ప్రతిభకు ప్రతీకలు గురుకులాలు : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

ప్రతిభకు ప్రతీకలు గురుకులాలు

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

నమస్తే తెలంగాణ దినపత్రిక (24-09-2016)

            ప్రయివేట్ కోచింగ్ సెంటర్లలో చదివే విధ్యార్థులకు పోటాపోటీగా, తెలంగాణ సాంఘిక సంక్షేమ గురుకుల విద్యాసంస్థల్లో చదివిన విద్యార్థినీ విద్యార్థులు ఎంసెట్-2016 పరీక్షలలో గణనీయమైన సంఖ్యలో ఉత్తెర్ణులై, మెడిసిన్ విభాగంలో 40 సీట్లు, బిడిఎస్ లో 20 సీట్లు సంపాదించి తమ ప్రతిభను చాటడమే కాకుండా, సంస్థకు, తెలంగాణ రాష్ట్ర ప్రభుత్వానికి పేరు ప్రఖ్యాతులు తెచ్చిపెట్టారు. ఈ విజయానికి అదనంగా ఇక్కడే చదివిన మరికొందరు గురుకుల విద్యార్థులు కేంద్రీయ విశ్వ విద్యాలయంలో 25 సీట్లను పొందడంతో పాటు, టాటా ఇనిస్టిట్యూట్ ఆఫ్ సోషల్ సైన్సెస్ లో 6 సీట్లు, అజీం ప్రేమ్ జీ విద్యాసంస్థల్లో 11 సీట్లు, ఐఐటిలు, ఎన్ఐటిలలో 45 సీట్లు, చార్టడ్ ఎకౌంటెన్సీల్లో 5 సీట్లుసాధించారు.

గురుకుల విద్యాసంస్థల విధ్యార్థులు కనబరిచిన ప్రతిభను తెలుసుకున్న రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రి కల్వకుంట్ల చంద్రశేఖర రావు, తెలంగాణ రాష్ట్రంలో గురుకుల పాఠశాలల సంఖ్యను పెంచేందుకు,  వీటిని ఎస్సీ, ఎస్టీ విద్యార్థులకే పరిమితం చేయకుండా, మైనారిటీలకూ, వెనుకబడిన తరగతులవారికీ ప్రవేశం కల్పించేందుకూ నిర్ణయించారు.  ఈ నిర్ణయం ద్వారా ప్రస్తుతమున్న గురుకుల పాఠశాలల సంఖ్యకు అదనంగా కేవలం మైనారిటీ విద్యార్థులకు ఉపయోగపడేలా మరో 89 గురుకుల పాఠశాలలను నెలకొల్పడం జరుగుతుంది. తద్వారా, మైనారిటీలకు ఈ పాటికే ప్రారంభించిన 71 గురుకులాల (వాటిలో బాలురకు 39, బాలికలకు 32) సంఖ్యను 160కి పెంచటం జరిగింది.  గతంలో అసెంబ్లీ నియోజకవర్గానికి ఒక్కోటి చొప్పున 120 మైనారిటీ గురుకుల పాఠశాలలను మాత్రమే ఏర్పాటు చేయాలని నిర్ణయించినప్పటికి,  గురుకుల పాఠశాలల్లో చేరడానికి ఆసక్తి కనబరుస్తున్న మైనారిటీ విద్యార్థల సంఖ్య క్రమేపీ పెరుగుతున్న నేపథ్యంలో, మరో 40 అదనంగా వచ్చే విద్యా సంవత్సరం నుంచి ఏర్పాటు చేయాలని ముఖ్యమంత్రి భావించారు. గురుకుల పాఠశాలల్లో మొదట 5,6,7  తరగతులో విద్యార్థులను చేర్చుకుని, ఏడాది గడుస్తున్న కొద్దీ, పైతరగతులను ఏర్పాటు చేయడం జరుగుతుంది. ప్రత్యేకంగా ఏర్పాటు చేసిన తెలంగాణ మైనారిటీ గురుకుల పాఠశాలల విద్యాసంస్థ ఆ పాఠశాలల నిర్వహణ బాధ్యతలను చేపట్తుంది. మైనారిటీలలో విద్యా ప్రమాణాలు తగ్గు ముఖం  పట్టడం, మధ్యలోనే చదువు మానేసేవారి సంఖ్య పెరగటం వల్ల ఈ సమస్యను అధిగమించాల్సిన ఆవశ్యకత వుంది అని ముఖ్యమంత్రి అభిప్రాయపడ్డారు.   మైనార్టీలకు మెరుగైన విద్యా విధానాన్ని అందించడానికి నాణ్యమైన గురుకుల పాఠశాలలను ఏర్పాటు చేసి, ఆ తరువాత తగు ఉద్యోగ అవకాశాలను కల్పించి, వారి జీవన ప్రమాణాలను పెంచటం లక్ష్యంగా ఎంచుకున్నామని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. 

అలాగే బీసీల కోసం నియోజకవర్గానికి ఒకటి చొప్పున మరో 120 గురుకుల పాఠశాలలను కూడా ఏర్పాటు చేయాలని కూడా సీఎం నిర్ణయించారు. బీసీ కులాలకు చెందిన వారికి మెరుగైన భవిష్యత్ అందించాల్సిన బాధ్యత ప్రభుత్వానిదేనని వారికి ఉత్తమమైన విద్యను అందించి తద్వారా మంచి పునాది వేయాలని ముఖ్యమంత్రి అభిప్రాయపడ్దారు. అందుకే వచ్చే విద్యా సంవత్సరం నుంచి వీరి కోసం గురుకుల పాఠశాలలను ఏర్పాటు చేయాలని అధికారులను ఆయన ఆదేశించారు. వీటిలో సగం బాలురకు, సగం బాలికలకు కేటాయించనున్నారు. ఇంతకు ముందు, బాబాసాహేబ్ అంబేడ్కర్ 125వ జయంతి ఉత్సవాల సందర్భంలో, 100 నూతన గురుకుల పాఠశాలలను, 30 గురుకుల డిగ్రీ కాలేజీలను, ప్రత్యేకించి అణగారిన వర్గాల విద్యార్థిని విద్యార్థులకు, తెలంగాణ రాష్ట్ర సాంఘిక సంక్షేమ గురుకుల విద్యా సంస్థల ద్వారా, 2016-17 విద్యా సంవత్సరంలో ఏర్పాటు చేస్తున్నట్లు సీఎం ప్రకటించారు. వీటితో పాటు ఎస్.టి.విద్యార్థులకు  అదనంగా  మరో 50 విద్యాలయాలను అదే విద్యా సంవత్సరంలో దశల వారీగా ఆరంభించాలని కూడా ముఖ్యమంత్రి నిర్ణయించారు. తెలంగాణ ప్రభుత్వం అణగారిన వర్గాల అభ్యున్నతికి పెద్దపీట వేయడానికి, వారి భవిష్యత్ ను చక్కగా తీర్చిదిద్దటానికి తీసుకుంటున్న చర్య ఇది.

టీఆరెస్ ఎన్నికల మ్యానిఫెస్టోలో పేర్కోన్న విధంగా, కేజి స్థాయి నుండి పిజి స్థాయి వరకు ఉచిత నిర్భంద విద్యను అందించే క్రమంలో పెద్ద సంఖ్యలో  గురుకుల పాఠశాలల ఏర్పాటుకు ఉపక్రమించింది రాష్ట్ర ప్రభుత్వం. ఎస్సీ, ఎస్టీ, మైనారిటీ, బీసీలకు ప్రత్యేకించి ఇవి ఉపయోగపడతాయి. గురుకుల విద్యా సంస్థల నుండి ఒక ఆధునిక విజ్ఞానదాయిక తరాన్ని ఆవిష్కృతం చేయగలమన్న ఆశాభావాన్ని ముఖ్యమంత్రి అనేక సార్లు వ్యక్తపరచారు. తెలంగాణ గురుకుల విద్యాసంస్థలలో చదివి బయట ప్రపంచంలో అడుగుపెట్టిన వారు, రానున్నరోజుల్లో, భారత దేశానికే కాకుండా యావత్ ప్రపంచానికీ దిశా నిర్దేశాలు చేయడానికి, ప్రగతి బాటలు వేయడానికి, అవసరమైన మేధోసంపత్తి కలిగినవారై వుంటారని ముఖ్యమంత్రి అభిప్రాయపడ్డారు.

రాష్ట్రంలో ఈ పాటికే 135 గురుకుల విద్యా సంస్థలు తెలంగాణ సాంఘిక సంక్షేమ గురుకుల విద్యాసంస్థ నిర్వహణలో నడుస్తున్నాయి. వీటిలో సుమారు 77, 000 మంది విద్యార్థులున్నారు. తెలంగాణ రాష్ట్ర ఆవిర్భావానికి పూర్వం ఎస్సీలకు 74 పాఠశాలలు, బిసీలకు 23 పాఠశాలలు, ఇతరులకు 47 పాఠశాలలు (మొత్తం  279) ఉండేవి.   ఇప్పుడు ప్రత్యేకించి మైనారిటీలకు ఏర్పాటు చేయదల్చుకున్న 89 అదనపు గురుకుల పాఠశాలలు, బీసీలకు ఏర్పాటుచేయాలనుకున్న 120 పాఠశాలలు కలిపి తెలంగాణ రాష్ట్రం ఏర్పడ్డాక ఏర్పాటుచేస్తున్న గురుకుల విద్యాసంస్థల సంఖ్య 480కి చేరుతుంది.   వీటిలో ఎస్సీలకు 103, ఎస్టీలకు 51, ఎస్సీ బాలికల గురుకుల పాఠశాలలు 30,  మైనారిటీలకు 160, బిసీలకు 120, జూనియర్ కళాశాలలు వున్నాయి.   లోగడ వున్నవి, కొత్తగా ఏర్పాటు చేస్తున్నవి అన్నీ కలిపితే, వచ్చే విద్యా సంవత్సరం నాటికి రికార్డు స్థాయిలో 760 గురుకుల విద్యా సంస్థలు రాష్ట్రంలో నెలకొల్పబడి సుమారు 2.3 లక్షల మంది విద్యార్థులకు లబ్ది చేకూరనుంది. ప్రస్తుతానికి తెలంగాణ సాంఘిక సంక్షేమ గురుకుల పాఠశాలల విద్యాసంస్థకు చెందిన విధ్యార్థులు అనేక రకాలుగా నిర్వహించబడే పోటీలలో ముందంజలో వున్నారు.  తెలంగాణ రాష్ట్ర ఆవిర్భావం జరిగిన కొన్నాళ్లకే జూన్ 2014 లో, ఒక స్వతంత్ర ప్రతిపత్తిగల రాష్ట్ర సంస్థగా రూపుదిద్దుకుంది. సంస్థ ఏర్పాటయినప్పటి నుంచే ఎస్సీ, ఎస్టీ విద్యార్ధుల ఉజ్వల భవిష్యత్ కు, మెరుగైన, నాణ్యమైన విద్యా ప్రమాణాలతో పటిష్టమైన కార్యాచరణ ప్రణాళిక రూపొందించుకుని ముందుకు సాగుతున్నారు నిర్వాహకులు.

          సీనియర్ ఐ.పి.ఎన్. అధికారి డాక్టర్ ఆర్. ఎస్. ప్రవీణ్ కుమార్ స్వఛ్చందంగా ముందుకు వచ్చి, సాంఘిక సంక్షేమ గురుకుల విద్యాసంస్థల కార్యదర్శిగా బాధ్యతలు చేపట్టి, గణనీయమైన సేవలందించటంలో ప్రత్యేక కృషి చేసారు. సాంఘిక సంక్షేమ హాస్టల్లో విద్యార్దిగా చదువుకున్న ఆయన ఈ స్థాయికి చేరుకోవటం విశేషం. ఆయనకి స్ఫూర్తి వారి తల్లి గారు. ఆవిడ రోజువారీ కూలీగా చిన్నప్పటి జీవితాన్ని ఆరంభించి ఎసోసియేట్ ప్రొఫెసర్ గా, డాక్టర్ గా ఎదగగలిగారు. హార్వర్డ్ యూనివర్సిటీలో పట్టభద్రులు కావడానికి పూర్వం అక్కడ పరిచయమైన కొందరి స్ఫూర్తితో ఆయన ఆలోచనల్లో బలీయమైన కోరికగా ఇక్కడ పనిచేయటానికి బాటలు వేసింది. ముఖ్యమంత్రి చంద్రశేఖర్ రావు తనపై పెట్టుకున్న నమ్మకానికి, తనకు అప్పచెప్పిన గురుతరమైన బాధ్యతకి, తనపై చూపించిన ఆదరణకు, తాను ఎప్పటికీ బద్ధుడినై, కృతజ్ఞతతో ఉంటూ లక్షల మంది భవితవ్యాన్ని తీర్చిదిద్దటంలో, భాగమైన కెజి-టు-పిజి కార్యక్రమాన్ని ముందుకుతీసుకుపోవడంలో తనవంతు కృషి చేస్తానని ప్రవీణ్ అన్నారు. తెలంగాణ గురుకుల విద్యాసంస్థలకు జాతీయ స్థాయి గుర్తింపును తీసుకురావటంలో ఇతర రాష్ట్రాలకు ఆదర్శంగా నిలవటంలో తనవంతు పాత్ర నిర్వహిస్తానని కూడా ఆయన అన్నారు.

            విద్యకు ప్రపంచ వ్యాప్త గుర్తింపు ఉంది. పేదరికాన్ని, దారిద్ర్యాన్ని కూకటి వేళ్లతో పెకళించడానికి, అణగారిన వర్గాలను అభివృద్ధి చేయడానికి విద్య ఎంతో అవసరం. విద్యాబుద్ధులు కలిగించే గురువే తల్లితండ్రుల పాత్రని పోషిస్తూ, సర్వవిధాల విధ్యార్థులను సక్రమమైన మార్గంలో నడిపించేందుకు తెలంగాణ రాష్ట్ర ప్రభుత్వం నిర్ణయించుకుంది. గురుకుల విద్యనందించటం ద్వారా అద్భుత ఫలితాలు చేకూరడంతో పాటుగా ప్రతిభావంతులైన విద్యార్ధులు, వారి కలలు సాకారం పొందేందుకు, మట్టిలోంచి మాణిక్యాలను సృష్టించేందుకు గురుకుల విద్య దోహద పడుతోంది. గురుకులాల ఆవిర్భావంతో ఈ విద్యా సంస్థలను పెద్ద ఎత్తున మంచి పేరు రావటం ఆరంభమయ్యింది. ఎన్ని ప్రైవేటు విద్యా సంస్థలు పుట్ట గొడుగుల్లా విస్తరిస్తున్నప్పటికీ తెలంగాణ ప్రభుత్వం మండల స్థాయి వరకు గురుకులాల పరిధిని విస్తరించాలనే కృతనిశ్చయంతో ముందుకు సాగుతోంది. రాష్ట్రంలో ఈ గురుకుల పాఠశాలలు బోర్డు పరీక్షలలో సాధించే ఉత్తీర్ణతల సంఖ్య 15% పైమాటగానే నిలుస్తోంది. అఖిల భారత సర్వీసులకు, డాక్టర్లు, ఇంజనీర్లు, సైంటిస్టులు, రాజకీయాలు, వ్యాపారం, పర్వతారోహణ వంటి వాటిలో ఎందరికో ప్రవేశం కల్పిస్తుంది. గడచిన దశాబ్ద కాలంలో దాదాపు 200 పైగా విద్యార్ధులు ఐఐటిలకు, ఎన్ఐటిలకు, వైద్య రంగానికి, డెంటల్ కళాశాలలకు గురుకుల విద్యాసంస్థల నుంచి ఎంపికయ్యారు.

            గురుకుల విద్యా సంస్థల్లోని ప్రతీ పాఠశాలలో చక్కటి భవనంతో పాటు, ఒక డార్మిటరీ, వంటశాల, భోజనశాల, పని వారికి ఇళ్ళు, ఆటలకు మైదానం ఉంటాయి. ఒక సారి ప్రవేశం పొందిన అనంతరం నెలకు ఒక్క సారి మాత్రమే తల్లి తండ్రులను కలిసేందుకు, శెలవు రోజుల్లో మాత్రమే వారి వారి ఇళ్ళకు వెళ్ళేందుకు అనుమతి ఇవ్వడం జరుగుతుంది. టీచర్లూ అదే క్యాంపస్ లోనే ఉంటూ విద్యార్థుల అవసరాలకనుగుణంగా పాఠ్యాంశాల-పాఠ్యేతర అంశాల పరంగా, క్రీడా సంబంధమైన అంశాల కనుగుణంగా దిశా నిర్దేశం చేస్తూ అహర్నిశలు కంటికి రెప్పలా వారిని పర్యవేక్షిస్తుంటారు. వీరి విద్యకు అవసరమైన అన్ని ఖర్చులను రాష్ట్ర ప్రభుత్వమే భరిస్తుంది. పన్నెండవ తరగతి అనంతరం వారికి పోస్ట్ మెట్రిక్ హాస్టళ్ళ వసతి కల్పించి వారికి వచ్చే పారితోషికంతో పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తి చేసేలా చూస్తారు. గురువులగానే కాకుండా తల్లితండ్రులుగా వారికి విలువలను నేర్పించటంలోనూ ఉపాధ్యాయులు దోహదపడతారు.

            తెలంగాణ గురుకుల విద్యా విధానాన్ని అనుకరించి ఇతర రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు కూడా తమ అవసరాలకనుగుణంగా విద్యా సంస్థలను ఏర్పాటు చేసుకోవడం కష్టమేమీ కాదు. విద్యా విధానంలో ప్రస్తుతమున్న అన్ని అనర్థాలకూ గురుకుల విద్య సమాధానం కాకపోవచ్చు కాని, ఈ నమూనా తప్పకుండా, అణగారిన వర్గాల్లో ఆణిముత్యాల్ని వెలికితీస్తుంది. సురక్షితమైన, సుస్థిరమైన, సమగ్రమైన రీతిలో తీర్చిదిద్దబడిన పిల్లలు వారి కుటుంబాలనే కాకుండా సమాజాన్నీ తగురీతిన తీర్చిదిద్దటంలో సఫలీకృతులౌతారు అనటం నిర్వివాదాంశం. End

Replicable Residential Schools of Telangana : Vanam Jwala Narasimha Rao

Replicable Residential Schools of Telangana

Vanam Jwala Narasimha Rao

Metro India (21-09-2016)

By securing 40 seats in Medicine and 20 seats in BDS in the EAMCET 2016 results, students of Telangana Social Welfare Residential Educational institutions (TSWREI) brought laurels to the system and Telangana Government. In addition to this students from TSWREI also secured 25 seats in Central University, 6 in TISS, 11 in Azim Premji Institutions, 45 in IITs and NITs and five in CA courses.

Chief Minister K Chandrashekhar Rao on knowing this commendable performance of TSWREI children decided to increase their number catering to not only SC and ST but also to minorities. Accordingly CM issued instructions to start 89 more residential schools exclusively for the minorities in addition to the already existing 71 (39 for boys and 32 for girls) making a total of 160 to provide education for nearly 60, 000 students to begin with. In fact a decision was taken earlier to establish 120 minority residential schools one in each assembly constituency and the number is now increased in view of tremendous response from the students of minority community to study in these institutions. In these schools students will be admitted in classes 5, 6 and 7 and gradually every academic year next standard classes will be added. Telangana Minorities Residential Educational Institutions Society (TMREIS) will manage these schools. The literacy rate, especially among Muslims, was very less and the dropout rate was very high and hence it needs corrective measures says CM. Provision of better education through residential school system and adequate employment opportunities are the only way to improve their standards of living says CM.

Earlier on the occasion of the 125^th birth anniversary of Babasaheb Ambedkar, Chief Minister announced 100 new residential institutions and 30 Residential Degree Colleges for girls and boys exclusively for the marginalized sections to be run under the TSWREI Society from the academic year 2016-17. In addition CM also said that for ST children 50 more will be started from the same academic year. All these would be started phase wise.

The Government of Telangana recognized the pivotal role of the Society in shaping the future of the marginalized people. The visionary Chief Minister who gives top priority to the education of the downtrodden people was greatly impressed by the path-breaking transformational work done by the Society. Towards introducing free and compulsory KG to PG education system, an election manifesto promise, the TRS Government has initiated establishing more and more Residential Schools for SCs and STs as well as minorities in the State. Chief Minister also said that an extraordinary generation would be made out of these residential institutions in future. The human resources that would be developed from out of these institutions will be a model for the country as well as to the entire world says CM.

There were already 135 Residential Institutions functioning under the control of Telangana Social Welfare Residential Educational institutions (TSWREI) Society which has been managing the residential schools in the state with student strength of 76714. In addition 74 schools for Scheduled Castes, 23 for BCs and 47 for others (Total 279) were also functioning before the formation of Telangana state. With the announcement of 89 more residential schools exclusively for the minorities the total number of residential institutions after the formation of Telangana would be 480-for SCs 103, for STs 51, SC Girls residential colleges 30, for minorities 160, for BCs 120 schools and 16 junior colleges. In all by next academic year there would be about a record number of 760 residential institutions benefiting about 2.3 Lakhs children to begin with.  

TSWREIS has been ahead of the rest of its counterparts since its inception in all the scholastic and co-scholastic activities and competitions. The Society emerged as an independent entity in the month of June 2014 soon after the formation of Telangana State. Ever since its formation, it has been cruising along the path of glory, catering to the dire educational needs of the poor children hailing from remote areas and having the least access to quality education. The objective of the TSWREI Society is to provide qualitative education to the children belonging to Scheduled Castes and other weaker sections.

Dr. R.S. Praveen Kumar, a senior officer of Indian Police Service has voluntarily chosen to serve the society and has been rendering great service to the under-privileged community ever since he took charge as its secretary. He himself is a product of Social Welfare Hostels. He took inspiration from his mother who from a stage of daily wage earner in her childhood grown to the level of an associate professor and a doctor. Dr Praveen’s desire grew further stronger after he met many inspiring people in Harvard University during his graduation. He always says that he is ever grateful to Chief Minister KCR for his affection, trust, and confidence to entrust him with the mammoth task of transformation of lakhs of lives under the prestigious KG-PG Mission and making the policy as a national model for other states to emulate.

Education is universally recognized as an important factor that would help the poor and marginalized sections escape the trap of poverty. Telangana decided to bust the blend of poverty, inferiority, and perpetual exploitation by educating the marginalized children in a faultless network where the teacher gets into the role of a parent. Residential education as an intervention has been yielding excellent results pursuing the mission of nurturing the dreams of the meritorious and talented children among the marginalized population.

The most important feature of these schools is their popularity in the state, despite rapid privatization of school education and growing concerns about quality of public schooling in the country. Government of Telangana decided to expand these residential schools to every mandal owing to the surge in demand.

Results of these residential schools in board examinations have always been 15% higher than the state average. These schools have been successful in sending thousands of their students to all professions including All India Services, doctors, engineers, scientists, politics, business, and even to Mount Everest. In the last 10 years alone, these schools have sent more than 200 students to IITs, NITs, and Medical/Dental colleges.

As part of these institutions each school is a complex that is provided with a school building, a dormitory, kitchen-cum-dining hall, staff quarters, and a playground. Students, once join, are allowed to meet the parents only once in a month and go home only during vacation. Teachers stay in the campus to handhold the students in both curricular and co-curricular activities and provide all care round the clock. The State government bears cost of entire education. After the graduation from XII grade, the government provides the students both shelter in post-Matric hostels and scholarship till they finish post graduation. Teachers, besides curricular activities, also play the role of mentors and parents by inculcating right values with great care every day.

Replication of this Telangana model in any state or country is just simple and when done it would be highly rewarding. Residential education may not cover entire needy population of marginalized sections in this country, but it certainly caters to the needs of talented, but poor children in the communities. These children, when nurtured in a safe, stable, and structured ecosystem, grow as leaders who not only can uplift their families, but also lead their communities into brighter future. End

అన్యాయానికి సజీవ సాక్ష్యం నాగార్జునసాగర్ : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

అన్యాయానికి సజీవ సాక్ష్యం నాగార్జునసాగర్

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

నమస్తేతెలంగాణ దినపత్రిక (18-09-2016)

          సరిగ్గా ఐదు దశాబ్దాల క్రితం ఆగస్టు 3, 1966 న ప్రప్రధమంగా నాగార్జున సాగర్ డ్యామ్ ద్వారా రైతులకు వ్యవసాయానికి ఉపయోగపడే సాగు నీటిని విడుదల చేయడం జరిగింది. నందికొండగా మొదట్లో వెలుగులోకొచ్చిన ఈ ప్రాజెక్టు తెలంగాణ రాష్ట్రంలో కృష్ణా నది మీద నిర్మించారు. యావత్ ప్రపంచంలో రాతి-ఇటుక-ఇతర భవన నిర్మాణ సామగ్రితో కట్టబడిన అతి పెద్ద ఆనకట్టగా, భారీ బహులార్థ సాథక నదీ లోయ ప్రాజెక్టుగా దీనికి పేరుంది.

            ఈ ప్రాజెక్టులో భాగంగా తెలంగాణలో ఆంధ్రప్రదేశ్ సరిహద్దులకు ఆనుకుని, కృష్ణా నదిపై ఒక భారీ ఆనకట్టతో సహా, రెండు ప్రధాన కాలువలను నదికి ఇరువైపులా నిర్మించటం జరిగింది. వీటినే నాగార్జున సాగర్ కుడి ప్రధాన కాలువగా, నాగార్జున సాగర్ ఎడమ ప్రధాన కాలువలుగా పిలుస్తున్నారు. కుడి కాలువ ద్వారా పారే నీటితో ఆంధ్రప్రదేశ్ కు చెందిన గుంటూరు, ప్రకాశం జిల్లాలలో రమారమి 4.75 లక్షల హెక్టారులు (11.74 లక్షల ఎకరాలు), ఎడమ కాలువ ద్వారా తెలంగాణ జిల్లాలైన నల్గొండ, ఖమ్మం ప్రాంతాలకు, ఆంధ్రప్రదేశ్ కు చెందిన కృష్ణా జిల్లాల లోని కొన్ని ప్రాంతాలకు చెందిన రమారమి 4.20 లక్షల హెక్టారులు (10.40 లక్షల ఎకరాలు) సాగులోకి తేవాలన్నది ప్రణాళిక. తెలంగాణకు సంబంధించినంతవరకు ప్రాజెక్టు ప్రణాళిక ప్రకారం నల్గొండ జిల్లాలో 3.73 లక్షల ఎకరాలు, ఖమ్మం జిల్లాలో 2.29 లక్షల ఎకరాలు సాగులోకి తేవాలి. కాకపోతే, గత ఏబై సంవత్సరాల రికార్డులను, గణాంకాలను నిశితంగా పరిశీలించి చూస్తే, రెండు జిల్లాలలో కలిపి,  ఆరు లక్షల ఎకరాలు సాగుబడిలోకి రావాల్సి వుండగా, కేవలం 3.5 లక్షల ఎకరాలకు మాత్రమే సాగు నీరు లభ్యమైంది.

            నందికొండ ఆనకట్టను మాచర్ల వద్ద కృష్ణా నదిపై నిర్మించాలన్న నిర్ణయం ప్రధమ పంచవర్ష ప్రణాళికలో రూపుదిద్దుకున్న ఆలోచన. ఫిబ్రవరి 24, 1955న కొత్త ఢిల్లీలో జరిగిన అఖిల పక్ష సమావేశంలో తదనుగుణంగా నిర్ణయం తీసుకోవడం జరిగింది. ఆ సమావేశంలో ప్రణాళికా సంఘం సభ్యులతో సహా, ఆంధ్ర, హైదరాబాద్ ప్రభుత్వాల ప్రతినిధులు కూడా పాల్గొన్నారు. నాటి ఆంధ్ర గవర్నర్ త్రివేది, హైదరాబాద్ ముఖ్యమంత్రి బూర్గుల రామ కృష్ణారావుల సమక్షంలో నిర్ణయించటం జరిగింది. ఇది అందరికీ తెలిసిన విషయమే.

నిజాం పాలకుల మీద తెలంగాణ ప్రాంతానికి ఏమీ చేయలేదనీ, వారు నిరంకుశులనీ, నేటి తరానికి కావాల్సిన పనులేవీ చేయలేదనీ, అపవాదుంది. అది అర్థరహితమని చెప్పడానికి, నిజాం మెహబూబ్ అలీఖాన్, ఆయన తరువాత పాలకుడిగా వున్న మీర్ ఉస్మాన్ అలీఖాన్ చేపట్టిన అనేక జలవనరుల-ఇతర ప్రణాళికలను ఉదాహరణలుగా చెప్పుకోవచ్చు. కాకతీయ రాజులు చేపట్టిన అనేక మంచిపనులను వారి హయాంలో కూడా కొనసాగించారు. నిజాం దగ్గర ప్రధానిగా పనిచేసిన సాలార్జంగ్ సంస్కరణలు చాలావరకు నేటికీ అజరామరంగా వున్నాయి. వాటి ప్రేరకులు కూడా నిజాంలే కదా! మహబూబ్ అలీ పాషాను దాన ధర్మాలు చేయడంలో "ఎముకలేని రాజు" అని అనేవారు. ఆయన హిందూ ముస్లింలను సమానంగా చూసుకునేవారనడానికి ఒక ఉదాహరణ చెప్పుకోవచ్చు. అలీఘడ్ ముస్లిం విశ్వవిద్యాలయానికి విరాళం ఇవ్వమని ఆయనను కోరినప్పుడు తనకు హిందూ ముస్లింలు సమానమే అని అంటూ వారికివ్వడంతో పాటు బెనారస్ హిందూ విశ్వవిద్యాలయానికి కూడా విరాళం ఇచ్చాడట.

వరదలకు మూలమైన కృష్ణా నదీ పరీవాహక ప్రాంతంలొ రిజర్వాయర్ల నిర్మాణానికి నిజాం పాలకుల హయాంలోనే కృషి జరిగింది. హాలియా, మూసీ, పాలేరు, వైరా రిజర్వాయర్లు ఆ విధంగా రూపుదిద్దుకున్నవే. అలానే చారిత్రక ఆధారాలను పరిశీలించినట్లయితే, నాటి నిజాముల ఆలోచనా ధోరణికి అనుగుణంగానే నందికొండ డ్యామ్ తొలుత రూపుదిద్దుకున్నది. అక్కడున్న ‘నంది’, ‘కొండ’ అనే రెండు గ్రామాలు రిజర్వాయరు ద్వారా ముంపుకు కాబోతుండడమే "నందికొండ" గా నామకరణం చేయడానికి కారణం. అలనాటి ఆ ఆలోచనే భవిష్యత్ లో నాగార్జున సాగర్ ప్రాజెక్టుగా అవతరించడానికి దోహదపడింది. ఒక నాటి హైదరాబాద్ నిజాం హయాంలో 1903 సంవత్సరంలోనే బ్రిటిష్ ఇంజనీర్లను నియమించి తెలంగాణ సాగునీటి అవసరాలకు రిజర్వాయర్ల నిర్మాణపు ఆలోచన కూడా జరిగింది. అయితే అవసరాల మేరకు నిధులు సమకూరక పోవటం వల్ల పనులు ముందుకు సాగలేదు. అప్పట్లోనే నవాబ్ అలీ నవాజ్ జంగ్ బహదూర్ ఆనాటి ఛీఫ్ ఇంజనీర్ గా హైదరాబాద్ నిజామ్ హయాంలో పగ్గాలు చేపట్టి ముఖ్యమైన సాగునీటి పనులను సమీక్షించటంతో పాటుగా, బిల్డింగులు, బ్రిడ్జిల నిర్మాణాలను, హైదరాబాదు రాష్ట్రంలో చేపట్టడం జరిగింది. వీటిలో ఉస్మాన్ సాగర్, నిజామ్ సాగర్, హిమాయత్ సాగర్, నిజామాబాద్ జిల్లాలోని అలీ సాగర్ రిజర్వాయర్ ప్రధానంగా పేర్కొనాలి. అలాగే హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో నందికొండ ప్రాజెక్టు గురించిన తొలి సర్వే ఆయన ద్వారా నిర్వహించటం కూడా జరిగింది. అప్పట్లోనే నాటి మద్రాస్ ప్రభుత్వం, నాటి హైదరాబాద్ ప్రభుత్వాల మధ్య కృష్ణా నదీ జలాల పంపకాల విషయంలో, నందికొండ ప్రాజెక్టు నిర్మాణం విషయంలో, నిర్ణయాలు తీసుకోవటం జరిగింది. ఒప్పందం కూడా జరిగింది. తెలంగాణ రాష్ట్ర ప్రభుత్వం నవాబ్ అలీ నవాజ్ జంగ్ బహదూర్ జన్మదినం జులై 11వ తీదీని "తెలంగాణ ఇంజనీర్ల దినోత్సవంగా" జరుపుకుంటున్నది.

                కృష్ణా నది రాయలసీమ ప్రాంతంలోని కర్నూల్ దగ్గర తుంగభద్రతో కలిసి తెలంగాణలో ప్రవేశిస్తుంది. అక్కడనుండి బయలుదేరిన కృష్ణా నదికి దక్షిణాన వరదల తాకిడి తగిలే అవకాశం లేదు. ఉత్తరాన అవకాశాలున్నందు వల్ల వాటిని అధిగమించేందుకు ప్రణాళికలు తయారు చేయాల్సిందిగా ఇంజనీర్లను నాటి నిజాం కోరడం జరిగింది. కృష్ణా నదిని, అందులోని వరదను అంచనావేసి, శ్రీశైలం, నందికొండ రిజర్వాయర్లకు ప్రణాలికలను నిజాం ప్రభుత్వమే తయారు చేయించింది. నందికొండ అనే స్థలంలో నిర్మించాలని నిజాం నియమించిన ఇంజనీర్లు సూచించారు. అయితే నేటి ఆంధ్ర ప్రదేశ్ రాష్ట్రం అప్పట్లో మద్రాస్ రాష్ట్రంలో ఉమ్మడిగా వున్నందువల్ల ఆ ప్రభుత్వంతో రిజర్వాయర్ల నిర్మాణానికి అనుమతి లభించలేదు. వాస్తవానికి, ప్రకాశం బారేజీ నిర్మాణ నేపధ్యంలో, నిజాం ప్రతిపాదించిన  నందికొండ ప్రాజెక్టు ప్రస్తావన వచ్చినప్పుడు, ఆనాటి ఆంధ్ర రాష్ట్ర కాంగ్రెస్ నాయకులు కొందరు "నందికొండ"ను "పందికొండ"గా వ్యాఖ్యానించారని, ప్రముఖ రాజనీతి శాస్త్ర ఆచార్యుడు, అంబేడ్కర్ సార్వత్రిక విశ్వవిద్యాలయ మాజీ రిగిస్ట్రార్, ఎనిమిది పదుల వయసున్న ప్రొఎసర్ డాక్టర్ మారంరాజు సత్యనారాయణరావు అలనాటి విషయాలను గుర్తు చేసుకుంటూ అన్నారు. ఆనాటి ఆంధ్ర రాష్ట్ర ప్రభుత్వానికి కాని, నాయకులకు కానీ, కృష్ణా జలాల వినియోగ సాధ్యాసాధ్యాలు తెలియవు. నిజాం రాష్ట్ర అధికారులు నందికొండ ప్రాజెక్టుకు సర్వే చేయడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా అసలు నందికొండ ఎక్కడున్నదని కూడా వారు ప్రశ్నించారని అంటారు మారంరాజు గారు. దరిమిలా అప్పటి ఆంధ్ర ప్రభుత్వం మేల్కొని ఈ ప్రాజెక్టు ఉభయ రాష్ట్రాలకూ ఉపయోగపడేదిగా నిర్మించే ప్రతిపాదనలను ముందుకు తీసుకు రావటం జరిగింది.

       ఆ తరువాత రోజుల్లో, కృష్ణా జలాల సమగ్ర, సమర్ధవంతమైన వినియోగానికి సంబంధించిన ప్రతిపాదనలను రూపొందించాల్సిందిగా ప్రణాళికా సంఘం ఖోస్లా కమిటీని ఏర్పాటు చేసి కోరడం జరిగింది. ఖోస్లా కమిటీ ఆ ప్రాంతాలను పరిశీలించి, ప్రాజెక్టును నిర్మించడానికి అనువైన-అనుకూల ప్రాంతాన్ని గుర్తించింది. ఖోస్లా కమిటి నివేదికలను ప్రణాళికా సంఘం 1952 డిసెంబర్ మాసంలో ఆమోదించటం జరిగింది. నందికొండ డ్యామ్ ను కృష్ణా నదిపై నిర్మించాలనీ, నదికి ఇరువైపులా కాలువల నిర్మాణం జరగాలనీ నిర్ణయం తీసుకోవడం జరిగింది…281 టియంసిల నీటిని ఈ ప్రాజెక్టుకు కేటాయించింది.

          ఈ దరిమిలా 1954 సంవత్సరంలో ప్రాజెక్టు నిర్మాణం గురించి ప్రకటన విడుదల అయింది. డిసెంబరు 10, 1955న జవహర్ లాల్ నెహ్రూ చేతుల మీదుగా శంఖుస్థాపన చేయటం జరిగింది. అక్కడ నిర్మాణ పనులకు వచ్చిన ఒకానొక వృద్ధ కార్మికుడి చేతుల మీదుగా తొలి మట్టి బుట్టను నెహ్రూ తీసుకుని పనులకు లాంఛనంగా శ్రీకారం చుట్టారు. ఈ సందర్భంగా మాట్లాడుతూ నాటి భారత ప్రధాని నెహ్రూ ‘‘ భారతదేశం అభివృద్ధి పథంలో ముందుకు సాగటానికి ఇది తొలి మెట్టు అనీ, ఆధునిక దేవాలయాల నిర్మాణ క్రమంలో ఇది ఆరంభం" అని పేర్కొన్నారు. శంఖుస్థాపన జరిగిన తరువాత ఒక కొత్త వాదన లేవదీయడం జరిగింది. రిజర్వాయర్ ప్రతిపాదించిన స్థలంలో చారిత్రక కట్టడాలున్న నాగార్జునకొండ మునిగిపోతున్నదని, ప్రత్యామ్నాయంగా వేరే స్థలం చూడాలనీ దాని సారాంశం. ఆ విధంగా నందికొండ పేరు మారి నాగార్జునసాగర్ అయింది. ఇది డాక్టర్ కే ఎల్ రావుగారి ఆలోచన....అంగీకరించింది నెహ్రూ గారు! అలానే ప్రాజెక్టు స్థలాన్ని మార్చడం వల్ల తూర్పు కాలువలకు మాత్రమే తూముల ద్వారా నీళ్లు వెళ్లే సదుపాయం కలిగింది. తెలంగాణ వైపున్న ఎడమకాలువకు తూముల్లేవు. నీటి ప్రవాహం పెరిగాక, భూగర్భ టన్నెల్ ద్వారా మాత్రమే నీరు లభ్యమౌతుంది.  

            525 అడుగుల ఎత్తున నందికొండ ప్రాజెక్టు నిర్మాణం 1956 న ప్రారంభం కాగా పూర్తి అయ్యింది మాత్రం 1969లో. గేట్ల ఏర్పాటు, స్పిల్ వే ఏర్పాటు 1974 నాటికి పూర్తి చేయటం జరిగింది. నీటిని ఎడమ కాల్వ ద్వారా నల్గొండ, ఖమ్మం జిల్లాలకే పరిమితం చేయాల్సి వుండగా, తమ ప్రాంతానికి లాభం జరిగేందుకు ఆనాటి ఆంధ్రా ఇంజనీర్లు, నాయకులు కలిసి, కోదాడ దగ్గరనుంచి ఎడమ కాలువ నీళ్లను కృష్ణా జిల్లాకు మరలించారు. న్యాయంగా తెలంగాణ ప్రాంతాలకు చేరాల్సిన నీరు ఆంధ్రా ప్రాంతాలకు తరలించటం జరిగింది ఆ విధంగా. 

            ఇరువైపులా ఏర్పాటు చేయాల్సిన హెడ్ రెగ్యులేటర్ల విషయంలో కూడా అన్యాయం జరిగింది. కుడి కాలువ వైపు ఎక్కువ సామర్ధ్యంతో వెలువడే విధంగా ఎడమ వైపు తక్కువ సామర్ధ్యంతో నీరు విడుదలయ్యే విధంగా ఏర్పాటు చేయటం జరిగింది. పాలేరు రిజర్వాయరు వద్ద కూడా 17 అడుగుల లోపలికి కాలువ స్థాయిని తగ్గించి నీరు కృష్ణా జిల్లాలకు తరలించడం జరిగింది. ఎడమ కాలువ కేవలం తెలంగాణ అవసరాల మాత్రమే వుంటే బాగుండేది. సాగర్ కుడి-ఎడమ కాలువల మీద లిఫ్టులున్నాయి. కుడి కాలవ మీద వున్న లిఫ్టులను పూర్తి స్థాయిలో ప్రభుత్వమే నిర్వహించి కరెంటు బిల్లులను కూడా చెల్లించేది ఉమ్మడి రాష్ట్రంలో. చాలా కాలం వరకు ఎడమ కాలువల మీద వుండే లిఫ్టులకు మాత్రం తెలంగాణ రైతాంగం మీద వేసే వివక్ష కొనసాగేది. ఇవన్నీ తెలిసి జరిగిన వివక్షలు....తెలియకుండా ఇంకెన్నో? End

Small Districts....Opportunities Galore for Young Collectors : Vanam Jwala Narasimha Rao

Small Districts

Opportunities Galore for Young Collectors

Vanam Jwala Narasimha Rao

Metro India (16-09-2016)

With the formation of new and smaller districts in Telangana possibilities of young IAS officers getting posting as Collectors and Joint Collectors earlier than the normal due time are bright. These may include officers directly recruited as well as promoted to IAS. These young officers at different levels are expected to make a difference to the functioning of state’s political, social and economic life within the broad framework of implementing a variety of schemes defined, designed and developed during the past two years and are at different stages of implementation. These 27 (in all probabilities) Collectors along with their team who administer the districts are an important linchpin of the state’s establishment and for the long term well functioning of the system.

The Collector and the District Magistrate remains even today the most crucial functionary of the state administrative system. They are the agents of change, of good governance and of development and welfare administration at the very base of our democratic structure. The hopes and aspirations, the lives and livelihood of the people are to be shaped by the Collectors. Over the years, the role of collectors has been dramatically and constantly changing, adding on day by day, several development and welfare related facilitator responsibilities that might be in conflict at times with their basic regulatory function.  Changing scenario demands them to work with all people, to inspire them, to realize their latent potential and their latent creativity. It is a job in which human resource management, strategic planning and thinking, financial management, all need to come together. These should ultimately lead to effective delivery of the schemes that have been conceived and are being implemented like the Mission Bhagiratha, Mission Kakatiya, two bedroom housing, land distribution to Dalits, Kalyanalaxmi and Shadimubarak, pensions, completion of irrigation projects, residential schools, provision of six KG rice, economic support schemes, SC, ST and Minority welfare and so on. 

Indian Civil Service, popularly known by its acronym ICS, was the elite civil service of the Indian Government. It was established by the British colonial rulers in India. After independence also India retained the name Indian Civil Service for a while. Later it was felt that the ICS was a legacy of the imperial period and hence there was need for the All India Services for maintaining the unity, integrity and stability of the nation. Accordingly provision was made in Article 312 of the Constitution for creation of one or more All India Services common to the Union and the States.

Thus, the Indian Administrative Service (IAS), also called the “Steel frame” of India, was formed after independence for having a strong administrative network which can be relied upon by the executive arm of the Government for implementing its decisions effectively. The creators of this system adopted the outline of the Indian Civil Service, but, modified it in a revolutionary way to fit the needs of the newly created nation. The cadre controlling authority of IAS is Ministry of Personnel, Public Grievances and Pension Department of Personnel and Training. The cadre size is 5000+ posts and the source of recruitment in terms of percentage is: by direct recruitment – 66-2/3%; by promotion 33-1/3%; and there is no lateral entry recruitment.

These officials are selected from a vast pool of educated individuals through an extensive and rigorous examination process conducted by the Union Public Service Commission of India that effectively selects only the most intelligent, responsible and capable individuals in every domain ranging from literature to medicine. The officers of the system belong to various cadres ranging from District Collectors to the Cabinet Secretary to the Government of India.

Following selection and after completion of training in Lal Bahadur Shastri National Academy of Administration (LBSNAA) Mussoorie and in districts as well as in the Administrative Training Institutes as Assistant Collector under Training for two years they will get their first posting as Sub-Collector and Sub Divisional Magistrate. In that capacity they look after law and order, general administration and development work in the area under their charge. After a specific tenure they will be promoted as Joint Collectors and or as Project Officers of Integrated Tribal Development Agency (ITDA) before they are posted as Collector and District Magistrate. These days some of them are also posted as Municipal Commissioners in between depending upon necessity.

The post of the District Officer variously known as District Magistrate, District Collector or Deputy Commissioner is the most prestigious and exclusive post held by the members of the Indian Administrative Service. At the district level, these officers are mainly concerned with district affairs, including implementation of developmental programes. During the normal course of a career, the officers also serve in the State Secretariat or as Heads of Departments or in Public Sector Undertakings. Officers may move from positions at the State, under deputation, to the Center and back again. At the top of the hierarchy of IAS officers at the Center is the Cabinet Secretary followed by Secretary/Additional Secretary, Joint Secretary, Director, Deputy Secretary and Under Secretary. These posts are filled according to seniority. Selected few also occupy key decision-making positions like Secretary or Principal Secretary to a state Chief Minister or Country’s Prime Minister. It is said that some other key decision making posts are that of Home, Defense, Finance and External Affairs in the center and Finance, Industry, Irrigation and Land Administration in the state.

As we are living in a world where human knowledge is increasing at an unprecedented pace we need to develop advanced thinking. The job of a Collector in the changing scenario is no more standard, reproductive and mere procedure bound but as young people they need to be sensitive to the fact that we are living in an innovation driven world, in a demanding polity and a plural society.  They should be able to provide a leadership in tune with the demands of time.

Towards improving service delivery the Collectors may have to draw a strategy wherein people are placed at the center of all developmental and welfare programmes and activities of the government beyond political considerations. Participatory mechanisms are to be adopted.

Tony Blair former British Prime Minister once speaking on the subject of Civil Service Reform described the Civil Service as the one which has abundant strengths that are priceless. According to him the greatest of these strengths is indeed its integrity that comprises not just its impartiality, but an embedded, all-encompassing line of honesty. It knows the difference between obeying legitimate political orders and impropriety. It knows it by instinct and it executes it without fear or favor said Blair. He, however, also observed that the Civil Service sees its role as serving the Government of the day to the best of its ability.

If only the Collector who represents the Civil Service at the district which is the important administrative unit adheres to the principles of changing value system all over the world and also in India, then all would be well. End

“Great Minds on India” : Vanam Jwala Narasimha Rao

“Great Minds on India”

Vanam Jwala Narasimha Rao

Metro India News Paper (14-09-2016)

Recently, during my visit to United States of America, I had been to Houston for three weeks. During my stay there among others I met Dr Murali Ahobila who presented me the book “Great Minds on India” edited by him. It is written by Salil Gewali, a post graduate in English Literature from Meghalaya state. Salil started his career as a freelancer in the late 1980’s. His articles and letters appeared in several local and national newspapers and are read with much fear and admiration. Salil Gewali rose to fame for this research-based book. It has also been translated into Telugu, Kannada, Malayalam, Marathi, Hindi, Gujarati, Tamil and Nepali. Murali gave the Telugu copy also.

“Great minds on India” speaks volumes about author’s concerns for the country and its culture and values. He shows immense amount of nationalist approach, patriotism and a deep reverence for the intellectual prowess of the ancient literature and their authors. For his intellectual refinement, Salil Gewali gives credit to the ancient scriptures such as Vedas, Upanishads and the Bhagavad Gita besides the works of western scholars like Henry David Thoreau, Ralph Emerson, Carl Sagan, Alan Watts and Aldus Huxley. He says great minds like Voltaire, T.S. Eliot, Friedrich Hegel, Julius Robert Oppenheimer, Emerson, Thoreau, Erwin Schrodinger, Mark Twain and so on had drawn sufficient intellectual nourishment from Indian ancient literature, the facts which are hardly known to the general masses in India.

Murali Ahobila is a former National Research Council Scientist at the Johnson Space Center in Houston of the National Aeronautics and Space Administration (NASA). Murali also worked as scientist at the Lunar and Planetary Institute (LPI) in Houston. Murali a product of Andhra University who received Doctorate from the Sagar University Madhya Pradesh conducted research at the Tata Institute of Fundamental Research (TIFR) and Bhabha Atomic Research Center (BARC), specializing in geochemistry and Cosmo chemistry.  Professor Roman Schmitt of Oregon State University impressed by Murali’s thesis offered him a place in his laboratory to conduct the lunar sample study which he accepted and joined in 1975. This gave him a unique opportunity to study the lunar samples collected by Apollo (USA) and Lunar (USSR) missions and contributing to our understanding of the origin and evolution of Moon! 

Dr. Murali in 1984 received the US National Research Council (NRC) Senior Associate Ship (American Academy of Sciences) Award. This award was based on his single page proposal that he can decipher the causative factors for the sudden extinction of Dinosaurs on our planet. He worked in NASA Johnson Space Center and at the Lunar and Planetary Institute to conduct these studies and proved that an asteroid impact on our planet 65 million years ago caused the Dinosaur extinction on our planet.  

While working in Lunar Base Research Team at Lamar University to study the volatile inventory of the lunar samples, Murali submitted a detailed report (Helium-3 content of the lunar soil as the future energy source for mankind) to NASA. As part of Space Science and Technology Education Program (SSTEP)  Murali built a mobile Planetary Rover Unit and the Mission Control Room facilities with audiovisual and communication link-up between the two referred to as the Planetary Rover Unit (PRU). Murali has the distinction of collaborating with scientists from different countries and guiding a number of students. He is the author and coauthor of more than 100 publications in international journals, apart from a number of unpublished BARC and NASA reports to his credit. He received numerous awards and recognitions for his research/scholastic accomplishments and contributions to improve the science and math skills of the school students in USA. 

Three patches that were flown over five million miles during the first mission of Texas Sat aboard space shuttle Endeavour on STS-69 were presented to Dr Murali in recognition to his support for the Lamar University experiment that flew with the mission by Jim Jordan Director Lamar University Earth and Space Resources Laboratory in 1995.  Education enrichment award by the same university was also given in 1993.  The Lunar landing education committee honored him in 1994 for his dedication and volunteer spirit in supporting the silver anniversary of the lunar landing and in 1969.

The book Great Minds on India is a compilation of valuable quotes from a cross section of all time great people and celebrated thinkers drawn from all over the world. They include among others: Celebrated American born British Poet, author of Waste land, philosopher and critic of the twentieth century and who received the Nobel Prize for Literature in 1948; Fredrick Hegel the greatest German philosopher and writer; William Wordsworth one of the greatest poets, thinkers and leaders of the romantic movement in England and who was honored as Britain’s Poet Laureate for seven years; Ralph Waldo Emerson great American author, essayist and known for leading Transcendentalist movement of the mid nineteenth century; Mark Twain celebrated prolific American humorist, satirist and writer; 1922 Physics Nobel Prize winner and exponent of atomic structure and quantum mechanics Niels Bohr; famous German philosopher, writer and philologist and considered to be one of the foremost Sanskrit Scholars of his times Max Muller; eminent prolific English novelist, journalist, sociologist and philosopher HG Wells; note English novelist Aldus Huxley, German Nobel Laureate and the greatest scientist of all times Albert Einstein  etc.

All these celebrated thinkers and intellectual giants talk of ancient Indian wisdom and the time tested teachings of our seers. To quote from some of them: “Indian philosophers’ subtleties make most of the great European philosophers look like school boys” (TS Eliot); “Effervescence of myths and legends, religions and philosophies, music and dances and the different styles of architecture helped India to be more creative in history than any other nation” (Hegel); “The Vedas haunt me. In them I have found eternal compensation, unfathomable power and unbroken peace…the avatars of Brahman will presently be the text-books of natural history” (Emerson); “India is the land of religions, cradle of human race, birthplace of human speech, grandmother of legend, great grandmother of tradition. Our most valuable and most instructive materials in the history of man are treasured up in India” (Mark Twain); “I go into the Upanishads to ask questions” (Niels Bohr); “The conception of the world as deduced from the Veda and chiefly from the Upanishads is indeed astounding” (Max Muller); “In Hinduism tolerance is not simply a matter of policy but an article of faith” (HG Wells); “The Bhagavad Gita is the most systematic statement of spiritual evolution of endowing value to mankind” (Aldus Huxley) and “We owe a lot to the Indians who taught us how to count without which no worthwhile scientific discovery could have been made” (Albert Einstein)     

As written in the foreword by former education minister Meghalaya Manas Chaudhuri it is a universally acknowledged fact that Vedas are the oldest known human documents in terms of religion, philosophy and literature. The quotes of the celebrities as recorded in the book should be an eye opener to all those who criticize Indian Ancient thought process, philosophy, Hinduism, Brahmanism, Vedas, Upanishads etc. End 

Nagarjunasagar Project: 50 years ....Vanam Jwala Narasimha Rao

Nagarjunasagar Project: 50 years

Vanam Jwala Narasimha Rao

Metro India (09-09-2016)

History recorded that the Nizams originally conceived the dam which became a reality later; then naming it as ‘Nandikonda’ project, after two villages-Nandi and Konda…… Injustice was done even in designing head regulators on either side. While the one on the right canal side has a high discharge capacity the left side one has a low capacity.

Fifty years ago on August 3, 1966 waters were released for the first time for the farmers through Nagarjunasagar Dam originally known as Nandikonda in the state of Telangana, across the River Krishna. This is the tallest masonry dam in the world and is one of the Major Multipurpose River Valley Projects.

The Project comprises of a Dam across River Krishna in Telangana bordering AP with two main canals taking off one on either side, known as Nagarjunasagar Right Main Canal and Nagarjunasagar Left Main Canal. Right canal to create Irrigation Potential in an extent of 4.75 Lakh Hectares (11.74 lakh Acres) in Guntur and Prakasham Districts of AP and the Left Canal to create Irrigation Potential in an area of 4.20 lakh Hectares (10.40 lakh Acres) in Nalgonda and Khammam districts of Telangana as well as parts of Krishna District in AP. As far as Telangana is concerned the total envisaged irrigation potential was 3.73 lakh acres in Nalgonda and 2.29 lakh acres in Khammam district. However records prove that hardly 3.5 lakhs of acres could be irrigated in these two districts put together on an average as against 6 lakhs acres!

The entire project was split up into phases. The first phase of the project consisted of the Nandikonda Dam, a left bank canal up to 108 miles (leading up to the river Munneru) and a right bank canal up to 60 miles reaching the river Gundlakamma. The cost of construction of the dam and the two canals was estimated at Rs. 80 crores. Out of the total cost, the cost of the dam alone was worked out to be Rs. 40 crores while that of the 60-mile canal along the right bank to be about Rs. 18 crores and the rest on left bank canal. The cost of the left bank canal which serves exclusively Hyderabad territory was to be borne by the Hyderabad Government while that of the right bank canal which serves the Andhra State was to be borne by the Andhra Government. The cost of the Nandikonda dam was to be shared by the two Governments in proportion to the waters distributed in the two canals. This part of the project was envisaged irrigating 12 lakh acres in which 7.9 lakh acres under Hyderabad canal. The project when completed envisaged irrigating over 20 lakh acres. Later phase two was to be completed.

A decision to undertake the construction of the Nandikonda Dam across the Krishna River near Macherla during the First Five-Year Plan was taken at a conference held on February 24, 1955 in New Delhi in which the participants were the members of the Planning Commission and representatives of the Andhra and Hyderabad Governments. Governor of Andhra CM Trivedi and Chief Minister of Hyderabad Boorgula Ramakrishna Rao were also present in the meeting.

However history recorded, that, it were the Nizams who originally conceived the dam which became a reality later, then naming it as "Nandikonda" project after two villages Nandi and Konda which were to be submerged in the reservoir later. The Nizam of Hyderabad  engaged British Engineers in 1903 to irrigate Telangana, though the work was never funded and made no progress. Nawab Ali Nawaz Jung Bahadur who was chief engineer during the rule of Nizam of Hyderabad and who was responsible for major irrigation works, buildings and bridges in Hyderabad State such as Osman Sagar, Nizam Sagar Himayath Sagar and Ali Sagar reservoir of Nizamabad district did the first ever survey on Nandikonda project in the erstwhile Hyderabad state. It is also said that an agreement was reached between the then Madras Government and Hyderabad Government on sharing of Krishna Waters and construction of project at Nandikonda. Government of Telangana announced that his birthday 11 July will be observed as Telangana Engineer's day.

River Krishna merges with River Tungabhadra near Kurnool and enters Telangana. There is little scope and possibility of floods to the River on the southern side. As there is a similar possibility towards north Nizam instructed engineers to prepare plans to face the flood scenario. On estimating flood water magnitude the engineers prepared plans for Srisailam and Nandikonda reservoirs. However the then Madras Government in which Andhra was also a part did not agree for construction of reservoirs. In fact it is said that when the proposal of Nandikonda came up the then Andhra leaders ridiculed and commented Nandikonda as “Pandikonda”! Some of them even questioned about the existence of any such place at all! When Nizam took the initiative and pursued by way of sending engineers to survey the project, the then Andhra Government came forward with a proposal to make it a joint project.

Later the Planning Commission appointed the Khosla Committee to examine and report on the optimum and most beneficial utilization of Krishna River waters. The Khosla committee visited the site and found it to be the most ideal location to build a gigantic dam across the river. The recommendations of the Committee, which were later endorsed by the Planning Commission in December, 1952, are to construct Nandikonda Dam across Krishna River with full reservoir level at +590.00 feet with canals taking off on either side. Water allocated to the Project is 281 TMC.

An announcement was made in 1954 for the construction of the project. The foundation stone was laid on December 10, 1955 by Nehru. Along with an oldest worker, Nehru carried the first tray of soil. Later Nehru said: “This is a stepping stone for India’s prosperity and a symbol of the series of modern temples taken up.” For reasons better known to him Nehru was instrumental in changing the name.

At the time of inauguration of the project in 1955 by Nehru, on the pretext that the historical Nagarjunakonda would be submerged, an alternate proposal came up resulting in the change of project site. This was the suggestion of late Dr KL Rao. This enabled flowing of water through exit passages on the eastern side but no such facility was provided towards the left canal on the Telangana side. Only when the inflow into the reservoir increases water would be made available through Underground tunnels.

Nandikonda Project, with a height of 525 feet, construction commenced from the year 1956 and Dam construction was completed in the year 1969 and erection of gates on spillway was completed during the year 1974. However in the later design River Krishna waters were diverted by the Andhra rulers by constructing the Nagarjunasagar instead of earlier proposed Nandikonda project, which would provide irrigation facilities in lakhs of acres in Nalgonda and Khammam districts. Another injustice was limiting water to Khammam and Nalgonda districts only and diverting water to Krishna district from Kodad. The legitimate water that is supposed to go to Telangana was diverted to Andhra.

Injustice was done even in designing head regulators on either side. While the one on the right canal side has a high discharge capacity the left side one has a low capacity. Even at Palair reservoir to take water from there the level of canal was down by 17 feet to a lower level and diverted to Krishna district. In fact the levels did not permit this, but, was done. The left canal should have been exclusively for Telangana only. End