide the world towards a more responsible future. Drawing lessons from Ashoka, Oppenheimer, Hinton, and Suchir experiences and warnings, is certainly advantageous. This message subtly weaves together the shared human experience of reckoning with consequences of actions and potential for growth through reflection and remorse.   

(The Writer is an Independent Journalist)

కలికాలం! ఇది కృత్రిమ మేధ యుగం!! ....... వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 కలికాలం! ఇది కృత్రిమ మేధ యుగం!! 

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

ఆంధ్రజ్యోతి దినపత్రిక (19-12-2024)

{మానవ మేథో సృష్టి ఫలితాలను అవగాహన చేసుకోవడంలోనే నిజమైన విజ్ఞానం ఇమిడి ఉంటుంది. శాస్త్రవేత్తలు తమ నవ కల్పనల పర్యవసానంగా సంభవించే అనర్ధాలకు పరితాపం చెందడం, మార్పు దిశగా ఒక సంకేతమని, ప్రపంచాన్ని బాధ్యతగల భవిష్యత్తు వైపు తీసుకెళ్లగలదని భావించాలి. అశోకుడు, ఓపెన్‌హైమర్, హింటన్, లాంటివారి అనుభవాలు, ఆవేదనల నుండి, ఇటీవలే మరణించిన 26 సంవత్సరాల సుచీర్ బాలాజీ హెచ్చరిక నుండి నేర్చుకోవడం మానవాళికి శ్రేయస్కరం}-సంపాదకుడు ఆంధ్రజ్యోతి 

బీబీసీ కథనం ప్రకారం, 26 సంవత్సరాల భారత సంతతికి చెందిన సుచీర్ బాలాజీ అనే యువ శాస్త్రవేత్త, కృత్రిమ మేధస్సుకు చెందిన ‘ఓపెన్‌ఏఐ’ సంస్థ పరిశోధకుడిగా పనిచేస్తూ, ‘విజిల్ బ్లోయర్’గా మారిన నేపధ్యంలో, సాన్ ఫ్రాన్సిస్కో (అమెరికా) నగరంలో హటాన్మరణం  చెందాడని తెలుస్తోంది. ‘ఓపెన్‌ఏఐ కృత్రిమ మేధస్సు సంస్థ’ అనుసరిస్తున్న ఆక్షేపనీయ విధానాలను ఆయన బహిరంగంగా విమర్శలు చేయడం, బహుశా ఆయన ‘బలవన్మరణానికి’ దారితీసి ఉండవచ్చని బీబీసీతో సహా మీడియా వర్గాల అభిప్రాయం. కొన్నాళ్ల క్రితం, సుచీర్ తో ప్రముఖ అమెరికా దినపత్రిక, న్యూయార్క్ టైమ్స్‌ జరిపిన ఇంటర్వ్యూలో, కృత్రిమ మేధస్సుకు సంబంధించి తన అభిప్రాయాలను ఆయన వెల్లడించారు. ఈ సాంకేతికత వల్ల సమాజంపై కలిగే ప్రమాదాలపై తన ఆందోళనను బహిరంగంగా వ్యక్తపరిచారు.  

కాపీరైట్‌ చట్టం కింద పరిగణించాల్సిన సమాచారాన్ని, ‘ఓపెన్‌ఏఐ సంస్థ’ చట్టవిరుద్ధంగా, విచ్చలవిడిగా అనైతికంగా, అక్రమంగా, అసురక్షితంగా, మోసపూరితంగా, ఉపయోగించడాన్ని సుచీర్ తప్పుబడుతూ, తీవ్రంగా విమర్శించారు. ‘చాట్‌జీపీటీ’ లాంటి కృత్రిమ మేధస్సు ఏజంట్లు, అంతర్జాలాన్ని హానికరంగా మార్చివేస్తున్నాయని ఆయన సుస్పష్టం చేశారు. లింక్డ్‌ఇన్‌ ప్రొఫైల్ ప్రకారం, సుచీర్ బాలాజీ, కాలిఫోర్నియా విశ్వవిద్యాలయంలో కంప్యూటర్ సైన్స్ చదివాడు. నవంబర్ 2020 నుండి ఆగస్టు 2024 వరకు, నాలుగేళ్లపాటు ‘ఓపెన్‌ఏఐ సంస్థ’లో పనిచేశారు. సుచీర్ బాలాజీ ధర్మాగ్రహాన్ని, వర్తమానంలో, ఆద్యతన భవిష్యత్తులో ‘కృత్రిమ మేధస్సు’ కలిగించే ‘హానికర ఫలితాల’ సంకేతమని నిస్సందేహంగా చెప్పవచ్చు.

‘అధికారం, ఆధిపత్యం, అభివృద్ధి’ అనే అసంబద్ధమైన నెపంతో, నేడు (కృత్రిమ) మేధావులు తమ శక్తి-యుక్తులు ఉపయోగించి, సృష్టించిన ఒక వికారమైన విజ్ఞానానికి ‘కృత్రిమ మేధస్సు (ఏఐ)’ అనే నాగరిక నామకరణం చేశారు. అయితే, దీని సంతానం, తరచుగా, వారికి తెలియకుండా, హద్దులు మీరి, పగ్గాలు విదిలించుకుని, వారి నియంత్రణకు అతీతంగా మారాయి, మారుతున్నాయి, భవిష్యత్తులో మారనున్నాయి. ‘కళింగ యుద్ధం లాంటి యుద్ధాల భయానకాలు, అణుబాంబు పేలుళ్ల విధ్వంసం, కృత్రిమ మేధస్సు స్వైరవిహారం’ వంటి మానవ తప్పిదాల సంఘటనల తర్వాత కలిగే అపారమైన ధన, ప్రాణ నష్టం, సాధారణంగా దాని కారకులలో దరిమిలా తీవ్ర పశ్చాత్తాపానికి దారి తీస్తుంది. 

అశోకుడు కళింగ యుద్ధం భీభత్సాన్ని చూసి శాంతి మార్గం అనుసరించాడు, బౌద్ధ మతాన్ని స్వీకరించాడు. రాబర్ట్ ఓపెన్‌హైమర్ అణుబాంబు అనివార్య దుష్పలితాలను సహించలేకపోయాడు. కృత్రిమ మేధ సృష్టికర్తలలో ఒకరైన జెఫ్రీ ఎవరెస్ట్ హింటన్, ఆ వినూత్న సాంకేతికత అనియంత్రిత ఆవిష్కరణల ప్రమాదాలపై ప్రపంచాన్ని గట్టిగా హెచ్చరిస్తున్నారు. బహుశా యువకుడు సుచీర్ బాలాజీ కూడా అదే ప్రయత్నం చేసి మృత్యుబారిన పడ్డాడేమో? కృత్రిమ మేధస్సు రంగంలో అగ్రగామి శాస్త్రవేత్తలు జెఫ్రీ హింటన్, డెమిస్ హసాబిస్, జాన్ ఎం జంపర్, జాన్ హాప్‌ఫీల్డ్ 2024 సంవత్సరానికి గాను, నోబెల్ బహుమతులు పొందినవారిలో వున్నారు. వీరి కృత్రిమ మేథో సృజనాత్మక కృషికి గౌరవార్థంగా ఈ బహుమతి వరించింది. డెమిస్ హసాబిస్, జాన్ జంపర్ (గూగుల్ డీప్‌మైండ్), జెఫ్రీ హింటన్ (గూగుల్ బ్రెయిన్) ముగ్గురూ గూగుల్ సంస్థకు చెందిన వారు కావడం, ఒకే సంవత్సరంలో గూగుల్‌కు చెందిన ముగ్గురికి అత్యున్నత నోబెల్ పురస్కారం లభించడం గొప్ప విషయం.

హింటన్, హాప్‌ఫీల్డ్ లు తమ కృషి ద్వారా ‘గణిత, భౌతిక శాస్త్రాల’ మధ్య ఒక వంతెనగా కృత్రిమ మేధస్సును నిర్మించారు. దీని వల్ల తాత్త్విక అన్వేషణకు, వ్యావహారిక ప్రయోగాలకు, కావాల్సిన ఉపకరణాల రూపకల్పన జరిగింది. అలాగే, డెమిస్ హసాబిస్, జాన్ జంపర్ ‘ఆల్ఫాఫోల్డ్’ అనే ఏఐ వ్యవస్థ రూపకల్పన చేసి, అభివృద్ధి పరిచారు. ఇది ప్రోటీన్ నిర్మాణాలను విశ్లేషించడంలో గణనీయమైన రీతిలో, విప్లవాత్మక మార్పులు తీసుకువచ్చింది. అమినో ఆమ్లక్రమాల ఆధారంగా ప్రోటీన్‌లో పరమాణు నిర్మాణాన్ని కనుగొనే ప్రక్రియను వేగవంతం చేసింది. ఇది జీవ, వైద్య శాస్త్రరంగాల్లో విప్లవాత్మక ఫలితాలను చూపింది. ముఖ్యంగా ఔషధాల అభివృద్ధి వేగవంతం చేయడం, రోగాలను అణు స్థాయిలో అర్థం చేసుకోవడం, యాంటీబయోటిక్ నిరోధకత వంటి సవాళ్లను ఎదుర్కోవడంలో సహాయపడింది. ప్రోటీన్ నిర్మాణ విశ్లేషణలో ఏఐ రూపాంతర సామర్థ్యాలను, దీనిని ఉపయోగించే వారు అనుసరించాల్సిన నైతిక బాధ్యతలను స్పష్టంగా దార్శనికత చూపిస్తుంది.

' ఏఐ డీప్‌లెర్నింగ్ గాడ్ ఫాదర్' గా పిలవబడే జెఫ్రీ ఎవరెస్ట్ హింటన్, జాన్ హాఫీల్డ్ తో కలసి 'న్యూరల్ నెట్‌వర్క్స్' ను రూపొందించారు. ఇది 'బ్యాక్‌ప్రొపగేషన్ ఆల్గారిథమ్' అనే విశిష్ట ప్రక్రియ ద్వారా తప్పుల నుండి నేర్చుకోవడం సాధ్యమైంది. దీని ద్వారా ఆధునిక డీప్‌లెర్నింగ్ కి బలమైన పునాది ఏర్పడింది. ఈ ఆవిష్కరణ కంప్యూటర్ విజన్ నుండి భాషా ప్రక్రియల వరకు వివిధ ఏఐ అనువర్తనాల్లో ప్రధాన పాత్ర పోషించింది. ఇంగ్లాండ్ లో జన్మించిన హింటన్, ఎడిన్బర్గ్ విశ్వవిద్యాలయానికి సమర్పించిన పీహెచ్ డి సిద్ధాంత వ్యాసంలో 'న్యూరల్ నెట్‌వర్క్స్ లో ఎర్రర్ కరెక్టింగ్ కోడ్స్, డిస్ట్రిబ్యూటెడ్ రిప్రజెంటేషన్స్' పై దృష్టి పెట్టారు. ఆయన ఆధారభూత పనితనం కృత్రిమ మేథస్సు దిశను పూర్తిగా మార్చివేసింది. నోబెల్ బహుమతి అందుకున్నప్పటికీ, హింటన్ నిరంతరం ఏఐతో సంభావ్య భావి ప్రమాదాల గురించి హెచ్చరిస్తూ వస్తున్నారు. 

2023లో గూగుల్ ను వదిలి, హింటన్ 'అనియంత్రిత కృత్రిమ మేథస్సు అభివృద్ధి' కలిగించే ప్రమాదాలు, తప్పుడు సమాచారం వ్యాప్తి, మానవాళికి కలిగే ముప్పు గురించి తన ఆందోళనలను బహిరంగంగా వ్యక్తం చేశారు. హింటన్, హాఫీల్డ్ లకు లభించిన గుర్తింపు, కృత్రిమ మేథస్సుకు సంబంధించిన పలురంగాల్లో మార్గదర్శక ప్రభావాన్ని చూపిస్తుంది. డీప్‌లెర్నింగ్ ప్రధాన భూమికలైన సిద్ధాంతపరమైన ఆల్గారిథమిక్ మౌళికాలను హింటన్, హాఫీల్డ్ లు అందించగా, హస్సాబిస్, జంపర్ లు శాస్త్రీయ సవాళ్లను పరిష్కరించగల కృత్రిమ మేథస్సు సామర్థ్యాన్ని శాస్త్రీయంగా రూఢిపరుస్తూ నిరూపించారు. ఈ విజయాలు కృత్రిమ మేథస్సు ద్వంద్వ స్వభావాన్ని కూడా పునరుద్ఘాటించాయి. సమాజానికి కలిగించే ప్రయోజనాలు చాలా ఉన్నప్పటికీ, దాని నైతిక, తదితర అస్తిత్వసంబంధ సమస్యలు గణనీయమైనవిగా మిగిలిపోతున్నాయి.  

'ఆర్టిఫిషియల్ ఇంటెలిజెన్స్ (ఏఐ)' ఆవిర్భావం, అవసరం, సిద్దాంతం, పరిణామం, ఆరోహణ, (బహుశా) అవరోహణ, మంచి-చెడు ప్రభావాలు నిజంగా ఆసక్తికరమైనవేనని అనాలి. 1956లో, న్యూ హ్యాంప్‌షైర్ లో జరిగిన 'డార్ట్‌మౌత్ సమావేశం’ ('కృత్రిమ మేథస్సు రాజ్యాంగ సదస్సు') నిర్వహించిన వర్క్‌షాప్ లో ఈ పదం సృష్టించబడింది. క్లాడ్ షానన్, జాన్ మక్కార్తీ, నాథనియల్ రోచెస్టర్, మార్విన్ మిన్స్కీ లను (ఏఐ) 'కృత్రిమ మేథస్సు స్థాపక పితామహులుగా’ పరిగణిస్తారు.

అనేక రకాల పనులను ఆటోమేట్ చేయాలని, సామర్థ్యాన్ని పెంచాలని, మానవ మేథో సామర్థ్యాలను మించిపోయే సంక్లిష్టతలను ఎదుర్కొనాలనే మానవ జాతి ఆకాంక్ష నుండి ఆవిర్భవించినదే కృత్రిమ మేథస్సు. ఉదాహరణకు, గణిత శాస్త్ర సంబంధమైన సమస్యలను పరిష్కరించడం, చెస్ గేమ్‌లను అనుకరించడం, వైద్య రంగంలో ఉన్నత శ్రేణినిపుణుల వ్యవస్థను, వ్యాధి నిర్ధారణ ప్రక్రియను అభివృద్ధి చేయడం లాంటివి వున్నాయి. దశాబ్దాలుగా, కృత్రిమ మేథస్సు సామర్థ్యం దాదాపు సమస్త రంగాల్లో గణనీయంగా పెరిగింది. ప్రారంభ దశలో లాజిక్, నిబంధనల ఆధారిత వ్యవస్థలపై ఆధారపడిన సింబాలిక్ కృత్రిమ మేథస్సు నుండి డేటా ఆధారిత పద్ధతులు, న్యూరల్ నెట్‌వర్క్స్ దిశగా మార్పు చెందింది.

కృత్రిమ మేథస్సు పరిణామ క్రమంలో ముఖ్యమైన మైలురాళ్లున్నాయి. వాటిలో 'చాట్‌జిపిటి' వంటి సంభాషణల ఏజెంట్ల రంగప్రవేశం, కృత్రిమ మేథస్సును ఒక 'అత్యవసర దుష్టశక్తి'గా మార్చివేసి, మానవ జీవితంలోని ప్రతి అంశాన్ని ప్రభావితం చేస్తూ, మానవ మెదడు ఆలోచనా సామర్థ్యాన్ని దెబ్బతీస్తూ, పర్యవేక్షణ వ్యవస్థలలాంటి ఉపయోగంతో పౌర స్వేచ్ఛలను హరించి వేస్తోంది. ఫలితంగా, కృత్రిమ మేథస్సు, ఆధునిక ఆవిష్కరణల ప్రమాదాలను సూచిస్తుంది, కాబట్టి, దాని రూపాంతర సామర్థ్యాన్ని చెడుగా వినియోగించకుండా జాగ్రత్తలు తీసుకోవడం అనేది ఒక సవాలుగా మారింది. 'మొట్ట మొదటి అణ్వాయుధ ఆవిర్భావం, ప్రయోగం, దాని అనుకూల, ప్రతికూల ప్రభావాలు, వాటి మధ్య చోటుచేసుకున్న తేడాలను కూలంకషంగా పరిశీలించడం అవశ్యం. 

విడమర్చి చెప్పాలంటే, జపాన్ హిరోషిమా నగరంమీద 1945 ఆగస్టు 6న పేలిన 'లిటిల్ బాయ్' అనే పేరుగల మొదటి అణుబాంబు, ఆగస్టు 9న నాగసాకి నగరంమీద పేలిన 'ఫ్యాట్ మ్యాన్' అనే రెండవ అణు బాంబు గురించి, కీలకమైన అణ్వాయుధాల అభివృద్ధి గురించి ఇంకా సుదీర్ఘంగా చర్చ జరుగుతూనే వున్నది. 

రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం సమయంలో, అప్పటి అమెరికా ప్రభుత్వం చేపట్టిన గోప్యమైన 'మాన్‌హట్టన్ ప్రాజెక్ట్' పరిశోధనలో భాగమైంది. ఈ ప్రాజెక్ట్ కింద, ప్రపంచంలో మొదటిసారిగా ‘అణ్వాయుధ పరీక్ష’ జూలై 16, 1945న ‘ది గ్యాడ్జెట్’ పేరిట జరిగింది. ఈ పరికరాన్ని న్యూమెక్సికోలోని లాస్ ఆలమోస్‌లో విజయవంతంగా పరీక్షించారు. ఈ పరీక్ష నేపధ్యంలో, నవంబర్ 25, 1942న బ్రిగేడియర్ జనరల్ లెస్లీ ఆర్ గ్రోవ్స్, భౌతిక శాస్త్రవేత్త జె రాబర్ట్ ఓపెన్‌హైమర్ నిర్ణయం మేరకు లాస్ ఆలమోస్‌ను ‘అణ్వాయుధ శాస్త్రీయ ప్రయోగశాల’గా గుర్తించారు. ఈ పరీక్షకు ‘ట్రినిటీ’ అనే కోడ్ నామం కూడా పెట్టారు. అప్పట్లో ఇది కూడా పరోక్ష కృత్రిమ మేథస్సు ఫలితమేమో?

అమెరికా బాంబర్ ‘ఎనోలాగే’ వాయు నౌక ద్వారా పేల్చబడిన అణ్వాయుధాలు కనీ-వినీ ఎరుగని అపార విధ్వంసాన్ని కలిగించాయి. లక్షలాది మంది మరణించగా, అనేక మందికి రేడియేషన్ పీనాసం, గాయాలు, కాలిపోయిన గాయాలు, క్యాన్సర్, జన్యుమార్పిడి, మానసిక వేదన వంటి ప్రభావాలు దశాబ్దాలపాటు ఉండిపోయాయి. ఈ విధ్వంసాన్ని చూసిన ‘అణ్వాయుధ, ఆటామిక్ బాంబ్ పిత’ గా పిలువబడే రాబర్ట్ ఓపెన్‌హైమర్, తన ప్రగాఢ పశ్చాత్తాపాన్ని వ్యక్తం చేశారు. భారతీయుల ఆరాధ్య గ్రంథమైన భగవద్గీతలోని మాటలను ఆయన పదేపదే ఉటంకిస్తూ, ‘ఇప్పుడు నేనే మరణాన్ని; ప్రపంచాలను నాశనం చేసే వాడిని అయ్యాను’ అని ఆవేదనాభరితంగా తన మనస్తాపాన్ని వ్యక్తపరిచాడు. 

సంస్కృత భాషలో వున్న భగవద్గీతను, మేఘదూతను చదివిన ఓపెన్‌హైమర్, తన జీవిత తత్వం మీద గీత పాఠాలు గాఢమైన ప్రభావం చూపించాయని అనేవారు. ఆయన గీతను ఎల్లప్పుడూ తన పక్కన, నిద్రించే మంచం మీదే ఉంచేవారు. హైడ్రోజన్ బాంబ్ తయారీని తీవ్రంగా వ్యతిరేకించాడు. అణ్వాయుధ వ్యాప్తి నియంత్రణ ఒప్పందం ఆలోచన ఓపెన్‌హైమర్ సలహా మూలంగానే జరిగిందని చెప్పవచ్చు.

మౌర్య అశోకుడిలో కలిగిన పరివర్తన, రాబర్ట్ ఓపెన్‌హైమర్ పశ్చాత్తాపం, జెఫ్రీ ఎవరెస్ట్ హింటన్ ఆవేదనలకు బహువిధ సామీప్యాలు ఉన్నాయి. కళింగ యుద్ధంలో, విధ్వంసాన్ని చూసి చలించిన అశోకుడు, హింసను త్యజించి, బౌద్ధమతాన్ని స్వీకరించారు. ప్రజల శ్రేయస్సుకు కట్టుబడి శాంతి పరిపాలనకు అంకితమయ్యారు. ఓపెన్‌హైమర్, ‘మాన్‌హట్టన్ ప్రాజెక్ట్’ శాస్త్రీయ డైరెక్టర్‌గా అణుబాంబు సృష్టిలో కీలక పాత్ర పోషించి, ఆ బాంబు ప్రభావానికి బాధపడ్డారు. ఆయుధ నియంత్రణను సమర్థిస్తూ, తన పనికి పశ్చాత్తాపం వ్యక్తం చేశారు. అలాగే, కృత్రిమ మేథస్సు అభివృద్ధికి ‘గాడ్‌ఫాదర్‌’గా ప్రఖ్యాతిగాంచిన జెఫ్రీ ఎవరెస్ట్ హింటన్, న్యూరల్ నెట్వర్క్‌ల అభివృద్ధికి కారణమై, ఆధునిక సాంకేతిక విజ్ఞానానికి కారకుడైనప్పటికీ, కృత్రిమ మేథస్సు అనూహ్య దుష్ఫలితాల గురించి, అది ఆర్థిక వ్యవస్థలపై, సమాజాలపై, మానవ స్వయంశక్తిపై కలిగించే ప్రభావాల గురించి ఆందోళన వ్యక్తం చేస్తున్నారు. 

మానవ మేథో సృష్టి ఫలితాలను అర్థం, అవగాహన చేసుకోవడంలోనే నిజమైన విజ్ఞానం ఇమిడి ఉంటుంది. శాస్త్రవేత్తల సృష్టి పర్యవసానంగా జరిగే అనర్థానికి దాని కారకులు పశ్చాత్తాపం వెల్లడి చేయడం, మార్పు దిశగా ఒక సంకేతమని, ప్రపంచాన్ని బాధ్యతగల భవిష్యత్తు వైపు తీసుకెళ్లగలదని భావించాలి. అశోకుడు, ఓపెన్‌హైమర్, హింటన్, లాంటివారి అనుభవాల నుండి, ఆవేదనల నుండి, ఇటీవలే మరణించిన 26 సంవత్సరాల సుచీర్ బాలాజీ హెచ్చరిక నుండి నేర్చుకోవడం ప్రపంచానికి, మానవాళికి ప్రయోజనకరం. 

సత్పురుషులందరికీ సమ్మతమైన ధ్రువోపాఖ్యానం ...... శ్రీ మహాభాగవత కథ-15 : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 సత్పురుషులందరికీ సమ్మతమైన ధ్రువోపాఖ్యానం 

శ్రీ మహాభాగవత కథ-15

వనం జ్వాలా నరసింహారావు 

సూర్యదినపత్రిక (16-12-2024)

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

బ్రహ్మదేవుడి కుమారుడు స్వాయంభవ మనువుకు శతరూప ద్వారా ప్రియవ్రతుడు, ఉత్తానపాదుడు అనే ఇద్దరు కొడుకులు కలిగారు. ఉత్తానపాదుడికి సునీతి, సురుచి అనే ఇద్దరు భార్యలున్నారు. వాళ్లలో ధ్రువుడిని కన్న సునీతి అంటే రాజుకు అంతగా ప్రేమ లేదు. సురిచి మీద విపరీతమైన ప్రేమ. ఒకనాడు సురుచి కొడుకు ఉత్తముడిని తన తొడలమీద కూచోబెట్టుకుని ముద్దులు చేస్తున్న సమయంలో దగ్గరకు వచ్చిన ధ్రువుడిని పట్టించుకోలేదు. తన కొడుకులాగా అతడిని కూడా తండ్రి ముద్దాడాలంటే, విష్ణుమూర్తి పాదాలను ఆశ్రయించాలని సవతి తల్లి చెప్పింది ధ్రువుడికి. ఇదంతా ధ్రువుడి తల్లికి తెలిసి బాధపడింది. సవతి తల్లి చెప్పిన విధంగా శ్రీహరి పాదాలను ఆశ్రయించమని చెప్పింది. వెంటనే పట్టణాన్ని వదిలి బయల్దేరాడు ధ్రువుడు.    

ఈ వృత్తాంతమంతా తన దివ్య దృష్టి ద్వారా తెలుసుకున్న నారదుడు ధ్రువుడి దగ్గరకు వచ్చాడు. శ్రీహరిని, శ్రీమహావిష్ణువును యోగీంద్రులు కూడా చూడలేక పోతున్నారనీ, అతడిని చేరే మార్గాన్ని తెలుసుకోలేక పోతున్నారనీ, అతడు ఆరాధించడానికి దుర్లభుడనీ, కాబట్టి వ్యర్థ ప్రయత్నాలు మానుకోమనీ నారదుడు ధ్రువుడికి చెప్పాడు. మోక్షం మీద కోరిక వుంటే తను చెప్పే మాటలు వినమని అన్నాడు. వాస్తవానికి ధ్రువుడిని మోక్షమార్గానికి ప్రేరేపించిన వాడు వాసుదేవుడే అని కూడా అన్నాడు. ఇలా చెప్పి, యమునా నది ఒడ్డున, శ్రీహరి సాన్నిధ్యంలో, పుణ్యమైన మధు వనానికి వెళ్లమనీ, అక్కడ అతడికి శుభం కలుగుతుందనీ అన్నాడు నారదుడు. యమునానదీ పుణ్యజలాలలో స్నానం చేసి, నిష్ఠతో నారాయణుడికి నమస్కారం చేసి, యమనియమాదులను పాటిస్తూ, ఆత్మవికాసం కొరకు సాధన చెయ్యమని సూచించాడు. పురుషోత్తముడిని ఏకాగ్రతతో ధ్యానం చేయమన్నాడు. అప్పుడు పూజలందుకున్న దేవుడు, మానవులకు కొర్కెలను ప్రసాదిస్తాడని అన్నాడు. నారదుడి మాటలు విన్న ధ్రువుడు మధువనానికి వెళ్లాడు. అక్కడ నగరంలో ధ్రువుడిని అరణ్యాలకు పంపినందుకు విచారిస్తున్న అతడి తండ్రి ఉత్తానపాదుడిని ఓదార్చి విషయమంతా చెప్పాడు నారదుడు. అతడి కుమారుడు శ్రీహరిని భజించి, ఎవరికీ సాధ్యంకాని శాశ్వతపదాన్ని పొంది, మళ్లీ తిరిగి వస్తాడనీ, అతడి కొరకై శోకించవద్దనీ చెప్పాడు.  

  మధువనాన్ని సమీపించిన ధ్రువుడు యమునానదిలో స్నానం చేశాడు. సర్వేశ్వరుడిని గురించి ధ్యానం చేయసాగాడు. మొదట్లో తన శరీర స్థితిని బట్టి మూడు రోజులకు ఒక సారి ఆహారం, తరువాత నెలలో ఆరు రోజులకోసారి, నాల్గవ నెలలో పన్నెండు రోజులకోసారి ఆహారాన్ని తీసుకున్నాడు. తరువాత ఒంటి కాలు మీద ధ్యానం చేస్తూ వాయువును మాత్రమే బక్షించాడు. మొదటి నెలలో శ్రీహరిని, రెండవ నెలలో విష్ణువును, మూడో నెలలో మాధవుడిని, నాల్గవ నెలలో పుండరీకాక్షుడిని, అయిదో నెలలో పర్మాత్మను ధ్యానం చేషాడు. ఆ తరువాత ఆ శ్రీహరి రూపాన్ని తప్ప మరి దేనినీ మనస్సులో స్మరించకుండా తన చిత్తాన్ని సమాయత్తం చేశాడు. ఆ స్థితికి ముల్లోకాలు కంపించాయి. ధ్రువుడు ఏకాగ్ర చిత్తంతో ప్రాణవాయువును నిరోధించడం వల్ల శ్రీహరి కంపించాడు. ఆయన కంపించగానే లోకాలన్నీ కంపించాయి. దీన్నుండి కాపాడమని లోకపాలకులంతా శ్రీమన్నారాయణుడిని వేడుకున్నారు. ఇదంతా ధ్రువుడి ధ్యానం వల్ల జరిగిందనీ, భయపడవద్దనీ చెప్పి శ్రీహరి తక్షణమే మధువనానికి వెళ్లాడు. ధ్రువుడు ఆయన్ను చూసి, మధురానుభూతి పొందుతూ, సాష్టాంగ నమస్కారాలు చేశాడు. ఆయన అనుగ్రహంతో, భగవంతుడిని ప్రతిపాదించే వేదమయమైన వాక్కులతో స్తుతించాడు శ్రీహరిని పరి-పరి విధాలుగా. అది విన్న భగవానుడు మనస్సులో సంతోషించి ధ్రువుడి మదిలో మెదిలే కోరిక తనకు తెలుసని అంటూ, దాన్ని ప్రసాదిస్తున్నానని అంటూ, ఈ విధంగా చెప్పాడు. 

"గ్రహాలు, నక్షత్రాలు, తారాగణాలు, జ్యోతిశ్చక్రం, నక్షత్ర రూపాలైన ధర్ముడు, అగ్ని, కశ్యపుడు, శుక్రుడు, సపర్షులు, తారకలతో కూడి నీ చుట్టూ ప్రదక్షిణం చేసినట్లు తిరుగుతారు. ఇతరులు చేరడానికి వీలుకానిది, అధిష్టించడానికి సాధ్యం కానిది, ముల్లోకాలు ప్రళయంలో నశించినా కూడా నశించకుండా ప్రకాశించే "ధ్రువక్షితి" (ధ్రువపదం) ని ఇరవై ఆరు వేల సంవత్స్రాల తరువాత నువ్వు పొందుతావు. అప్పటిదాకా నీ తండి రాజ్యాన్ని పాలించు. ఇహలోక సుఖాలను అనుభవించు. మరణకాలంలో నన్ను స్మరిస్తూ, అన్నిలోకాలు నమస్కరించేది, పునర్జన్మ లేనిదీ, సప్తర్షి మండలంకన్న పైనున్న నా పదాన్ని పొందుతావు" అని చెప్పి విష్ణుమూర్తి వైకుంఠానికి వెళ్లిపోయాడు. 

ఇదంతా జరిగిన తరువాత ధ్రువుడు తన రాజ్యానికి పయనమయ్యాడు. కొడుకు వస్తున్నాడని విన్న తండ్రి ఉత్తానపాదుడు సంతోషించాడు. ఎదురుగా వెళ్లి ప్రేమతో కౌగలించుకున్నాడు. ఆశీర్వదించాడు. ధ్రువుడు తండ్రి పాదాలకు మొక్కాడు. ఆ తరువాత తల్లులకు నమస్కరించాడు ధ్రువుడు. తల్లి చిరాయువుగా జీవించమని ఆశీర్వదించింది. పౌరులతో, బంధుజనులతో, అమాత్యులతో, స్నేహితులతో కలిసి పురంలోకి ప్రవేశించాడు. కొంతకాలానికి ఉత్తానపాదుడు ధ్రువుడికి రాజ్యాభిషేకం చేశాడు. ఆ తరువాత, శింశుమారుడు అనే ప్రజాపతి కుమార్తె భ్రమిని వివాహం చేసుకున్న ధ్రువుడికి కల్పుడు, వత్సరుడు అనే ఇద్దరు కొడుకులు కలిగారు. అలాగే, వాయుదేవుడి కుమార్తె ఇల అనే ఆమెను వివాహం చేసుకుని ఉత్కలుడు అనే కొడుకును, మరో కూతురును కన్నాడు. 

తన సోదరుడు ఉత్తముడు వేటకై పోయి యక్షుడి చేతిలో హతం కావడం పట్ల కోపంతో కుబేరానుచరులైన గుహ్యకుల మీదికి యుద్ధానికి పోయాడు ధ్రువుడు. అతడి బాణాల ధాటికి యక్షులు తట్టుకోలేక పరాజితులయ్యారు. వారు రోషంతో విజృంభించినా ప్రయోజనం లేకపోయింది. ధ్రువుడు చిటికలో వారిని జయించసాగాడు. అప్పుడు రాక్షసులు రాక్షస మాయను ప్రయోగించారు. దాని ప్రభావం వల్ల ఆయన మీద ఆయుధాలు కురిసాయి. అప్పుడు ధ్రువుడు ఆచమనం చేసి, లక్ష్మీనాథుడి పాదపద్మాలకు నమస్కరించి, స్మరించి, శత్రుభయంకరమైన నారాయణాస్త్రాన్ని సంధించాడు. వెంటనే గుహ్యకుల మాయ చెడిపోయింది. నారాయణాస్త్రం నుండి పుట్టిన వేలాది బాణాలు యక్షులను ఢీకొన్నాయి. యక్షుల పిక్కలను, తొడలను, మెడలను, చేతులను ఖండించాడు ధ్రువుడు. అప్పుడు ధ్రువుడి తాతగారైన స్వాయంభవ మనువు ఆయన దగ్గరకు వచ్చి, యుద్ధ ప్రయత్నాన్ని విరమించుకొమ్మని సలహా ఇచ్చాడు. సర్వ శుభాలకు హాని కలిగించే రోషాన్ని విడిచి పెట్టమని కూడా అన్నాడు. ధ్రువుడు తన సహోదరుడిని చంపారని భావించి, ఎంతో మంది యక్షులను చంపాడని, కుబేరుడి పట్ల అపరాధం చేశాడని, కాబట్టి అతడిని ప్రసన్నం చేసుకోమని అన్నాడు. ధ్రువుడు యుద్ధం మానాడు. వెంటనే కుబేరుడు వచ్చాడక్కడికి. ఆయనకు అంజలి ఘటించాడు ధ్రువుడు. తాను ధ్రువుడి పట్ల ప్రసన్నుడినయ్యానని చెప్పి అంతర్థానమయ్యాడు కుబేరుడు. అప్పుడు ధ్రువుడు యక్ష, కిన్నర, కింపురుషాది గణాలతో కీర్తించబడుతూ మహావైభవంగా తన నగరానికి తిరిగొచ్చాడు. 

నగరానికి తిరిగొచ్చిన ధ్రువుడు రాజ్యపాలన చేస్తూ ఈశ్వరుడిని ధ్యానిస్తూ జీవితం గడిపాడు. అలా ఇరవై ఆరువేల సంవత్స్రాలు రాజ్యపాలన చేసాడు. తరువాత తన కొడుకుకు రాజ్య పట్టం కట్టాడు. వైరాగ్య చిత్తంతో పట్టణాన్ని వదిలి, పుణ్యాలకు పుట్టినిల్లయిన బదరికాశ్రమానికి చేరుకున్నాడు. విశాలా నదీ జలాలలో స్నానం చేశాడు. పద్మాసనం వేసుకుని శ్రీహరిని నిత్యం ఆరాధించాడు ధ్రువుడు. కొన్నాళ్లకు ఆకాశం నుండి ఒక దివ్య విమానం వచ్చింది. అందులో ఇద్దరు దేవతా శ్రేష్టులున్నారు. వాళ్లు విష్ణు కింకరులు. వాళ్లు ధృవుడిని చూసి, ఆయన చేసిన మహా తపస్సు మధుసూధనుడిని సంతృప్తి పరిచిందనీ, ఆయన పంపగా తాము వచ్చామనీ, విష్ణుమూర్తి నివాసమైన పరమపదానికి ఆయన్ను తీసుకుపోతామనీ అన్నారు. విష్ణువు పంపిన దివ్య విమానం ఎక్కడానికి ఆయనకు అర్హత ఉందనీ చెప్పారు. ధ్రువుడు స్నానం చేసి వచ్చి, అక్కడున్న మునులకు మొక్కి, వారి ఆశీర్వాదాలు తీసుకుని, విమానాన్ని ఎక్కడానికై హిరణ్మయమైన తేజో రూపాన్ని ధరించాడు. అతడి విమానానికి ముందర మరో విమానంలో అతడి తల్లి కూడా వున్నదని విష్ణు కింకరులు చెప్పారు. అది చూసిన తరువాత ధ్రువుడు విమానాన్ని ఎక్కి బయల్దేరాడు. గ్రహ మండలాన్నీ, సప్తర్షి మండలాన్నీ దాటి ఆపైన విష్ణుపదాన్ని చేరుకున్నాడు.

సత్పురుషులందరికీ సమ్మతమైన ధ్రువోపాఖ్యానం జీవితానికి ధన్యత చేకూరుస్తుంది. స్వ్రర్గప్రదాయకమైనది. కీర్తికరమైనది. ఆయుష్షును కలగ చేస్తుంది. పుణ్య ప్రదాయకమైనది. శుభకరమైనది. మంచి మనస్సునిస్తుంది. ఫ్రశంసా యోగ్యమైనది. పాపాన్ని హరిస్తుంది.   

(బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)

‘Benchless’ Primary School to Dynamic World of Academics (Exhilarating ‘Benchmark’ of Venkat Changavalli) By Vanam Jwala Narasimha Rao

 ‘Benchless’ Primary School to Dynamic World of Academics

Exhilarating ‘Benchmark’ of Venkat Changavalli

By Vanam Jwala Narasimha Rao

The Hans India (15-12-2024)  

{Venkat Changavalli, after a long stint in the corporate world, learning ropes and building organizations, joined Emergency Management and Research Institute to give back to society. He narrates his efforts for stabilization of ‘108’ services in erstwhile AP and for its expansion to 12 states during his time as the CEO, in PPP model which he describes as a ‘Game Changer.’ In his ‘BL 2 BM’, Changavalli, the champion of management and leadership, relates his ‘Cumulative Learning Points’ at every stage of his life’s journey}-Editor’s Note

Autobiographies, Coffee-Table format or general, if they are free and frank experience sharing Books of ‘Exhilarating Life Knowledges’ coupled with intellection of the Author, similar to ‘BL 2 BM (Benchless to Benchmark)’ authored by Venkat Changavalli, then they will have a lasting value. In fact, Venkat writes in the book that, ‘the genesis of this book demanded meticulous preparation. The canvas of my journey was painted not just by corporate roles, but also by the vivid strokes of personal life-lessons from family, mentors, and cherished encounters.’ 

The ‘Inspiring Story in BL 2 BM (Benchless to Benchmark)’ of Venkat Changavalli, with whom I had the privilege of working for about four years in Emergency Management and Research Institute (EMRI), the content of which starts with the Chapter ‘Through Innocent Eyes’ and closes with ‘Family My Driving Force,’ portraying in a perfectionist manner the ‘Uncommon Journey of a Common man’ stimulates the reader in unequivocal terms. 

In his Foreword that preceded the first Chapter, Venkat Changavalli mentioned that, from ‘humble beginnings to extraordinary heights, his life has been a memorable journey of success and contentment.’ He expressed the hope that ‘his story unveils to the reader the secrets behind achieving fulfillment.’ A great message to the present-day generation.

Reminiscing his childhood, he wrote about fetching water with Kavadi, village temples, modest meals, nights’ gentle breeze, ‘Benchless Primary Schooling,’ scorpion bite, his learnings of patience, focus, humility, balancing, helpfulness, resilience etc. In conclusion, Venkat Changavalli decently revealed how his life has been ‘shaped and enriched by the unbreakable bonds’ of his family. ‘My story, while filled with personal achievements, would be incomplete without acknowledging the unwavering support, love, and inspiration that my family provided throughout this roller coaster journey’ Wrote Venkat. He enlightened about his father, mother, brothers, sisters, wife (Padma), two sons, daughters-in-law, grandchildren, and even about future family members, sincerely acknowledging his ‘family members’ constant source of strength.’

Venkat Changavalli was thrilled when he topped the entrance examination and secured admission in 6th class in Chirala Municipal School. In the chapter ‘Ignition of Knowledge from Chirala to IIM’ he paid his respects to his teachers and the way they taught him, and how he utilized playground, as well as about his friends. Interestingly he did not hesitate to mention about absence of toilets in the school despite its enormous infrastructure. Securing third rank in SSLC in his school, was his pride instant. 

At the age of 15, Venkat joined in ‘Andhra Loyola College, Vijayawada’ which he credited with creating successful Engineers and Doctors and where despite the rigorous schedule, his college life was enjoyable. He made a special mention to his Telugu Teacher there. However, on getting admission in REC Warangal, Venkat joined there in 5-year Chemical Engineering Course. In addition to the help from the ‘faculty and his peers in shaping his character,’ by mingling with students with different mother tongues, and coming from different cultures, Venkat learnt to ‘adapt to various situations’ an essential quality for ‘Leader in Making.’ He says, he imbibed the ‘Core Values, Empathy, Simple Communication and Warmth’ in REC.

Venkat acknowledged that the opportunity he got to pursue PG in management at IIM-A and the resulting experience laid a solid foundation for his future endeavors. In fact, he was in ‘Transient State’ during the night, not willing to believe that he got admission there. He narrated about the courses and about the eminent professors there, as well as different forms of teaching. His specialization was Finance and Marketing. His summer internship was with ‘New India Assurance Company,’ for two months, in Mumbai. 

On completion of Course at IIM-A, Venkat was in a dilemma, at the time of his placement, in deciding his career, whether to choose a ‘PSU with more salary or Startup Company with less salary’ but on his father’s ‘Right and Timely Advise’ he chose the latter, which became a ‘Bedrock for the coming Milestones, that he achieved in life.’ Venkat humbly mentioned here that, ‘IIM-A taught me Analytical Skills, Being Systematic, Challenging the Status Quo, Discipline, Evidence-Based Decision Making, Focus, Infective Enthusiasm, Innovation, and Interpersonal Relations.’

Venkat’s ’Career-Climbing the Corporate Ladder’ began with ‘Lupin’ a Pharmaceutical Company with Rs 1000 Salary in 1977, as a Management Trainee, soon to be confirmed as Assistant Manager. He continued his connection with it even after he left in 1980. Next, he joined ‘Patel Road Ways’ as Zonal Manager. Working there had enriched him to ‘Develop Business Focus, Customer Centricity, People Orientation, Metrics, and Bottom-Line Mindset.’ He mentioned that ‘Success stems not merely from business degrees, but from unwavering commitment and business acumen.’  

Venkat’s next assignment was with ‘Star Industrial and Textile Enterprises’ as Manager Corporate Finance, in which capacity he had the ‘freedom to explore, and also had the opportunity to thrive in the realm of his job.’ During his stint of 21 months there, he ventured in to the ‘world of numbers and strategies, with significant accomplishments in several areas’ which he listed proudly. From there he moved to ‘Swiss Giant, CIBA-GEIGY’ as Assistant Manager Planning, where he learnt that, ‘Planning is Conscious, Futuristic, and Visioning Exercise.’ He acknowledged that his experience there was one of ‘Growth, Friendship, and Learning.’ He later moved to the domain of Marketing in the same organization. 

His next role was in ‘Drachem Specialty Chemicals’ where his ‘Initial Boss proved to be Cocktail of Incompetence and unprofessionalism’ from which experience he carved a roadmap of what not to do when at the helm. When he was shown the door, Venkat was welcomed as Senior General Manager in ‘Roffe Construction Chemicals,’ and as he stepped in there, a ‘Journey of Transformation’ awaited. On invitation, soon he stepped in to ‘Symrise (DRAGOCO India)’ as Inaugural CEO, and his success there was an ‘Orchestra of Strategy, Dedication, and Exceptional Teamwork.’ After over a decade, as CEO in that ‘German Multi National Company’ Venkat ‘Closed the chapter there carrying with him lessons in Leadership, Growth, and the Art of Creating a Lasting Symphony’ to join the first ever Successful Public Private Partnership (PPP) Model, EMRI founded by world famous Satyam Computers Chairman Ramalinga Raju. 

Destiny had something best stored for him. During a Management Event in Chennai, Chief Guest Ramalinga Raju instantaneously recognized the potential of Venkat’s Leadership Qualities, abilities, and extended an offer to be CEO of EMRI. His offer led to a momentous decision by Venkat to ‘Relinquish his Lavish Lifestyle and Substantial Salary in favor of the opportunity to give back to society.’ He recalled that ‘Raju and I worked Synchronously, each contributing our unique strengths to a shared Vision of saving a Million Lives Each Year.’ Then he narrated his efforts for stabilization of 108 services in erstwhile AP and for expansion to 12 states during his time as CEO, in PPP model, which he described as a ‘Game Changer.’ After serving for six years, he had to quit the job. 

On his 60th Birthday he honored 60 extraordinary Souls who enriched his life, primarily Jagadguru Shankaracharya of Sringeri. ‘In the Realm of Public Service my journey took a new direction as I ventured in to the dynamic world of Academics, Board Directorships, Consultancy and Advisory Roles, Leadership Development etc.’ revealed Venkat. Besides being Advisor to Six State Governments, namely, UP, Haryana, Meghalaya, Telangana, AP, and Assam; MD of AP Government Brahmin Welfare Corporation, and Member of various committees of IRDAI, Venkat lent his expertise, to about ten organizations in Corporate Sector.  

‘BL 2 BM’ by Venkat Changavalli, Champion of Management and Leadership, and his ‘Cumulative Learning Points’ at every stage of his life’s journey is ‘Simply The Best’! Hearty Congratulations Venkat Changavalli. 

(Writer was Venkat Changavalli’s Colleague in EMRI)