దేవహూతిని వివాహం చేసుకున్న కర్దమ ప్రజాపతి ..... శ్రీ మహాభాగవత కథ-11 : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 దేవహూతిని వివాహం చేసుకున్న కర్దమ ప్రజాపతి 

శ్రీ మహాభాగవత కథ-11

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

సూర్యదినపత్రిక (18-11-2024) 

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

సకల ప్రజాపతైన బ్రహ్మ ప్రజలను సృష్టించడం కొరకు ముందుగా ప్రజాపతులను సృష్టించాడు. వారు ఏమి సృజించాలని అనుకున్నారు, మరీచ్యాది మహా మునులు అఖిల జగత్తును ఎలా సృష్టించారు, ప్రజాపతులు భార్యా సమేతంగా ఏం సృష్టించారు, స్త్రీలు లేకుండా ఏం సృష్టించారు అనే విషయాలను చెప్పమని విదురుడు కోరగా, మైత్రేయుడు ఆయనకు చతుర్ముఖ బ్రహ్మ చేసే యక్షాది దేవతాగణ సృష్టిని సవివరంగా తెలియచేశాడు. 

సృష్టికర్త జీవులకు అగోచరుడు. మాయతో కూడి ఉంటాడు. కాల స్వరూపుడు. నిర్వికారుడు. ఆయన సృష్టి ఎలా చేయాలని తీవ్రంగా ఆలోచించాడు. అప్పుడు ఆయనందు సత్త్వం, రజస్సు, తమము అనే మూడు గుణాలు పుట్టాయి. ఆ గుణత్రయంలో రజో గుణం నుండి మహాత్తత్త్వం పుట్టింది. దాన్నుండి మూడు గుణాల అంశతో అహంకారం పుట్టింది. అహంకారం నుండి పంచతన్మాత్రలు, దాని నుండి పంచభూతాలు పుట్టాయి. ఈ పంచభూతాలే సృష్టికి, సృష్టి నిర్మాణానికి హేతువులు. అయితే వీటిలో వేటికీ భువన నిర్మాణ కర్మకు సామర్థ్యం లేదు. అవన్నీ కలిసి పాంచభౌతికమైన బంగారు గుడ్డును సృజించాయి. ఆ గుడ్డు మహాజలాలలో వృద్ధి పొందుతూ ఉన్నది. ఆ హిరణ్మయ అండాన్ని ‘నారాయణుడు’ అనే పేరుతో పరబ్రహ్మం వెయ్యి దివ్య సంవత్సరాలు అధిష్టించి ఉన్నాడు. ఆ నారాయణుడి నాభి నుండి సకల జీవులకు ఆశ్రయభూతమైన ఒక పద్మం పుట్టింది. దానిని ఆశ్రయించుకుని చతుర్ముఖ బ్రహ్మ ఆవిర్భవించాడు. అతడే అఖిల జగత్తును సృష్టించాడు. 

చతుర్ముఖ బ్రహ్మ తామిస్రం, అంధతామిస్రం, తమము, మొహం, మహామోహం అనే పంచ మోహాలతో కూడిన అవిద్యను పుట్టించాడు. అప్పుడు విధాత తన తమోమయ దేహాన్ని విసర్జించాడు. విధాత వదలిన దేహం ఆకలిదప్పులకు నివాసమై రాత్రిమయం అయింది. అందులో నుండి యక్ష రాక్షసులు అనే ప్రాణులు పుట్టాయి. వెంటనే వారికి ఆకలి దప్పులు వేశాయి. వారిలో కొందరు బ్రహ్మదేవుడిని భక్షిద్దామని అంటే, మరికొందరు రక్షిద్దామని అన్నారు. ఆ నిమిత్తంగా వారికి ‘యక్షులు’, ‘రక్షసులు’ అన్న పేర్లు వచ్చాయి. తరువాత విధాత తేజస్సుతో వెలుగొందే ఒక శరీరాన్ని ధరించి, దేవతలను సృష్టించాడు. సృష్టించి శరీరాన్ని విడిచి పెట్టగా అది పగలుగా రూపొంది దేవతలకు ఆశ్రయం అయింది. ఆ తరువాత తన కటి ప్రదేశం నుండి అసురులను సృష్టించి, శ్రీమన్నారాయణుడిని ఆశ్రయించాడు. 

తన సృష్టిలో పాపాత్ములైన రాక్షసులు కూడా పుట్టారనీ, వారినుండి తనను రక్షించమని వేడుకున్నాడు శ్రీహరిని. అప్పుడు శ్రీహరి, బ్రహ్మ తన ఘోరమైన శరీరాన్ని త్యాగం చేయమని చెప్పడంతో ఆయన అలాగే చేశాడు. ఆ త్యాగమయ శరీరం నుండి ‘సంధ్యాసుందరి’ అనే సౌందర్యవంతమైన లలనారత్నం పుట్టింది. అలా సాక్షాత్కరించిన సంధ్యాదేవిని దానవులు కౌగలించుకున్నారు. ఆమెను గురించిన వివరాలు అడిగారు. అందరూ కలిసి ఆమెను పట్టుకున్నారు. అది చూసిన బ్రహ్మ మనసులో ఉప్పొంగిపోయాడు. తన చేతిని ఆఘ్రాణించగా అప్సరసలు, గంధర్వులు పుట్టారు. వెంటనే విధాత తన శరీరాన్ని విడిచి పెట్టాడు. 

బ్రహ్మ విడిచిన దేహాన్ని విశ్వావసువు మొదలైన గంధర్వులు, అప్సరసలు తీసుకున్నారు. బ్రహ్మ నిద్ర రూపంలో శరీరాన్ని ధరించి, పిశాచాలను, గుహ్యకులను, సిద్దులను, భూతాలను పుట్టించాడు. వాళ్ళను చూసి విధాత కళ్లుమూసుకుని తన శరీరాన్ని విసర్జిస్తే దానిని వాళ్లు తీసుకున్నారు. తరువాత అజుడు అదృశ్యదేహుడై పితృ దేవతలను, సాధ్యులను పుట్టించాడు. తరువాత బ్రహ్మ తనకు ప్రతిబింబంగా ఉన్న శరీరం నుండి కిన్నరులను, కింపురుషులను పుట్టించాడు. విధాత శయనించి కాళ్లు-చేతులు కదిలించగా రాలిన రోమాలన్నీ పాములయ్యాయి. తరువాత జగత్పావనులైన మనువులను సృష్టించాడు. వారికి తన దేహాన్ని ఇచ్చాడు. 

బ్రహ్మ తిరిగి ఋషి వేషాన్ని ధరించి ఆత్మస్వరూపుడై ఋషిగణాలను పుట్టించాడు. వారికి తన శరీరాంశములైన సమాధి, యోగం, ఐశ్వర్యం, తపస్సు, విద్య, వైరాగ్యం... ఇత్యాదులను.... ఒక్కొక్కరికి ఇచ్చాడు. 

ఇదిలా ఉండగా, కృత యుగంలో, బ్రహ్మ ప్రజలను సృష్టించడానికి కర్దమ ప్రజాపతిని నియమించాడు. ఆయన సంతోషించి సరస్వతీ నదీ తీరంలో పదివేల దివ్య సంవత్సరాలు లక్ష్మీనాథుడిని పూజించగా ఆయన ప్రత్యక్షమైనాడు. వెంటనే కర్దముడు ఆయనకు సాష్టాంగ పడ్డాడు. ఆయన్ను స్తుతించాడు. తనకు వివాహం చేసుకోవాలని ఉన్నదనీ, సరైన స్త్రీ కోసం ఆయన పాదాలను ఆశ్రయించాననీ అన్నాడు. స్వాయంభవ మనువు తన భార్య శతరూపను వెంటబెట్టుకుని, వివాహం కావాల్సిన తన కూతురుతో సహా కర్దముడి దగ్గరకు ఆ మర్నాడే వస్తాడని, ఆయన పుత్రికను తనకిచ్చి పెళ్లి చేస్తాడని విష్ణువు చెప్పాడు. ఆమెకు కర్దముడి ద్వారా 9 మంది అత్యంత సౌందర్యవతులైన కన్యలు పుట్టుతారానీ, వారి వల్ల మునీంద్రులు కొడుకులను కంటారనీ, చివరి దశలో తాను ఆయన భార్య గర్భంలో ప్రవేశించి పుత్రుడై పుట్టి తత్త్వాన్ని బోధిస్తాననీ చెప్పి శ్రీహరి అంతర్థానమయ్యాడు. కర్దముడు బిందు సరోవరానికి వెళ్లాడు. దాని దగ్గరే ఆయన తపోవనం ఉన్నది.

ఆ తీర్థాన్ని భార్యతో, కూతురుతో స్వాయంభవ మనువు సందర్శించాడు. అక్కడ కర్దముడిని చూసి ఆయన పాదాలకు మొక్కాడు మనువు. ఆయన ఆగమనానికి కారణం ఏమిటని అడిగాడు కర్దముడు. జవాబుగా, దేవహూతి అనే తన కూతురు కర్దముడిని పెళ్లిచేసుకోవాలన్న తలంపుతో వచ్చిందని, ఆమెను స్వీకరించమనీ అన్నాడు మనువు. వివాహానికి ఒప్పుకున్న కర్దముడు ఒక నిబంధన పెట్టాడు. తాను ఆమెకు సంతానం కలిగేవరకు మాత్రమే గృహస్తుడిగా ఉండి, తరువాత సన్న్యాసాశ్రమాన్ని స్వీకరిస్తానని అన్నాడు. అలాగే అని అంగీకరించి ఇద్దరికీ వివాహం చేశారు. ఆ తరువాత తిరిగి వెళ్ళిపోయాడు. స్వాయంభవ మనువు ఆ తరువాత నిత్యం హరి భక్తితో,  విష్ణు సేవలో, సర్వ భూతాలకు హితం కలిగిస్తూ, 71 మహాయుగాలు ఘన చరిత్రుడై పరిపాలించాడు.       

(బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)

THE ‘DIVI SEEMA GANDHI’ : Vanam Jwala Narasimha Rao

 THE ‘DIVI SEEMA GANDHI’

Great Service by Mandali Venkata Krishna Rao in wake of 

Devastating Cyclone in Divi Seema on November 19, 1977 

By Vanam Jwala Narasimha Rao

The Hans India (17-11-2024)

    {Mandali Krishna Rao’s involvement during the cyclone enhanced his stature as a reliable and trusted leader in Andhra Pradesh, leading to his sustained influence in state politics. His reputation as a compassionate and socially committed leader who preferred prioritization of the well-being of the people over political power, during that period, are to be often remembered as an example of genuine leadership in times of crisis} – Hans Editor Note

    47 years ago, a devastating cyclone struck ‘Divi Seema of Krishna district’ on 19th November 1977. When the cyclone made landfall, the wind speed was estimated as 200 kilometers per hour, accompanied by torrential rain and storm surges. It inundated vast areas, damaged properties, and washed out several villages and whole families. Many people lost their lives, animals drowned or dead, roads were ruined, bridges collapsed, electricity and water supply discontinued, and the entire communications were disrupted.  Massive Relief Operations were instantly initiated by Government and Non-Governmental Organizations, Regional Associations, Religious Groups, Political Parties, Local Communities, Army, Volunteers, Social Workers etc. 

    Relief Camps provided the immediately requirement of ground-level support like Safe Drinking Water, Food, Clothing, and Shelter. The Disaster Management Teams of State Government were activated. Rescue, Relief, and Rehabilitation operations, followed by Cyclone Reconstruction Activities, and Establishment of Central Kitchens to supply hygienic food were speeded up. Medical Teams were pressed in to service. The disaster emphasized the need for better management of infrastructure, early warning systems, and evacuation procedures in future. The cyclone exposed the vulnerability of Coastal Andhra. 

    This ghastly occurrence was the deadliest cyclones in India's History, leading to widespread destruction and a significant humanitarian crisis. Despite significant weather warnings, prior to cyclone, in the absence of advanced communication systems, many coastal residents were in dark, and unaware of the impending danger. Efforts to evacuate were in vain and inadequate, resulting in high casualty of human beings (a moderate estimate was 10,000 lives) and animals. With limited infrastructure, handling large-scale evacuations became difficult. Jalagam Vengal Rao who was the Chief Minister, handled the situation effectively and efficiently. 

    Most important was the unparalleled involvement with enormous sympathy and empathy by Mandali Venkata Krishna Rao, a Cabinet Minister in Vengal Rao Team. He played a crucial role during the relief operations, by promptly jumping into relief activity. Often in waist deep water, and braving the intemperate weather he toured the adjoining villages. He requested Chief Minister Vengal Rao to relieve him of his responsibilities as a Minister, to enable him serving better, and to bring succor to the suffering people. 

    51 years old Krishna Rao also took the lead in mobilizing resources and organizing immediate relief measures, including food, medical aid, and temporary shelters for displaced families. Beyond immediate relief, Mandali Krishna Rao advocated for long-term rehabilitation, including rebuilding infrastructure and providing support to revive the livelihoods of the affected population, especially in agricultural and fishing sectors. His act of walking barefoot was symbolic, showing humility and his sense of duty towards the suffering communities. 

    In an article (made available to me by his son Mandali Buddha Prasad) titled ‘The Dark Night, The Sea Struck; The Tidal Wave That Ran Amuck’ written by Mandali Venkata Krishna Rao, he recalled the happenings of those dark days, and about his ‘Intuition coupled with the warnings of a severe cyclone by All India Radio News Bulletins’ that led him to take a decision of cancelling his proposed journey to Hyderabad, and instead preferring to stay in the ‘Sevashram Orphanage’ at Avani Gadda, housing 60 orphans, so that they were not scared of the situation. That way he started doing his best in that crisis. 

    When the velocity of the wind increased, 80 girl students from a nearby hostel and also some hut dwellers around, were evacuated and shifted to the Ashram with his initiative. Mandali Krishna Rao remained in the ‘Nirmala Sadan’ of Sevashram, a hut with grass roof, specially made for Gandhiji's daughter-in-law and grand-son, Nirmala Gandhi, and Kanu Gandhi respectively. They inaugurated the Sevashram on the October 2, 1977, a month and half ago of the cyclone. At that place Mandali Krishna Rao ‘was standing at the window watching the place where the children were kept and assessing the cyclonic weather.’ What a great, and rare characteristic compassion.      

    It was 4 O'clock in the evening. The wind velocity was increasing, and the roof of ‘Nirmala Sadan’ where he with others were staying was blown off. Some of the orphans and hostel girls who were shifted to ‘Sevashram Orphanage’ got scared and came running out, and started howling. A boy was seen being carried away by the wind, and with lot of effort, Mandali Krishna Rao with others’ help managed to bring orphan children to ‘Nirmala Sadan.’ 

    Mandali Krishna Rao narrating the then situation in his article of interest, mentioned that, at 5 PM the ‘Sky appeared Blood Red’ as though a ‘Burning Fire’ was spread, giving a feeling of an ‘Ocean Fire.’ A short while later, the whole sky was most ‘Brilliantly Illuminated’ like day light. Afterwards it was cloudy again. The differing illumination of the sky caused different fears in the mind. All these strange phenomena could not be apprehended. When at 2 O'clock in the night the wind velocity reduced, he went out with the help of a torch light. He noticed that the whole road filled with tree branches, leaves, and tiles; fright snakes crawling; thorns running into the feet. Unmindful of all this, he talked to everyone and asked them not to stir out till the morning. 

    Next day morning, he wrote that, the sun was raising, sky was cloudy, electric poles were twisted, Lakhs of people were amidst ferocity of nature etc. CM Vengal Rao and Revenue Minister Narasa Reddy came on the 21st morning. With them Mandali went round the cyclone affected areas in the helicopter, and saw all the devastation. Later CM in a conference ordered to intensify and speed up relief and rehabilitation measures. President of India Nilam Sanjeeva Reddy (On 23rd), Governor Sharada Mukherjee, Union Agriculture Minister Surjit Singh Barnala, Defense Minister Babu Jag Jivan Ram (On 25th), Indira Gandhi (On 27th), ‘Central Team’ (On 28th) headed by Secretary Agriculture SA Mukherjee toured the affected areas. On the 30th the Prime Minister Morarji Desai also came. 

    Mother Theresa, Billy Graham, AICC (R) President Kasu Brahmananda Reddy, Janata Party President Chendra Sekhar, CPI Secretary Chandra Rajeswar Rao, CPM Leader EMS Namboodiripad, West Bengal Chief Minister Jyothi Basu, RSS leader Deoras etc. visited the affected areas. Representatives and volunteers from International Voluntary Organizations like the Red Cross, CAFE, EFICOR, Rotary, Lions, Ramakrishna Mission, RSS, Anand Marg, Vishva Hindu Parishad, Bharat Sevashram, and a host of others also visited.                 

    Most interesting in his article was the thought process of Mandali Krishna Rao behind his decision to resign. He mentioned that, ‘I felt hurt that 20 years of my hard work in developing the area was completely destroyed. I could not see the helpless condition of the people. I felt that service to people was more important than ministerial responsibilities. I wrote to the Chief Minister requesting him to relieve me of my ministerial responsibilities to enable me to involve myself in relief operations, which he disagreed. However, in accordance with the wishes of the Chief Minister and wishes of the people I continued in my office serving the people.’

    Mandali Krishna Rao’s involvement during the cyclone enhanced his stature as a reliable and trusted leader in Andhra Pradesh, leading to his sustained influence in state politics. His reputation as a compassionate and socially committed leader who preferred prioritization of the well-being of the people over political power, during that period, are to be often remembered as an example of genuine leadership in times of crisis. Mandali Venkata Krishna Rao was an MP for one term, MLA from Avani Gadda for nearly 13 years, and Minister holding several ministerial portfolios in Erstwhile Andhra Pradesh Cabinet. ‘Mandali Venkata Krishna Rao’ rightly came to be known as ‘Divi Seema Gandhi.’ 

    I knew him personally and met him. 

(Learning Lessons from Life)

జయ-విజయులకు సనక సనందనాదుల శాపం ...... శ్రీ మహాభాగవత కథ-10 : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 జయ-విజయులకు సనక సనందనాదుల శాపం 

శ్రీ మహాభాగవత కథ-10

వనం జ్వాలా నరసింహారావు 

సూర్యదినపత్రిక (11-11-2024)

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

ఒక పర్యాయం బ్రహ్మ మానసపుత్రులైన సనక సనందనాదులు భువనాలన్నీ తిరుగుతూ, శ్రీహరిని కొలవాలని బయల్దేరారు. వెళ్లి-వెళ్లి దివ్యమైన శోభతో వెలిగిపోతున్న అందమైన వైకుంఠాన్ని చూశారు. శ్రేష్టమైన ఆ వైకుంఠమే ఒక జలజాకరం. దివ్యమైన బంగారు మంటపాలతో, గోపురాలతో, సౌధములతో నిండిన అ భవనమే ఒక దివ్యమైన పద్మం. ఆ మందిరాంతరంలో ప్రకాశించే ఆదిశేశుడే తామరదుద్దు. శేషుడు తల్పంగా శయనిస్తున్న మాధవుడే తుమ్మెద. ఆ వైకుంఠ ధామాన్ని సనక సనందనాదులు సమీపించారు. వచ్చి, ఇద్దరు ద్వారపాలకులను చూశారు. వృద్ధులైన సనక సనందనాదులు ఐదేళ్ల బాలుర లాగా కనబడుతూ ద్వారపాలకుల దగ్గరికి వచ్చారు. వారిని ద్వారపాలకులు అడ్డుకున్నారు. మందబుద్ధులైన కారణంగా తమను అడ్డుకున్నారని వారిని దూషిస్తూ, దానికి వారు శాపార్హులని అంటూ, భూలోకంలో జన్మించమని శపించారు. 

సత్పురుషులను పరాభవించినందుకు తాము శిక్షార్హులమే అని అంటూ, ఎల్లప్పుడూ తాము శ్రీహరి నామం మరచిపోకుండా ఉండేట్లు అనుగ్రహించమని సనక సనందనాదులను ప్రార్థించారు జయ-విజయులు అనే ఆ ద్వారపాలకులు. వారిలా అంటున్న సమయంలో బయట కలకలం విన్న శ్రీహరి అంతఃపుర ద్వారాలు దాటి, పాదచారిగా బయటకు వచ్చాడు. ఆయన వెనుకనే శ్రీమహాలక్ష్మి కూడా వచ్చింది. వచ్చిన వారిద్దరూ సనక సనందనాదులకు తృప్తితీరా దర్శనం ఇచ్చారు. తమ చూపులను శ్రీహరి పాదారవిందాల మీద నిలిపి, శ్రీహరిని కనులారా వీక్షించి, అభివందనం చేశారు సనక సనందనాదులు. ‘పద్మదళాక్ష! భక్తజనవత్సల! దేవా!’ అంటూ ఆయన్ను స్తుతించారు. ఆయన యథార్ధ స్వరూపాన్ని తామిప్పుడు తనివితీరా చూడగలిగామనీ, ఆయనకు మొక్కుతున్నామనీ, తమని ఆదరించమనీ నుతించారు. అప్పుడు ఆ మునివరులకు గోవిందుడు ఉద్బోధ చేస్తూ ఇలా అన్నాడు.

‘జయ-విజయులనే నా ఇద్దరు ద్వారపాలకులు మిమ్మల్ని లేక్కచేయనందుకు, నా ఆజ్ఞను అతిక్రమించి అపరాధం చేసినందుకు మీరు వారికి తగిన దండన విధించారు. వాళ్లు చేసిన తప్పుకు నామీద గౌరవం ఉంచి నన్ను మన్నించి మీరు ప్రసన్నులు కండి. నా మనస్సులోని భావాన్ని తెలుసుకోలేక మీ ఆనతి మీరినందుకు వారిని క్షమించండి. వీళ్లు భూమ్మీద పుట్టి, కొంతకాలం ఉండి, అచిరకాలంలోనే నాదగ్గరకు తిరిగి వచ్చేవిధంగా మీరు అనుమతించండి’. ఇలా అన్న శ్రీహరితో సనక సనందనాదులు జవాబుగా ఈ విధంగా చెప్పారు.

‘మహాత్మా! ఒక విన్నపం! ఈ జయ-విజయుల మీద కోపంతో మేము శపించాం. నువ్వు అంతకంటే అధికంగా ఆజ్ఞాపించాలనుకుంటే అలాగే చెయ్యి. అలా కాకుండా ఎక్కువ సిరి సంపదలను ఇచ్చి రక్షించాలని అనుకుంటే ప్రభూ అలాగే రక్షించు. నువ్వు ఎలా చేసినా మాకు ఇష్టమే. వీళ్ల విషయంలో మేమేదైనా తప్పుచేసినట్లయితే నీ మనస్సుకు వచ్చినట్లు ఆజ్ఞాపించు’ అని చేతులు జోడించి నమస్కారం చేశారు. జయ-విజయులిద్దరూ భూలోకానికి వెళ్లి రాక్షసులుగా జన్మిస్తారనీ, దేవతలకు, మానవులకు బాధలు కలిగిస్తారనీ, తనతో వైరంగా జీవిస్తారనీ, తనతో పోరాడుతారానీ, చివరకు తన చేత సంహరించబడ్డాక ఉత్సాహంతో, పాపరహితులై తన చెంతకు చేరుతారనీ అన్నాడు శ్రీహరి. అలా మూడు జన్మల అనంతరం భూమ్మీద ఇక ఎప్పటికీ వారికి పుట్టుక లేదని కూడా చెప్పాడు. ఇది విని, శ్రీమహావిష్ణువును స్తుతించి, ఆయన దివ్యమంగళ శరీరాన్ని, వైకుంఠ ధామాన్ని దర్శించి, లక్ష్మీదేవిని కూడా స్తుతించి, తమ నివాసాలకు వెళ్లారు సనక సనందనాదులు.

ఆ తరువాత లక్ష్మీకాంతుడు జయ-విజయులను ఊరడిస్తూ, వారు విధిగా అసుర జాతిలో జన్మించాల్సిన స్థితి వచ్చిందనీ, అందువల్ల దనుజులై జన్మించి, వారి మనస్సులో ఎప్పుడూ తనను తలచుకుంటూ, తన చేతిలో మరణించి తిరిగి వైకుంఠానికి వస్తారనీ, ఇక వారిద్దరూ వెళ్లవచ్చనీ ఆజ్ఞాపించాడు. అలా చెప్పి తన మందిరానికి వెళ్ళాడు శ్రీహరి. వెంటనే తమ తేజస్సును కోల్పోయిన జయ-విజయులు నేలమీద పడిపోయారు. కస్యపుడి భార్య దితి గర్భంలో ప్రవేశించారు. 

ఇదంతా తన భర్త కశ్యపుడి ద్వారా విన్న దితి చాలా దుఃఖించింది. తన కొడుకులు దేవతలను బాధిస్తారని తలచుకుంటూ దితీదేవి నూరు సంవత్సరాల కాలం గడిపింది. అప్పుడు లోక కంటకులైన ఇద్దరు కుమారులను కన్నది. వారు పుట్టినప్పుడు ధరణీ మండలం గడగడలాడింది. కులపర్వతాలు కంపించాయి. సముద్రాలు క్షోభించాయి. నక్షత్రాలు నేలరాలాయి. ఆకాశం చీలిపోయింది. భూమ్మీద పిడుగులు పడ్డాయి. అలా ఎన్నో మహోత్పాతాలు కలిగాయి. వారిని చూడడానికి వచ్చిన కశ్యపుడు దితి పుత్రులకు ‘హిరణ్యకశిపుడు’, ‘హిరణ్యాక్షుడు’ అని పేర్లు పెట్టాడు. వారిద్దరూ బ్రహ్మ వల్ల వరాలు పొంది బలగర్వంతో నిర్భయంగా తిరగసాగారు. 

హిరణ్యాక్షుడు, తనను ఎదిరించి యుద్ధం చెయ్యగలిగిన వీరుడి కొరకు భూలోకం అంతా గాలించినా కనపడక పోయేసరికి, స్వర్గలోకం మీద దాడి చేశాడు. దేవతలు పలాయనం చేశారు అతడిని చూసి. వారిని భీరువులు అని నిందించి సముద్రంలో ప్రవేశించాడు. అక్కడ వున్న వరుణుడి బలగాలు సముద్ర మధ్య భాగంలో దాక్కున్నాయి. చాలా సంవత్సరాలు హిరణ్యాక్షుడు సముద్ర మధ్యలో శత్రు సైన్యాన్ని చంపే క్రీడలో ఆడుకున్నాడు. చివరకు వరుణుడిని చూశాడు. హిరణ్యాక్షుడిని  ఎదుర్కొనగలవాడు ఒక్క ముకుందుడే అనీ, అతడు ఇప్పుడు వైకుంఠంలో ఉన్నాడనీ, అక్కడికి వెళ్తే అతడి కోరిక నెరవేరుతుందనీ అన్నాడు వరుణుడు. తక్షణమే వైకుంఠం మీదికి దండయాత్రకు బయల్దేరాడు హిరణ్యాక్షుడు. అతడికి నారద మహాముని ఎదురై విష్ణుమూర్తి అప్పుడు వైకుంఠంలో లేడనీ, భూభారాన్ని భరించడం కోసం ఆది వరాహావతారాన్ని ఎత్తి రసాతలంలో ఉన్నాడనీ, అక్కడికి వెళ్తే యుద్ధం చేయవచ్చనీ అంటాడు. 

హిరణ్యాక్షుడు త్రుటిలో పాతాళానికి వెళ్లాడు. అక్కడ వరాహరూపంలో ఉన్న విష్ణువును చూశాడు. అప్పుడు శ్రీహరి కేవలం తన చూపులతోనే హిరణ్యాక్షుడి శరీర కాంతిని క్షణంలో హరించి వేశాడు. వరాహం తన ఆధిక్యాన్ని ప్రదర్శిస్తూ చెలరేగి పోతుంటే అది చూసిన దానవుడి గుండె తల్లడిల్లి పోయింది. వెంటనే ఒక భయంకర సూకర రూపాన్ని ధరించి హిరణ్యాక్షుడు, విష్ణువుతో, ధరణీ మండలం అంతా తన గుప్పిట్లో ఉందనీ, దాన్ని తీసుకుపోయే ప్రయత్నం చేస్తే ప్రాణాలు తీస్తాననీ అన్నాడు. వాడి మాటలను లెక్కచేయకుండా, ధరణీదేవితో సహా బయటకు వచ్చిన ఆదివరాహాన్ని హిరణ్యాక్షుడు వెంబడించాడు. వాడిని ఎదుర్కోవడానికి వీలుగా జలంమీద భూమిని తన ప్రభావంతో నిలిపాడు శ్రీహరి. వెంటనే సమర సన్నద్ధుడై నిలిచాడు. హిరణ్యాక్షుడిని యుద్ధానికి రమ్మని సవాలు విసిరాడు. హిరణ్యాక్షుడు అతి భయంకరంగా, సాహసంతో శ్రీహరికి ఎదురు వెళ్లాడు. ఇద్దరూ గదా యుద్ధం చేశారు. ఇద్దరూ గెలవాలనే పట్టుదలతో యుద్ధం చేశారు. దేవతలు ఆ యుద్ధాన్ని చూడడానికి వచ్చారు. 

విష్ణువు గదను హిరణ్యాక్షుడు సాగర మధ్యలో పడేట్లుగా కొట్టడంతో, వాడిని వధించడం కోసం, తన ఆయుధమైన సుదర్శన చక్రాన్ని స్మరించాడు శ్రీహరి. అప్పటికీ హిరణ్యాక్షుడు ఎదురు నిలిచి భీకరంగా పోరాడాడు. తన బాహువులు సాచి వరాహమూర్తి వక్షస్థలాన్ని పొడవగా, వాడిని తన అరచేతితో చెంపమీద కొట్టాడు శ్రీహరి బలంగా. ఆ దెబ్బకు హిరణ్యాక్షుడు సోలి కింద పడ్డాడు. వెంట-వెంట రాక్షసుడి గూబ మీద దెబ్బ మీద  దెబ్బకొట్టాడు శ్రీహరి. వాడు దైన్యంగా కళ్ళు తేలేసి నేలకూలాడు. చివరకు ప్రాణాలు వదిలాడు. ఆ విధంగా యజ్ఞవరాహమూర్తి రాక్షస రాజైన హిరణ్యాక్షుడిని చంపినందుకు బ్రహ్మాది దేవతలు సంతోషించారు.         

(బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)

‘DAG’ (Goodbye) Amstelveen and Amsterdam ....... (57 days in Netherlands, France, Belgium, and Germany) : Vanam Jwala Narasimha Rao

 ‘DAG’ (Goodbye) Amstelveen and Amsterdam 

(57 days in Netherlands, France, Belgium, and Germany)

Vanam Jwala Narasimha Rao

The Hans India (10-11-2024)

In between our trips to Cities in ‘Netherlands bordering European Countries’ and precisely before the final leg of our tour of Europe to Emmerich, we had been to the ‘Miniature Marvel of Netherlands, the Madurodam in the Hague,’ nestled in the ‘Heart of The Hague’ and about 60 Kilometers from my son’s house in Amstelveen, which is renowned for housing the ‘International Court of Justice (ICJ)’ at the ‘Peace Palace.’ The International Court plays a pivotal role in resolving disputes between nations and promoting global peace. Due to road repairs, we were not able to reach the exactly the ‘Peace Palace’ except going very near to it for a close glimpse.

Our journey through ‘Madurodam’ was nothing short of mesmerizing, and we could not help but think of how this experience could inspire our fellow citizens back in India. Madurodam encapsulates the essence of the Netherlands, and since its inception, this unique park has drawn visitors from around the globe, offering a glimpse of the ‘Dutch Landscape, Culture, and History’ all in a compact yet intricate form. This was officially opened in 1952 as a ‘Living Memorial to George Maduro’ a war hero from ‘The Hague’ who lost his life in World War II. 

His parents, in collaboration with the ‘Dutch Royal Family’ envisioned a place that not only celebrated ‘Dutch Heritage’ but also contributed to charitable causes. Over the decades, ‘Madurodam’ constantly updated to reflect ‘Modern-Day Netherlands’ while preserving its rich past history. The park initially focused on miniature replicas of historical and modern landmarks, but today it stands as a ‘Beacon of Innovation, History, and Charity’ incorporating famous Dutch Artistic Buildings, Infrastructures, and Landscapes, all intricately crafted with meticulous attention to detail.   

The miniature park is built at a scale of 1:25 in a total area of 62,630 square meters (6.26 hectares or about 15.5 acres. ‘Madurodam’ may not be covering every single landmark or aspect of the Netherlands, but it does offer a perfect and broad overview of the most important and significant places across the country, including Amsterdam, that convey the essence of Dutch Culture, History, and Innovation.

The ‘Top 10 Must-See Attractions’ at Madurodam, broadly are: Miniature replica of the famous Rijksmuseum; One of the busiest ports in the world the Rotterdam; Netherlands' famous Tulip Fields; The Peace Palace; The Dutch Windmills; One of Europe’s largest airports Schiphol; Dam Square, the heart of Amsterdam; Netherlands' water management system, the Delta Works; Anne Frank House; the Erasmus Bridge etc. all of which symbolize modern Dutch Engineering. 

Decision to place Madurodam in ‘The Hague City’ may have been influenced by historical connections and adequate space availability. In addition, the City offers a peaceful, family-friendly experience in besides being known for its diplomatic and governmental importance. Added to this, ‘The Hague’ is the seat of the Dutch Government and the Monarchy, making it an ideal place to represent ‘Dutch Culture and History’ in miniature form. George Maduro in whose memory Madurodam Park was founded, was a War Hero from The Hague. Further, The Hague is a significant tourist destination.

Similar to Madurodam Miniature Marvel, there are few world-famous miniature parks in the world, some bigger and some smaller. They are: the Mini-Europe in Brussels (Belgium), the Legoland Miniland, Minimundus in Klagenfurt (Austria), Tobu World Square in Tochigi (Japan), Window of the World in Shenzhen (China), Italy in Miniature, Gulliver's Gate in New York, Swiss miniature in Switzerland, Bekonscot Model Village in England, Cockington Green Gardens in Australia etc.

Miniature parks around the world, like Madurodam, offer visitors a unique way to explore famous landmarks and cities on a small scale.  On seeing the Madurodam, our instant feeling was, it is much more than a tourist attraction. It is a celebration of Dutch resilience, creativity, and commitment to both historical preservation and innovation. For visitors from India, like me and my wife, it provides a powerful message, that, small things, when done with great care and vision, can create a lasting impact. 

Just as Madurodam brings together history, technology, and culture in miniature, so too can our endeavors back home build bridges between tradition and modernity. We encourage our fellow citizens to explore such destinations, to see how other nations honor their past and embrace their future. It is essential to cherish and preserve our heritage while also striving for progress. Madurodam serves as a reminder that with vision, commitment, and unity, we can turn even the smallest ideas into something extraordinary. 

Thus, after 57 days of our stay in Amstelveen (Amsterdam) from August 14, 2024 to October 9, 2024, and going around parts of the Europe, like Paris (France), Antwerp (Belgium), Emmerich and Hochelten (Germany), in addition to places of interest in Netherlands, we left for Hyderabad. In Amsterdam our weather experience was a totally bright sunshine most of the time except occasional drizzle. Our initial glimpse of Netherlands was on our way from ‘Amsterdam Schiphol Airport’ to my son Aditya’s House in Amstelveen, that included the cycling culture, well-maintained streets, vibrant neighborhoods, and quiet canals among others. 

During our two months stay, we had been to Paris City by ‘Eurostar Train’ and there visited, ‘Eiffel Tower, Seine River, Love Lock Tradition, Pont de l'Alma Tunnel, Arc de Triomphe, Louvre Museum, Golden Triangle, Luxemburg university and Gardens, Arc de Triomphe Replica’ etc. among others. Paris was generally welcoming. Back in Amstelveen we visited ‘Amsterdam Forest Park’ located in about thousand hectares of lush greenery, near ‘Amstel River’ and has a variety of natural landscapes  

We visited ‘Zaanse Schans’ or the ‘Windmill Town’ that depicted a glimpse into the Netherlands' rich industrial past. We had been for shopping to ‘Sligro Mal in Amsterdam’ which is a part of the larger ‘Sligro Food Group’ a prominent Dutch Company. On another sunny day, we had been to the ‘Vibrant Amstelveen Friday Market’ where we found the ‘Hub of Energy’ with local sellers and buyers are ‘Brought Together’ in a ‘Well-Organized Environment.’  

One day we set off on a delightful road trip to ‘Antwerp in Belgium Country’ where our first experience of city's vibrant atmosphere was the touch of ‘Antwerp Central Station.’ Our little bit of shopping in the ‘Diamond World’ was memorable. The concept of a ‘Flight of Four’ where four different types of beer in smaller glasses were served, was equally thrilling.  We also had been on a short visit to ‘Emmerich’ and nearby ‘Hochelten’ in Germany, both located near the German-Dutch border, where we visited ‘St Vitus Church, Rhine River, Emmerich Rhine Bridge. 

The efficient waste management and recycling process in Amsterdam, through the ‘Three Garbage Bins’ placed in front of houses for waste segregation, and disposal across the city is perfect. The ‘Green Bin’ for organic waste, the ‘Blue Bin’ for paper and cardboard recycling, and the ‘Black Bin’ for non-recyclable waste. For ‘Organized Clearance of Garbage’ by the Municipality, waste from the bins is collected on designated days for each category, using specialized garbage trucks, equipped with mechanical arms or hydraulic systems to lift and empty the bins. Residents keep the bins filled outside on scheduled days, ensuring timely and efficient clearance. 

With just a day left, we had been to IKEA for a last-minute shopping. Though we left this delightful place Amstelveen, where we enjoyed every bit of it, we would like to visit it greater number of times. Until then, ‘DAG’ (Good Bye) Amstelveen, and Thank You ‘Aditya, Parul, Kanak, and Irah’ for making it a ‘Memorable Stay.’ 

(End of Europe Tour travelogue) 

యజ్ఞవరాహవతారం, దితి-కశ్యపుల వృత్తాంతం ..... శ్రీ మహాభాగవత కథ-9 : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

 యజ్ఞవరాహవతారం, దితి-కశ్యపుల వృత్తాంతం  

శ్రీ మహాభాగవత కథ-9

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

సూర్యదినపత్రిక (04-11-2024) 

కంII చదివెడిది భాగవతమిది, 

చదివించును కృష్ణు, డమృతఝరి పోతనయున్

చదివినను ముక్తి కలుగును, 

చదివెద నిర్విఘ్నరీతి ‘జ్వాలా’ మతినై 

బ్రహ్మ కుమారుడైన స్వాయంభవ మనువు ఈ సృష్టికి మొదటి చక్రవర్తి. ఆయన భార్యాసమేతంగా బ్రహ్మకు మొక్కి, జీవరాశుల చావు-పుట్టుకలకు కారణభూతుడైన ఆయన, తన కర్తవ్యం ఏమిటో తెలపమని అడిగాడు. యజ్ఞాలు చేస్తే మాధవుడు ఆనందిస్తాడు కాబట్టి, మనువును యజ్ఞాలు చేయమని చెప్పాడు బ్రహ్మ. అలా చేస్తే ఆయన మనస్సు శుభస్థితిని పొందుతుందనీ, అలాగే ధర్మ మార్గంలో పరిపాలన చేస్తూ సత్పురుషులను రక్షించమనీ చెప్తాడు. అలాగే చేస్తాననీ, కాని తనకు-తన కొడుకులకు నివసించడానికి తగిన స్థలం లేదనీ, మునిగి పోయిన భూమిని పైకెత్తే ఉపాయం ఆలోచించమనీ బ్రహ్మను కోరాడు. 

అనంత జలరాశి మధ్య లీనమై ఉన్న భూమండలాన్ని పైకి తెచ్చే ఉపాయం ఏమిటని, నీళ్లలో మునిగిన ఈ భూమి ఎలా రక్షించబడుతుందని, పురుషోత్తముడిని, పుండరీకలోచనుడిని, లక్ష్మీపతిని తన మనస్సులో ధ్యానించసాగాడు బ్రహ్మ. అప్పుడు, ఆయన ముక్కు రంధ్రాల నుండి యజ్ఞవరాహమూర్తి బొటన వేలంత దేహంతో జన్మించి గగనానికి ఎగిరి, క్షణంలో ఏనుగంత అయ్యాడు. అది చూసి, ప్రజానీకాన్ని సృష్టించడానికి నియుక్తులైన మరీచి మొదలైన మునులు, మనువు, ఆయన కుమారులు ఆశ్చర్యపోయారు. అప్పుడా మాయామయ వరాహమూర్తి దిక్కులు పిక్కలిల్లేట్లు గర్జించగా, బ్రహ్మాండమనే తొర్ర ఛేదించబడింది. ఆ శబ్దాన్ని విన్న మునులు ఋగ్యజుర్సామవేద మంత్రాలతో యజ్ఞవరాహాన్ని వినుతించారు. 

పృథ్వీమండలాన్ని రక్షించడానికి ఆవిర్భవించిన ఆ వరాహమూర్తి అనేక రకాలుగా చెలరేగిపోయాడు. ఇలా చెలరేగుతూ, యజ్ఞరూపంలో యజ్ఞవరాహతారాన్ని పూనిన సర్వేశ్వరుడు, రసాతలంలోకి వెళ్లిపోయిన భూమిని పెళ్లగించడానికి సముద్ర జలాలలోకి ప్రవేశించాడు. ఆయన వేగాన్ని సహించలేని సముద్రుడు తనను రక్షించమని ప్రాధేయపడ్డాడు. రసాతలంలో భూమిని చూశాడు. అక్కడ ఆయనకు ఉగ్రరూపంలో ఉన్న ఘోర రాక్షసుడు ఎదురయ్యాడు. ఆ రాక్షసుడు, ధాత్రీ మండలాన్ని వెతుకుతూ వచ్చిన యజ్ఞావరాహాన్ని చూశాడు. చూసి, తన గదను సాచి వరాహమూర్తి మీదకు విసిరాడు. దాన్ని తప్పించుకున్న యజ్ఞవరాహం ఉగ్రమైన తన కోరలతో రాక్షసుడిని సంహరించాడు. భూమండలాన్ని తన కోర చివర ధరించి, ఆ జలరాశిని విడిచి బయటకు వచ్చాడు. 

ఆ యజ్ఞవరాహమూర్తిని చూసి బ్రహ్మాదులు స్తుతించారు. అనంతరం ఆ యజ్ఞవరాహమూర్తి మహా సముద్ర జలాలను తన కాలి గిట్టలతో ఆక్రమించి, తిరిగి, ధరాతలాన్ని విశ్రాంతిగా నీళ్లమీద నిలిపి, అంతర్థానమయ్యాడు. 

ఈ హరికథ అంతా మైత్రేయుడి ద్వారా విన్న విదురుడు, శుక మహర్షి ద్వారా విన్న పరీక్షిన్మహారాజు, యజ్ఞవరాహ రూపంతో హిరణ్యాక్షుడిని చంపి, ఆ వరాహం తన కోరచివర భూమండలాన్ని ధరించిన విధానం, శ్రీహరికి హిరణ్యాక్షుడితో వైరానికి కల కారణం, వివరంగా చెప్పమని కోరారు. అప్పుడు ఆవిషయాలను వివరంగా తెలియచేశారు వారికి మైత్రేయ, శుకులు.

దక్షప్రజాపతి కూతురైన దితి, ఒక సందర్భంలో, సంతాన కాంక్షతో భర్త కశ్యప ప్రజాపతిని తనకు సంతానం ప్రసాదించమని వేడుకుంది. రుద్ర పూజలో వున్న ఆయన అప్పుడు ఆమె కోరిక తీర్చడానికి సమయం కాదని, కొంచెం సేపు ఆగమనీ చెప్పాడు. ఆ సమయంలో చెయ్యకూడని పని అని భర్త చెప్తున్నా వినకుండా కామంతో ఆయన వస్త్రాన్ని పట్టుకుని లాగింది. భార్య చేసిన బలవంతపు పని కాదనలేక ఈశ్వరుడికి ఒక నమస్కారం చేసి, ఏకాంతంలో తన భార్య కోరిక తీర్చాడు. తీర్చి సనాతమైన బ్రహ్మ గాయత్రిని జపించాడు. చేయకూడని పని చేసినందుకు మనస్సులో సిగ్గుపడ్డ దితి, ఈశ్వరుడు తనను రక్షించుగాక అని నమస్కారం చేసుకుంది. పిల్లలు లేని ఆమె తనకు నాథుడి వల్ల గర్భం కలిగినందుకు పట్టరాని సంతోషంతో ఉంది. 

సంధ్యావందనాలు పూర్తి చేసుకున్న కశ్యపుడు భార్యకు గర్భం వచ్చినందుకు సంతోషపడకుండా, తప్పు పని చేసినందుకు విచారిస్తూ, భార్యతో ఆమెకు పుట్టబోయే కొడుకులను గురించి చెప్పాడు. భద్రుడు, అనుభద్రుడు అనే ఇద్దరు దుష్టులు ఆమెకు పుట్టుతారనీ, వారి దురాగతాలను సహించలేక శ్రీహరి వాళ్లను సంహరిస్తాడనీ చెప్పాడు. అయితే ఆమె మనస్సులో దీనికి బాధపడవద్దని కూడా చెప్పాడు. ఆమెకు పుట్టబోయే కొడుకుల్లో హిరణ్యకశిపుడి వల్ల జన్మించబోయే సంతానంలో ధార్మికుడైన ఒకడు పుడతాడని, అతడు విష్ణు భక్తుడై వంశానికి కీర్తి ప్రతిష్టలు తెస్తాడని అంటాడు. అతడి కీర్తిప్రతిష్టలు ఈ జగత్తంతా వ్యాపిస్తాయి అని కూడా చెప్పాడు. భర్త మాటలు విన్న దితి, తన మనుమడు సజ్జనుల చేత పొగడబడే పరమ భాగవతుడు అవుతాడని పరమానందాన్ని పొందింది. 

క్రమేపీ దితి గర్భం దినదిన ప్రవర్ధమానమయింది. నూరు సంవత్సరాలు గర్భాన్ని ధరించింది. ఆమె గర్భం నుండి, పరమ రమణీయాకృతితో ఒక తేజస్సు బయటకు వచ్చింది. అది భూమ్యాకాశాలను సైతం కప్పేసింది. జరగబోయే విపత్తు నుండి రక్షించమని దేవతలు బ్రహ్మదేవుడిని ప్రార్థించారు. అలా ప్రార్థించిన దేవతలకు బ్రహ్మ సనక సనందనాదుల వృత్తాంతం చెప్పాడు.               

(బమ్మెర పోతన శ్రీమహాభాగవతం, రామకృష్ణ మఠం ప్రచురణ ఆధారంగా)