Yadagirigutta Development Designs

Yadagirigutta Development Designs

Chief Minister K. Chandrashekhar Rao on Mondy examined the designs pertaining to development of main temple of the presiding deity on Yadagirigutta and its surroundings in Nalgonda district.

In a review meeting, the Chief Minister discussed about the designs with temple ‘stapathi’ Anand Sai, architects Raju and Jagan, Vice-Chairman and CEO of Yadagirigutta Development Authority G. Kishan Rao, Special Secretary in CMO K. Bhoopal Reddy. He directed them that the development works should multiply the thoughts of spiritualism among the pilgrims and visitors, particularly on the hillock.

The surroundings of the main temple and the hillock should be developed into a green belt with a variety of plants, the Chief Minister suggested. He went through the designs of the main temple, four ‘mada veedhis’, four ‘raja gopurams’, pedestrian pathway, devotees’ queue complex, area for organizing ‘brahmotsavams’, expansion of bathing pond on the north-eastern side, shivalayam on the east and Aanjaneyaswamy statue at the main entrance on the west – all to be developed on the six acres space on the hillock.

Besides, he also examined the designs of temple kitchen, ‘addala mandapam’, ‘kalyana mandapam’ and ‘yaga shala’. A broad clarity has come on the location of various constructions on the hillock and in the surrounding areas as part of the development plans.

The Chief Minister also directed the officials to plan construction of shopping complexes, stay facilities for pilgrims. Except the sanctum sanctorum located in a cave on the hillock, the remaining area would be remodeled and developed as per the provisions of ‘aagama shastra’, the Chief Minister said.

He wanted officials to plan to develop the nearby Baswapur tank as a major reservoir and also develop a theme park adjacent to the reservoir on the lines of Brundavan Gardens of Mysuru. (Courtesy The Hindu dated 1^st September, 2015)

కానీగ (ఖాన్గీ) బడినుంచి కళాశాల వరకు.. ఒక నాటి విద్యాభ్యాసం:వనం జ్వాలా నరసింహారావు

కానీగ (ఖాన్గీ) బడినుంచి కళాశాల వరకు..

ఒక నాటి విద్యాభ్యాసం

వనం జ్వాలా నరసింహారావు
మనతెలంగాణ దినపత్రిక

(02-09-2015)

ఓ ఐదారు దశాబ్దాల క్రితం ఇప్పటి కేజీ చదువులాగానే, గ్రామాలలో నివసించే కుటుంబాలకు చెందిన చిన్న పిల్లలకు మూడేళ్ల వయసులో అక్షరాభ్యాసం, చదువు ప్రారంభమయ్యేది. ప్రతి గ్రామంలో ఇప్పటి ప్రీ-స్కూల్, కెజి స్కూళ్ల లాగా గ్రామాలలో కానీగ (ఖాన్గీ) బడులుండేవి. గ్రామంలో వుంటున్న వారిలో కాస్తో-కూస్తో చదువచ్చిన వారు కానీక బడులను నిర్వహించేవారు. ఒక విధంగా వారికదో సంపాదన కూడా. ఉదయాన్నే పిల్లలను బడికి పంపేవారు. అందరికంటే బడికి ముందు వచ్చిన విద్యార్థికి చేతి మీద పంతులు గారు "శ్రీ" అని రాసేవారు. తరువాత వచ్చిన వారి చేయిపైన "ఒక చుక్క" పెట్టేవారు. ఇలా ఒకరి తరువాత మరొకరు వస్తుంటే వాళ్ల చేతులపైన పెట్టే చుక్కల సంఖ్య పెరిగేది. "శ్రీ" పెట్టించు కోవడం కోసం పరుగెత్తుకుంటూ ముందుగా బడికి చేరుకునే వారు పిల్లలు. అదో రకమైన క్రమశిక్షణ అనవచ్చు.

ఆ బడిలోనే "ఓనమాలు", "వంట్లు", "ఎక్కాలు", "కూడికలు-తీసివేతలు", "తెలుగు వారాలు", "తెలుగు మాసాలు" (చైత్రము, వైశాఖము, జ్యేష్ఠం...), "తెలుగు సంవత్సరాలు" (ప్రభవ, విభవ, శుక్ల, ప్రమోదూత, ప్రజోత్పత్తి....రక్తాక్షి, క్రోధన, అక్షయ) లాంటివి నేర్పేవారు. నక్షత్రాలు, రాశులు, రుతువులు కూడా నేర్పేవారు. చాలావరకు కంఠస్థం చేయించేవారు. "పెద్ద బాల శిక్ష" లోని వివిధాంశాలను విశదీకరించి చెప్పేవారు. కఠిన పదాలను ఎలా పలకాలో నేర్చేవారు. అలా.... ఓ రెండేళ్లు గడిచేది. ఆ తరువాత ఆ గ్రామంలో కాని లేదా సమీపంలో వున్న ఇతర గ్రామంలో కాని ప్రభుత్వ ప్రాధమిక పాఠశాలలో మొదటి తరగతిలో పిల్లల్ని చేర్పించే వారు. సాధారణంగా ఐదేళ్ల వయస్సు నిండిన తరువాతే మొదటి తరగతిలో చేర్పించాలి. అప్పట్లో గ్రామాలలో పాఠశాలలు ఒక పూరి పాకలో వుండేవి. అప్పట్లో రాయడానికి పెన్నులు ఉపయోగించక పోయేది. మొదట్లో పలకా-బలపం, తరువాత పెన్సిల్-రబ్బర్, మరో రెండేళ్లు గడిచిన తరువాత సిరా బుడ్డి-అందులో ముంచి రాసేందుకు ఒక పొడగాటి కలం ఉపయోగించే వారు. సాధారణంగా ఐదో తరగతి వరకు అలాంటి పాఠశాలలోనే చదువుకుని, తరువాత పై తరగతులకు తాలూకా కేంద్రానికో, లేదా జిల్లా కేంద్రానికో పంపేవారు పిల్లల్ని. లేదా చదువు మాన్పించే వారు.  నా వరకు నేను ఖమ్మం టౌన్ లోని రికాబ్-బజార్ పాఠశాలలో ఆరో తరగతిలో చేరి, హెచ్.ఎస్.సీ వరకు ఆరు సంవత్సరాల పాటు చదువుకున్నాను.

సినిమా రీళ్లలాగా మా స్కూల్ విషయాలు కొన్ని గుర్తుకు వచ్చాయి. మాకు చరిత్ర-భూగోళం సబ్జెక్ట్ బోధించే పంతులు గారు చాలా స్ట్రిక్ట్. ఈనాడు చెప్పిన పాఠాన్ని మర్నాడు అప్ప చెప్పమనేవాడు. చెప్పని విద్యార్థులను తీవ్రంగా దండించేవాడు. చేయిపై "పేను బెత్తం" తో కొట్టడంతో సహా, ఒక్కోసారి "కోదండం" కూడా వేయించేవాడు. తెలుగు బోధించే మాస్టారు నాటకాలు కూడా వేయించే వారు.         కొందరు అన్ని సబ్జెక్ట్ లు బోధించే వారు. ఒక మాస్టారు లెక్కలు బోధిస్తుంటే అరటి పండు వలిచి నోట్లో పెట్టినట్లుండేది. ఇక సైన్స్ మాస్టారు విషయాన్ని విశదీకరించే పద్ధతి అమోఘం. ఆంగ్లాన్ని మాతృభాషంత సులభంగా బోధించే మాస్టారు ఒకాయన వుండేవారు. "కాంజుగేషన్ ఆఫ్ ద వెర్బ్" బ్రహ్మాండంగా చెప్పేవాడు. బహుశా ఇవ్వాళ ఇంగ్లీష్ లో అంతో-ఇంతో మంచిగా రాయగలగడానికి కారణం ఆయన పుణ్యమే! చాలా మంది టీచర్లు లాల్చీ, ధోవతి కాని, అంగీ, ధోవతి కాని ధరించేవారు.  

అప్పట్లో అతి కొద్ది మంది ఫస్ట్ క్లాస్ లో పాసయ్యేవారు. పరీక్షలు కఠినంగానే వుండేవి...పేపర్లు దిద్దడం కూడా కఠినమే. హెచ్.ఎస్.సీ పాసైన వారు ఎం.పీ.సీ (లెక్కలు, భౌతిక శాస్త్రం, రసాయన శాస్త్రం) గ్రూపు కాని, బి. పీ. సీ (జీవ, భౌతిక, రసాయన శాస్త్రాలు) గ్రూప్ కాని, హెచ్. జి. ఎస్ (చరిత్ర, భూగోళం, సాంఘికం) గ్రూప్ కాని, ఇ. సి. ఎ (ఎకనామిక్స్, కామర్స్, అకౌంటింగ్) గ్రూప్ కాని, తీసుకుని ప్రీ-యూనివర్సిటీ (పి.యు.సి) కోర్సులో చేరేవారు. ఆ మూడు సబ్జెక్టులే కాకుండా, ఇంగ్లీష్, తెలుగు, జనరల్ స్టడీస్ సబ్జెక్టులు కూడా వుండేవి అప్పట్లో. లెక్కలు, భౌతిక శాస్త్రం, రసాయన శాస్త్రం. జీవ శాస్త్రం, చరిత్ర, ఆర్థిక శాస్త్రం, కామర్స్ సబ్జెక్టులను ఐచ్చికం (ఆప్షనల్) అని, మిగతా వాటిని తప్పనిసరి అనేవారు. హెచ్.ఎస్.సీ వరకు తెలుగు మీడియంలో (కొందరు ఉర్దూ మీడియంలో) విద్యాభ్యాసం చేసి మొట్ట మొదటిసారిగా పి.యు.సి లో చేరగానే, ఆంగ్ల మాధ్యమంలో అభ్యసించాలంటే మొదట్లో కొంత ఇబ్బందికరంగా వుండేది. పోను-పోను అలవాటై పోయింది. భౌతిక, రసాయన శాస్త్రాలకు థియరీ క్లాసులే కాకుండా ప్రాక్టికల్స్ కూడా వుండేవి.

నిజాం సంస్థానం నుంచి విముక్తి పొంది, భారత దేశంలో విలీనమైన హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో, ఒకప్పుడు, ఒక్క హైదరాబాద్‌లో తప్ప ఇంకెక్కడా కళాశాలలు లేవు. వరంగల్ జిల్లాలో వున్న ఖమ్మం ప్రాంతాన్ని వేరు చేసి, 1956 లో ఖమ్మం జిల్లాగా ఏర్పాటు చేసింది  ప్రభుత్వం. అప్పటి ముఖ్యమంత్రి స్వర్గీయ బూర్గుల రామకృష్ణారావు, ప్రతి జిల్లాలో కనీసం ఒక్క కళాశాలన్నా వుండాలని ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నారు. ముఖ్యమంత్రి ఆలోచనలకు అనుగుణంగా, ఖమ్మానికి చెందిన కొందరు ప్రముఖులతో ఒక కమిటీ ఏర్పాటు చేశారు. స్వర్గీయ శ్రీ రామ భక్త గెంటాల నారాయణరావు ఇచ్చిన లక్ష రూపాయలు మూలధనంతో ఖమ్మం పట్టణంలో ఎస్.ఆర్.అండ్.బి.జి.ఎన్.ఆర్ ప్రయివేట్ కళాశాల రూపుదిద్దుకోవడం జరిగింది.

కాలేజీ విద్యార్థిగా పి.యు.సి లో చేరడంతో ఒక పెద్దరికం వచ్చిన అనుభూతి కలిగేది. ఇంగ్లీష్, తెలుగు, జనరల్ స్టడీస్ అన్ని గ్రూపులకు అంటే-ఎం.పీ.సీ, బై పీసీ (జీవ శాస్త్రం, భౌతిక-రసాయన శాస్త్రాలు), కామర్స్ (ఎకనామిక్స్, కామర్స్, అకౌంటింగ్), సివిక్స్ (చరిత్ర, భూగోళం, సాంఘికం)-కలిపి చెప్పేవారు. భౌతిక, రసాయన శాస్త్రాల క్లాసులు ఎం.పీ.సీ, బై పీసీ గ్రూపులకు కలిపి తీసుకునేవారు. లెక్కల క్లాస్ ప్రత్యేకంగా ఎం.పీ.సీ గ్రూపుకు మాత్రమే వుండేది. ఇంగ్లీష్ సబ్జెక్ట్ ప్రోజ్, పోయెట్రీ, గ్రామర్ విభాగాలుగా వుండేవి. ఇంగ్లీష్ పాఠాలలో "ఆన్ ఫర్ గెట్టింగ్", "ఆన్ సీయింగ్ పీపుల్ ఆఫ్", "ఆన్ అదర్ పీపుల్ జాబ్స్" లాంటివి చాలా ఆసక్తికరంగా వుండేవి. అలానే విలియం వర్డ్స్ వర్త్, షేక్స్ పియర్ పోయెట్రీ కూడా ఆకట్టుకునేది. తెలుగు పాఠాలలో మనుచరిత్ర, లాంటి పాఠ్యాంశాలుండేవి. ఇక జనరల్ స్టడీస్ సబ్జెక్ట్ లో వర్తమాన సంఘటనలను పాఠ్యాంశాలకు అనుసంధానం చేసి సిలబస్ రూపొందించే వారు. అలానే ఇతర సబ్జెక్టులు కూడా. ప్రాక్టికల్స్ క్లాసులను తీసుకునేవారిని ఆ రోజుల్లో "డిమాన్ స్ట్రేటర్" (లెక్చరర్ కంటే ఒక గ్రేడ్ తక్కువ) అనే వారు.

పి.యు.సి పాసైన వారిలో గ్రూపులో మంచి మార్కులు తెచ్చుకున్న వారికి, ఇంజనీరింగులోనో, మెడిసిన్ లోనో సీటు లభించేది.  రాని వారు బి. ఎస్సీ, బి. ఏ, బి. కామ్  డిగ్రీ లలో చేరేవారు. అప్పట్లో ఎంట్రన్స్ పరీక్షలు లేవు. గ్రూప్ లో వచ్చిన మార్కుల ఆధారంగానే ప్రొఫెషనల్ కోర్సుల్లో సీట్లు ఇచ్చే వారు. నేను ఎం.పీ.సీ గ్రూప్ తీసుకుని ఖమ్మం కళాశాలలో చేరాను. డిగ్రీ మొదటి సంవత్సరం ఖమ్మంలో చదివి, ఆ తరువాత హైదరాబాద్ న్యూ సైన్స్ కాలేజీలో రెండో సంవత్సరంలో చేరి పూర్తి చేశాను. ఆ రోజుల్లో డిగ్రీ ఫస్ట్ ఇయర్ చదివే వాళ్లను ఏం చేస్తున్నావని అడుగుతే ఫలానా డిగ్రీ, ఫలానా ఇయర్ అని సమాధానం ఇవ్వక పోయే వాళ్లు. "ఫస్ట్ ఇయర్...రెస్ట్ ఇయర్" అని క్లుప్తంగా చెప్పే వాళ్లు. దానికి కారణం డిగ్రీ ఫస్ట్ ఇయర్లో పబ్లిక్ పరీక్షలు లేకపోవడమే. చదివినా-చదవక పోయినా రెండో సంవత్సరానికి ప్రమోట్ అయ్యే వాళ్లు. సెకండ్ ఇయర్లో లాంగ్వేజెస్ (ఇంగ్లీష్, తెలుగు), జనరల్ స్టడీస్ లో పరీక్షలుండేవి. మొత్తం ఆరు పేపర్లుండేవి. థర్డ్ ఇయర్లో ఆప్షనల్ సబ్జెక్టులలో పరీక్షలుండేవి. భౌతిక శాస్త్రంలో మాడరన్ ఫిజిక్స్ లో నాలుగు పేపర్లతో సహా మొత్తం పది పేపర్లుండేవి. పరీక్ష-పరీక్షకు మధ్య ఇప్పటి లాగా దినం విడిచి దినమో, మధ్య మధ్య శెలవులో వుండక పోయేది. సోమవారం పరీక్ష మొదలవుతే మధ్యలో వచ్చే ఒక్క ఆదివారం మినహా వరుస వెంట పది రోజులు పరీక్షలు జరిగేవి. మూడు సంవత్సరాలు చదివింది గుర్తుంచుకుని రాయాల్సి వచ్చేది. అదే విధంగా లాంగ్వేజెస్ పేపర్లు రెండేళ్లు చెప్పింది గుర్తుంచుకుని రాయాలి.

లెక్చరర్ల విషయానికొస్తే, బహుశా, అంత నైపుణ్యం కల అధ్యాపకులు, ఇప్పట్లో వుండరంటే అతిశయోక్తి కాదేమో! మాకు తెలుగు పాఠ్య పుస్తకంగా "ఆంధ్ర మహాభారతోపన్యాసాలు", నాన్-డిటేల్‍గా "పురుషోత్తముడు", నాటకంగా "హాలికుడు" వుండేవి. ఆంధ్ర మహాభారతోపన్యాసాలు లో, ధర్మరాజు రాజసూయ యాగం చేస్తున్న సందర్భంలో ఆయనను ఆక్షేపిస్తూ శిశుపాలుడు పద్య రూపంలో అన్న మాటలు ఇంకా గుర్తున్నాయి. ఇంగ్లీష్ పాఠ్య పుస్తకం-వాచకంగా ఇ.ఎఫ్. డాడ్ సంపాదకీయంలోని వ్యాసాల సంకలనం వుండేది. ఎ. జి. గార్డినర్ రాసిన వ్యాసం ఒకటుంది. ఇ. ఎం. ఫార్ స్టర్ రాసిన "పాసేజ్ టు ఇండియా" నాన్-డిటేల్ గా వుండేది. ఫార్ స్టర్ ఆ పుస్తకాన్ని 1924 లో భారత దేశంలో ఆంగ్లేయుల పాలన-1920 నాటి స్వాతంత్ర్య పోరాటం నేపధ్యంలో రాశారు. ప్రపంచంలోని వంద అత్యుత్తమైన ఇంగ్లీష్ లిటరేచర్ పుస్తకాలలో ఒకటిగా పాసేజ్ టు ఇండియాను "మాడరన్ లైబ్రరీ" ఎంపిక చేసింది. జార్జ్ హెర్బర్ట్ రాసిన "Virtue" (సద్గుణం, సత్ ప్రవర్తన) లో చక్కటి నీతి వుంది. ప్రపంచం మొత్తం కాల గర్భంలో కలిసి పోయినా మనిషి సత్ ప్రవర్తన, సద్గుణం అజరామరంగా వుంటుందని దాని భావన. "జాన్ మిల్టన్" రాసిన "పారడైజ్ లాస్ట్", ఆయనే రాసిన మరో పోయెం "ఆన్ హిజ్ బ్లయిండ్ నెస్", ఇంకో పోయెం కూడా గుర్తుంది. అది "విలియం వర్డ్ స్‌ వర్త్" రాసిన "సాలిటరీ రీపర్". జనరల్ ఎడ్యుకేషన్ సబ్జెక్ట్ చాలా ఇంటరెస్టింగ్ గా వుండేది.

ఆప్షనల్ సబ్జెక్టులైన లెక్కలు, భౌతిక, రసాయన శాస్త్రాలు చెప్పే లెక్చరర్లు ఆయా విషయాలను అత్యంత ఆసక్తికరంగా బోధించే వారు. లెక్కల సబ్జెక్టులో మేం ఫైనల్ ఇయర్ పరీక్షల్లో మూడు పేపర్లు రాయాలి. ఒకటి "బీజ గణితం", రెండోది "రేఖా గణితం", మూడోది "త్రికోణమితి". రేఖా గణితం పుస్తకం "మాణిక్య వాచికం పిళ్లే" రాసిన దాన్ని ఉపయోగించే వాళ్లం. భౌతిక శాస్త్రంలో "మాడరన్ ఫిజిక్స్" అనే నాలుగో పేపర్ కూడా వుండేది. ప్రాక్టికల్స్ లో భాగంగా "వెలాసిటీ ఆఫ్ సౌండ్", "వర్నియర్ కాలి పర్స్", "స్క్రూ గేజ్"", ఫిజికల్ బాలెన్స్" లతో చేసిన ప్రయోగాలింకా గుర్తున్నాయి. అదే విధంగా రసాయన శాస్త్రం ప్రయోగాలలో "వాల్యూ మెట్రిక్ అనాలసిస్", "పిప్పెట్, బ్యూరెట్ట్" ఉపయోగించడం తో పాటు "కాపర్ సల్ఫేట్ స్ఫటికాలు" తయారు చేయించడం చేసే వాళ్లం. రసాయన శాస్త్రం థియరీలో మూడు భాగాలుండేవి. "ఆర్గానిక్", "ఇన్-ఆర్గానిక్", "ఫిజికల్" అనే ఆ మూడింటిని ముగ్గురు లెక్చరర్లు బోధించేవారు. ఇప్పటికీ "బెంజిన్ రింగ్" కళ్లలో మెదులుతుంది. End

కేజీ నుంచి పీజీ వరకు ఉచిత నిర్బంధ విద్య అమలు దిశగా రాష్ట్ర ప్రభుత్వం:వనం జ్వాలా నరసింహారావు

కేజీ నుంచి పీజీ వరకు

ఉచిత నిర్బంధ విద్య అమలు దిశగా రాష్ట్ర ప్రభుత్వం

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

అందరికీ విద్య దిశగా అడుగులు
నమస్తే తెలంగాణ (03-09-2015)

కుల మత భేదాలకు అతీతంగా, ధనిక-పేద అనే తేడా లేకుండా, అందరూ ఒకే చోట వుండి చదువుకునే విధంగా, ఆంగ్ల మాధ్యమంలో కేజీ నుంచి పీజీ వరకు ఉచిత, నిర్బంధ విద్యా విధానాన్ని తెలంగాణ రాష్ట్రంలో ప్రవేశపెట్టడమే ధ్యేయంగా ప్రభుత్వం అడుగులేస్తోంది. నూతన రాష్ట్రంగా ఆవిర్భవించిన తెలంగాణాలో, ఎన్నికల ప్రణాళికలో చేసిన వాగ్దానానికి అనుగుణంగా, కేజీ నుంచి పీజీ దిశగా విద్యా నమూనాను రూపొందించే దిశగా ముఖ్యమంత్రి కే. చంద్రశేఖర్ రావు చర్యలు చేపట్టారు. విద్యావ్యవస్థలో సంస్కరణలపై దృష్టిసారించారు. బాల-బాలికలందరికీ ఒకే తరహా పాఠశాలల్లో, ఒకే రకమైన పరిస్థితుల్లో, విద్యా బోధన జరిగేట్లు చూడడమే ఈ విద్యా విధానం ప్రధానోద్దేశం. దురదృష్ట వశాత్తు, కొందరు వ్యక్తులు తమ స్వార్థ ప్రయోజనాభిలాషతో, రాజకీయ-వ్యక్తిగత కారణాలతో, ఈ విధానాన్ని విమర్శిస్తున్నారు. ప్రభుత్వాన్ని విమర్శిస్తేనే గొప్పవాళ్లం అవుతాం అనే ధోరణిలో వుంది వీరి వ్యవహార శైలి. ముఖ్యమంత్రి ప్రతిపాదించి అమలు చేయదల్చుకున్న ఈ విద్యా విధానం ఆరంభించి ముందుకు సాగాలంటే, ప్రధానంగా కావాల్సింది, ఆంగ్ల భాషలో చక్కటి ప్రావీణ్యం వున్న ఉపాధ్యాయులు. ఒక విధంగా విశ్లేషించి చూస్తే, ప్రస్తుతం రాష్ట్రంలో నడుస్తున్న సాంఘిక సంక్షేమ రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలల్లో అమలవుతున్న విద్యా విధానం కొంత మేరకు ఈ పథకానికి చేరువలో వుందనొచ్చు.

రాష్ట్రంలో ఒక సరికొత్త విద్యావిధానం రూపుదిద్దుకోవలనేది ముఖ్యమంత్రి ఆకాంక్ష. ఆయన మాటల్లో చెప్పాలంటే, మొత్తం విద్యా వ్యవస్థను నాలుగు భాగాలు చేసి, పాఠశాల, కళాశాల, విశ్వవిద్యాలయ స్థాయి విద్యను ప్రాధమిక విద్యగా, ఇతర వాటిని, సాంకేతిక విద్యగా, వైద్య విద్యగా, వ్యవసాయ విద్యగా విభజించాలి. వైద్య విద్య మినహా మిగిలినవన్నీ విద్యా శాఖ నోడల్ ఏజెన్సీగా, ఒకే గొడుగు కింద పనిచేస్తే ఫలితాలు బాగుంటాయనేది ముఖ్యమంత్రి భావన. ఇదిలా వుండగా, ప్రస్తుతం ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీ, మైనారిటీ, వికలాంగులు, తదితర విభాగాలకు రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలలు నడుస్తున్నాయి. ఇన్ని రకాల రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలల ఆవశ్యకత వుందా అనే విషయం ఆలోచించాలి. ఆ పాఠశాలల్లో చదువుతున్న విద్యార్థికి సరైన అభ్యాసం జరుగుతుందా లేదా అనేది ముఖ్యం. అందరికీ ఒకే రకమైన విద్య, వసతి, సౌకర్యాలు కల్పించాలి. విద్యా శాఖ నిర్ణయించిన, ఒకే రకమైన సిలబస్ అన్ని పాఠశాలల్లో అనుసరిస్తే మంచిది. ఇంకో విషయం...ఈ పాఠశాలలకు రకరకాల పర్యవేక్షణ వ్యవస్థలు వుండాల్సిన అవసరం వుందా అనేది. ఉదాహరణకు, గిరిజన సంక్షేమ శాఖ చేయాల్సిన పనులెన్నో వుండగా, పలు సంక్షేమ కార్యక్రమాల అమలుపై దృష్టి సారించకుండా, దానికి పాఠశాలల నిర్వహణ బాధ్యత అప్పగించడం ఎంతవరకు సబబు? అన్ని రకాల రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలలను ఒకే ఏజెన్సీ పర్యవేక్షణలో, ఒకే గొడుగు కింద తేవడం మంచిదని ముఖ్యమంత్రి అభిప్రాయం.

కేజీ టు పీజీ విద్యావిధానంలో భాగంగా, బాల-బాలికలకు ఎనిమిది సంవత్సరాల వయసు పూర్తైన తరువాతే, అంటే, నాలుగో తరగతి పాసైన అనంతరం మాత్రమే, రెసిడెన్షియల్ పద్ధతి ద్వారా, హాస్టల్లో వుంటూ విద్యనభ్యసించాలి. నాలుగో తరగతి వరకు తల్లిదండ్రుల సంరక్షణలోనే వుండి, దానికి అనుగుణంగా, గ్రామ-లేదా వారుండే నివాస ప్రాంతం స్థాయిలోనే విద్యా బోధన జరగడం శ్రేయస్కరం. ఆ తరువాతే ఆంగ్ల మాధ్యమంలో నాణ్యమైన విద్యనందించాలనేది సీఎం అభిప్రాయం. ప్రస్తుతం అమల్లో వున్న విద్యా విధానంలో, ఐదవ తరగతి నుంచి, ఒక్కో ఏడాది గడుస్తుంటే, ఒక్కో తరగతి ఉపసంహరించుకోవడం జరుగుతుంది. అంటే, నూతన విద్యా విధానంలో, ఐదవ తరగతిలో చేరిన విద్యార్థి, పదవ తరగతిలో ప్రవేశించడానికి, ఆరేళ్లు పడుతుంది. ఇలా కొన సాగుతుంటే, ఆంగ్ల మాధ్యమంలో బోధనకు అనుకూలంగా, ఏటేటా పదవీ విరమణ చేసే ఉపాధ్యాయుల సంఖ్యను అంచనా వేసి, వారి స్థానంలో ఆంగ్లంలో ప్రావీణ్యం వున్న వారిని తీసుకుంటే మంచిది.

కేజీ టు పీజీ విద్యా విధానం పటిష్ఠంగా అమలు కావడానికి హాస్టల్ల నిర్వహణ విధానంలో కూడా గణనీయమైన మెరుగుదల కనిపించాలి. ఒక్కో మెట్టు ఎక్కి, పై తరగతులకు వెళ్లే విద్యార్థులకు, ఒక్కో గదిలో నలుగురు కంటే మించకుండా ప్రత్యేక గదులను కేటాయించాలి. ఏ తరగతి నుంచి ప్రత్యేక గదులను కేటాయించడం మంచిదో అధ్యయనం చేయాలి. ప్రస్తుతం వివిధ రకాల సంస్థల ఆధ్వర్యంలో రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా సుమారు 3270 హాస్టల్లు వున్నాయి. ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీ, మైనారిటీ, వికలాంగ విద్యార్థులు వీటిల్లో వుండి చదువుకుంటున్నారు. ఒక్కో హాస్టల్లో ఒక్కో మెనూ అవలంభించడమే కాకుండా, పిల్లలకు పౌష్టికాహారం ఇవ్వడం లేదు. గ్రాముల చొప్పున కాకుండా.. ప్రతి విద్యార్థికి కడుపు నిండా, ఎవరు ఎంత తింటే అంత అన్నం పెట్టాలని, భోజనం వడ్డించడానికి బఫే పద్ధతి అనుసరించాలని ముఖ్యమంత్రి సూచించారు. తెలంగాణాలో మైనారిటీల సంఖ్య ఎక్కువగా వున్నప్పటికీ, వారికి కేటాయించిన హాస్టల్లు మాత్రం తక్కువే. ప్రతి జిల్లాలో మైనారిటీల కోసం ప్రత్యేకంగా రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలలు, హాస్టల్లు ఏర్పాటు చేస్తే మంచిదని ముఖ్యమంత్రి భావన. చాలా మంది మైనారిటీకి చెందిన బాలికలు కొంత వరకే చదివి మధ్యలో ఆపు చేస్తున్నారు. ప్రత్యేక వసతి కలిగిస్తే వారు పై చదువులు కొనసాగించడం సాధ్య పడుతుంది. అలానే ప్రతి నియోజక వర్గంలో దళిత బాలికలకు కూడా ప్రత్యేక హాస్టల్ ఏర్పాటు చేస్తే మంచిది.

కేంద్ర ప్రభుత్వ నిధులతో ఆరంభించి, దరిమిలా నిధుల కేటాయింపును నిలుపుదల చేసి, రాష్ట్ర ప్రభుత్వానికి నిర్వహణ బాధ్యతను అప్పగించిన ఆదర్శ పాఠశాలలు రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా 668 వున్నాయి. వీటిల్లో ఆంగ్ల మాధ్యమంలో విద్యా బోధన జరుగుతోంది. వీటితో పాటు అనేక రెసిడెన్షియల్ పాఠశాలలు కూడా రాష్ట్రంలో వున్నాయి. వీటన్నిటినీ ఒకే గొడుగు కిందకు తేవాలనేది ముఖ్యమంత్రి అభిప్రాయం. సాంఘిక సంక్షేమ ఆశ్రమ పాఠశాలలు ఉన్నంతలో మెరుగ్గా నడుస్తున్నాయని, స్వల్ప మార్పులు అవసరమైతే చేసుకుని, అదే నమూనాలో రాష్ట్రవ్యాప్తంగా ఇప్పుడున్న 668 కి తోడు మరో 522 స్కూల్‌లను ప్రారంభించి, మొత్తం 1190 రెసిడెన్షియల్ స్కూల్లు ఏర్పాటు చేయాలని ముఖ్యమంత్రి ఆదేశించారు. ఆ విధంగా, రాష్ట్రంలో ఉన్న 119 నియోజకవర్గాల్లో.. నియోజకవర్గానికి సగటున 10 ఆదర్శ పాఠశాలలు ఏర్పాటు అవుతాయి. ఈ పాఠశాలలో, ముఖ్యంగా ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీ, మైనారిటీలకు చెందిన విద్యార్థులందరికీ ప్రవేశాలు కల్పించాలనేది ముఖ్యమంత్రి ఆశయం. ప్రస్తుతం వున్న 668 మోడల్ స్కూల్‌లను, శాసన సభ నియోజక వర్గాల వారీగా, సమతుల్యం పాటించే విధంగా పంపిణీ జరగాలి. అదే విధంగా, 12వ తరగతి తరువాత కూడా ఈ విద్యార్థులు ఏయే కోర్సులు ఎంచుకుంటున్నారు? వారికి ఎలాంటి విద్య, వసతి సౌకర్యాలు కల్పించాలి? అనే దానిపై ఓ సమగ్ర విధానం రూపొందించాలి.

సమాజానికి అవసరమయ్యే సేవలకు అనుగుణంగా, సాంకేతిక విద్యా విధానంలో కూడా మార్పులు రావాల్సిన అవసరం వుందని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. రాష్ట్రంలో పలు ఇంజనీరింగ్ కళాశాలలకు తోడు, ఐటిఐ లు, పాలీ టెక్నిక్ కాలేజీలు కూడా వున్నాయి. వీటిల్లో చదువు పూర్తి చేసుకుని క్వాలిఫికేషన్ సంపాదించుకున్న వారిలో ఎందరు సరైన ఉపాధి పొందుతున్నారనేది ప్రశ్నార్థకమే! వీటికి సంబంధించిన గణాంకాలు సరిగ్గా లేవు. వాస్తవానికి, ఐటిఐ లాంటి సంస్థలను కూడా, లేబర్ డిపార్ట్ మెంట్ పరిధిలోంచి తీసేసి, సాంకేతిక విద్యా శాఖే నిర్వహించాలని సీఎం చెప్పారు. తెలంగాణ సమాజంలో విద్యనభ్యసించడమంటే, చదువు పూర్తి చేసుకున్న ప్రతివారు గౌరవ ప్రదమైన జీవనం గడపడమే. వాళ్లకు అవసరమైన నైపుణ్యాన్ని సంపాదించగలగాలి. ఇంజినీరింగ్ పూర్తిచేసి, సరైన ఉద్యోగ అవకాశాలు లేక చాలామంది ఇంజినీరింగ్ గ్రాడ్యుయేట్లు హోంగార్డులుగా, సెక్యూరిటీ గార్డులుగా, ఉపాధి హామీ కూలీలుగా పనిచేస్తుండటం సిగ్గు చేటైన విషయం. ఈ పరిస్థితి మారాలి. చాలామంది చాలీచాలని ఉద్యోగాలు చేస్తూనో, అసలు ఉద్యోగాలు లేకుండా వుంటేనో, ఇంకా ఎంసెట్ లాంటి ప్రవేశ పరీక్షల ఆవశ్యకత వుందా అని కూడా ఆలోచించాలి.

వైద్య విద్యా విధానాన్ని కూడా విశ్లేషించి చూడాల్సిన అవసరం వుంది. చదువంటే కేవలం మెడిసిన్, ఇంజినీరింగ్ మాత్రమే అనే భావన పోవాలని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. సమాజానికి అవసరమయ్యే సేవలు ఏమిటి? అందుకు అనుగుణంగా సేవలందించేవారిని ఎలా తయారు చేయాలి? అనే విషయంపై విద్యా శాఖకు అవగాహన ఉండాలి. ఏ వృత్తిలో ఎంతమంది అవసరం? అనే విషయాన్ని గుర్తించి అందుకు అనుగుణంగా కోర్సులు తీసుకురావాలి. సమాజానికి అవసరమైన నర్సులు, ఉపాధ్యాయులు, మానవ వనరులను పెంపొందించే వారు, ప్రణాళికలు రూపొందించే వారు, కళాకారులు, మెకానిక్‌లు, రాజకీయ-రాజకీయేతర నాయకులు...ఇలా ఎన్నో రకాల వ్యక్తులను తయారు చేయాల్సిన బాధ్యత కూడా విద్యా శాఖదే. ఉదాహరణకు, తెలంగాణ రాష్ట్రంలో వివిధ స్థాయిలలో ఎన్నిక కావాల్సిన సుమారు 20, 000 మందికి పైగా భవిష్యత్ తరం ప్రజాప్రతినిధులకు సరైన నాయకత్వ లక్షణాలు అలవరచుకునే రీతి విద్యా విధానం తయారు కావాలి. ఏ తరగతి నుంచి ఇలాంటి విద్యా బోధన జరగాలనేది ఆలోచించాలి. 

ప్రస్తుతం ఉన్న డిగ్రీ కోర్సులు ఉద్యోగావకాశాలను పెంచేలా ఉండాలని సీఎం కేసీఆర్ అభిప్రాయపడ్డారు. ప్రభుత్వ, ప్రైవేటు రంగంలో ఎలాంటి ఉద్యోగావకాశాలున్నాయో గుర్తించి, వాటికి అనుగుణమైన కోర్సులను డిగ్రీలో ప్రవేశపెట్టాలి. విద్యార్థులకు కూడా దీనిపై అవగాహన కలిగించాలి. పోటీ పరీక్షలంటే కేవలం ఐ ఏ ఎస్, ఐ పీ ఎస్ లాంటి పబ్లిక్ సర్వీస్ కమిషన్లద్వారా వచ్చే ఉద్యోగాలేనన్న భావన పట్టభద్రుల్లో నెలకొంది. ఇది సరైంది కాదు. దేశవ్యాప్తంగా, ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఇంకా అనేక ఉద్యోగాలు ఉన్నాయనే విషయాన్ని డిగ్రీ స్థాయిలోనే విద్యార్థులు గుర్తించేలా చేయాలి. డిగ్రీ పూర్తయిన తరువాత చాలా మంది యువకులు ఖాళీగానే ఉంటున్నారు. అలా ఉండకుండా డిగ్రీ చదువుతుండగానే తరువాత ఏం చేయాలనే విషయంపై వారికి స్పష్టత వచ్చేలా చేయాలి. రాష్ట్రంలో డిగ్రీ కోర్సుల నిర్వహణను మరింత సమర్థవంతంగా నిర్వహించాలి. తెలంగాణ వ్యాప్తంగా పాఠశాలల్లో తెలుగు, లేదా ఉర్దూ భాషను సెకండ్ లాంగ్వేజ్‌గా ఎంపిక చేసుకునే వెసులుబాటు ఉండాలని కూడా ముఖ్య మంత్రి చెప్పారు. ఆంగ్ల మాధ్యమంలో చదివినప్పటికీ తమ మాతృ భాష అయిన తెలుగు, లేదా ఉర్దూ భాషపై పట్టు కోల్పోకుండా ఉండేందుకు ఇది దోహదం చేస్తుంది.

అంతిమంగా....విద్యా విధానంలో ఈ మార్పులన్నీ చోటు చేసుకోవడం అంటే...ముఖ్యమంత్రి ఆలోచనలకు అనుగుణంగా ఆంగ్ల మాధ్యమంలో కేజీ నుంచి పీజీ వరకు ఉచిత నిర్బంధ విద్యా విధానాన్ని అమలు పరచడమే. End

It is Safe Liquor not Cheap Liquor : Vanam Jwala Narasimha Rao

It is Safe Liquor not Cheap Liquor

Vanam Jwala Narasimha Rao

Safety, not cost, focus of liquor policy

Metro India News paper (02-09-2015)

The Telangana liquor policy as articulated by Chief Minister K. Chandrashekhar Rao, basically aims at putting in to operation drastic and stringent provisions to drive out illicitly distilled country liquor popularly known as “Gudumba” from the State, no matter the amount of loss to state exchequer. As an alternate to Gudumba, the cheap, spurious liquor made in large parts of the state, a decision to introduce, legally distilled liquor at affordable price, and comparatively safer has been taken to discourage people from consuming illicit liquor. This liquor will be manufactured under Government’s supervision and distributed through its channels. This is in fact the Extra Neutral Alcohol or ENA that is a highly distilled without any impurities which is used in the production of alcoholic beverages such as Whisky, Vodka, Gin and alcoholic fruit beverages. This safer and affordable liquor which is subsidized is not the same as that of Arrack that was sold in sachets prior to partial prohibition imposed in 1993 in the united Andhra Pradesh. In fact that was the beginning of large scale illicit distillation and consumption in the state which continued even after formation of Telangana.

In addition to introducing and selling legitimate liquor the Government has also declared a war against the Gudumba makers. Once the sale of legal liquor starts, all the stakeholders involved in Gudumba, namely, manufacturer, transporter, seller and consumer will be subjected to severe punishment including invoking Preventive Detention (PD) Act. The network will be crushed at any cost.   

Whenever CM touched the subject of Gudumba he becomes emotional and narrates his experiences during his visits to slums in the districts, referring to the women narrating hardships they had undergone due to their men folk consuming Gudumba and in the process how their families are being ruined. Implementing various welfare schemes according to CM has no meaning when the otherwise hard earned money of a poor daily wage worker is spent on a health hazardous drink.

There has been unethical criticism from some corners that instead of prohibiting Gudumba the government has resorted to bring in its place what is being referred as cheap liquor. Some individuals have even demanded to impose total prohibition unmindful of its failures. Major part of such adverse comments is coming from people with political and selfish motives. It is also no wonder if a majority of them consume privately foreign brands of liquor arranged by their kith and kin non-resident Indians working abroad. For them consumption of Scotch Whiskey is safer than consuming Indian Made Foreign Liquor! What it is to them, consuming Scotch in place of IMFL is to an ordinary low earned wage worker, consuming affordable, legally distilled liquor in place of illicitly distilled Gudumba. If consuming Scotch is elevation of social status of rich people, then it also amounts to elevation of social status of poor people who consume affordably priced safe liquor in place of Gudumba.

Is it so simple to impose prohibition either total or partially limited to illicit liquor? Is there any country in the world or any state in India that can boast of successfully implementing total prohibition? The earliest records of prohibition of alcohol date to the Xia Dynasty in China but was lifted later. The first half of the 20th century saw periods of prohibition of alcoholic beverages in several countries but almost all of them have subsequently withdrawn. Prohibition which lasted from 1920 to 1933 in USA described as a massive social experiment also failed and became a lesson for many who talk of prohibition unmindful of analysing the issues involved.

In India alcohol is a state subject and individual states can impose prohibition, but currently most states do not have prohibition and even in those one or two states illicit brewing is rampant. United Andhra Pradesh imposed total Prohibition under the Chief Ministership of N. T. Rama Rao but was thereafter lifted by Chandrababu Naidu Government. Election days and certain National Holidays such as Gandhi Jayanthi, Independence Day and Republic Day are meant to be dry days in India, when liquor sale is not permitted but seldom this is observed in its letter and spirit as many liquor shops sell from back doors and often priced higher than normal days. Predictably, smuggling and illicit sale of alcohol are very common.  

Total or partial Prohibition has its own bad effects. It creates disrespect for the law. Prohibition goes beyond the bounds of reason in that it attempts to control an individual’s appetite by legislation and makes crimes out of things that are not crimes according to Abraham Lincoln once President of America. If everyone practically breaks the law, as it normally happens during prohibition it is disrespected. Prohibition erodes respect for religion. It increases alcohol consumption and immorality, creates organized crime like transporting liquor, indulging in violence, murder, and theft and causes massive political corruption.

Prohibition permanently corrupts law enforcement, the court system, and politics. Prohibition overburdens police, courts, and the penal system. It harms people financially, emotionally and morally. It causes physical harm. It even changes the drinking habits for the worse. Instead of going out for a drink, people drink mostly at home and in the process drink more. Prohibition is phenomenally expensive as was experienced when it was in force in the then AP.

The main objective of liquor policy shall be ensuring the wellbeing of members of society by maximizing benefits and minimizing potential for harm that may be associated with drinking. To be effective and be more practical than ideal, liquor policies should rely on creating a balance between the rights of individuals and those of society. Such balance can be created in a number of different ways. One such way is providing an alternate to illicitly distilled health hazardous liquor and making available legally distilled safer liquor at affordable price. 

Over recent years there has been growing recognition that not all people drink alike, and not all who do experience the same harms and benefits from their drinking. Some are teetotallers, who, for religious, health, or other reasons abstain from alcohol. Many are moderate drinkers, who enjoy the occasional drink with a meal, at a social gathering, or as a means of relaxation. Still others cannot control their drinking or drink often, excessively, and to intoxication. It should be acknowledged that for most people, moderate drinking is a source of pleasure. There is also evidence suggesting that for some groups of individuals drinking may contribute to overall health. These two factors together have contributed to a gradual shift in how liquor policies are viewed around the world.

Ultimately prohibition or no-prohibition, it is the responsibility of Government to frame the laws in accordance with the wishes of people and no law can be successfully implemented without people’s broad based consent and the present liquor policy of Telangana Government is in tune with this. End

Free and Compulsory KG to PG Education in Telangana : Vanam Jwala Narasimha Rao

Free and Compulsory KG to PG 

Education in Telangana

Vanam Jwala Narasimha Rao

Introducing free and compulsory KG to PG model education for all, irrespective of caste, creed and religion is the aim of Telangana Government. Telangana being a new and a small state, Chief Minister K. Chandrashekhar Rao, in accordance with his promise made in TRS Election Manifesto, initiated measures towards this direction. The scheme envisages providing every child with education under similar conditions and in similar schools. Unfortunately few people with vested interest are agitating against this objective. This system however requires teachers with proficiency in English language. In a way the present Social Welfare Residential Schools pattern is almost similar in nature with this concept.

Chief Minister says that the state has to have a proper educational system and policy. The broad division is Primary including schooling, collegiate and post graduation; Technical, Medical and Agricultural education. Apart from the medical institutions, all the education branches are to be brought under one umbrella. Education Department should be the nodal agency for all. It is debatable whether so many residential schools are required today, because imparting education and knowledge is more important than number of categories. Whatever the schools might be, all the students must appear in the examinations as per the syllabus prescribed by education department. Instead of having many different supervisory bodies, one single agency can do justice. For instance the Tribal welfare department instead of spending time in running schools may concentrate more on implementation of welfare measures. Tribal or non-tribal education has to be under similar circumstances.

In the KG to PG model it will be only after the child attains the age of 8 and after completion of 4^th standard would be eligible to stay in hostels. Classes eclipsing from the 5^th onwards will be the arrangement and thus it will take 6 years to reach the 10^th class. An assessment of requirement of teachers from KG to PG as against teachers retiring year after year would be made.

The Chief Minister says that hostel system has to be improved. Towards this he suggested several measures. Students accelerating to higher classes must be given separate rooms and in a room maximum number of inmates is to be limited to 4. Dormitory system cannot be continued for students of all classes. An estimated record number of 3270 pre-metric and post-metric hostels attached to different categories of institutions that run schools are in existence now. Students belonging to SCs, STs, BCs, minorities, disabled and others stay in hostels. It is however noticed that these hostels go through high levels of dishonesty and scams. Apart from this, children do not receive nutritious food as they are made to stand in a queue with plates in hand and are served with food by counting grams. To avoid such a situation, a buffet system must be introduced where the children can eat stomach full. Adequate care should be taken to put an end to dropouts of Muslim girls and enough of hostels are to be planned for them. It is ideal that in every constituency there are hostels for girls exclusively. Chief Minister feels that the Social Welfare Residential Schools Hostel System is working well. This may be applied to the KG to PG concept by addressing gaps if any.

There are 668 Model Schools in Telangana-a system which was introduced by Government of India and subsequently handed over to states by discontinuing central funding. For a better administration CM proposed to keep them under the overall administrative control of Social Welfare Residential Schools Society along with all other categories of Residential Schools. Model Schools are imparting education in English Medium. It is also equally necessary to provide a link from the present level of tenth class in the residential schools to the level of degree. With regards syllabus, the best one could be adopted.

There are 119 Assembly Segments in the state. Chief Minister desires that at the rate of 10 to each segment, a total of 1190 residential schools are to be established in the state. Thus in addition to the present 668 model schools, another 522 model schools with residential nature have to be started. In every constituency SCs, STs and BCs are to be benefited first. These are basically meant for poor. The existing 668 model schools are to be mapped in such a way that there is equitable distribution of them assembly segment wise. Similar methodology has to be adopted for introducing English Medium and to be expanded further in due course.

The Chief Minister says that we should give a serious thought on technical education also. There are ITIs and Polytechnics besides engineering colleges in the state. Are the students coming out of them really making a proper living? In fact there are no proper figures on the number of ITI passed students. CM suggested that ITI education should be taken out of labour department and to be kept under the control of Technical Education. Education should enable a person to make a proper living in Telangana society. They should be given required skill development. Lakhs of students passing out from engineering colleges are not gainfully employed. When majority of them are idle is there any relevance for EAMCET like entrance tests questioned CM.  

Position of medical education also needs to be assessed. CM says that it is not proper that only medicine and engineering are to be seen as important career based studies. Requirement of society in terms of different type of services is to be studied. In addition to requirement of engineering and medical professionals, society’s requirement could be that of nurses, teachers, human resource developers, planners, singers, artists, mechanics, politicians or leaders and so on. For example, Telangana itself requires about 20, 000 elected representatives at various stages and why not they are prepared through education system says CM. At what stage and level of education these are to be branched out as well as proper mechanism for that is to be planned.

Chief Minister detailed his ideas about collegiate education and its prospects. Is the degree college education system functioning and performing well? Has its purpose been achieved? Are the graduates gainfully employed? CM feels that a serious study has to be undertaken with regards the job opportunities for all those who complete graduation both in private and public sector. The myth that, it is only IAS and IPS which are in the bracket of competitive examinations has to be removed from the mindset of students. There are many more in UPSC and TSPSC category besides these. There are also many more in private and public sector undertakings. A graduate should aspire for competing at national and global level. Students should be taught the “Art of Living”. CM suggested that these issues could be discussed with experts in education field for a proper understanding. Actual availability as against requirement of Lectures and Junior Lecturers has to be studied and to fill the gap recruitment process has to be taken up.

There are about 28, 700 Government Schools including about 780 Urdu Medium Schools in the state in addition to 14535 privately run Schools. Among them as many as 19000 are primary schools. Except in 400 and odd habitations almost all villages have primary schools. Introduction of fine rice in the hostels also increased the strength in schools. Many of the Government Schools however are not yielding good results and majority are being run for namesake. About 1.25 Lakhs of teachers are working in these schools. Union problems are also there. CM wants a well thought-out strategy for Urdu Medium Schools besides establishing a rationale for their continuance in the present model. He suggested that instead of continuing them in this fashion English as medium of instruction may be introduced and Urdu as one of the optional languages along with Telugu could me made. However either Telugu or Urdu as medium of instruction should be limited only up to 4^th Class. 

Ultimately the entire exercise and drive is to move towards introducing free and compulsory KG to PG education system with English as medium of instruction to enable the Telangana student compete globally in all aspects. End

వ్యయం లేని సాయం ... కావాలి వ్యవసాయం : వనం జ్వాలా నరసింహారావు

వ్యయం లేని సాయం ... కావాలి వ్యవసాయం

వనం జ్వాలా నరసింహారావు

వ్యయం లేని వ్యవసాయం కావాలి

నమస్తే తెలంగాణ దినపత్రిక (23-08-2015)

భారత దేశంలో, తెలంగాణ రాష్ట్రంలో, వ్యవసాయానికి వేల సంవత్సరాల చరిత్ర వుంది. అనునిత్యం అభివృద్ధి చెందుతున్న సాంకేతిక ప్రగతికి, విస్తరిస్తున్న ప్రపంచ మార్కెట్లకు, ప్రతిస్పందనగా, గత శతాబ్ది కాలంగా వ్యవసాయం గణనీయమైన మార్పులకు-చేర్పులకు గురవుతోంది. మానవ-సహజ వనరుల స్థానంలో యంత్రాలు, సింథటిక్ ఎరువులు, క్రిమిసంహారక మందులు చోటుచేసుకుంటున్నాయి. సాంకేతిక పరిజ్ఞానం కారణాన పంట దిగుబడులు పెరిగినప్పటికీ, వాతావరణ సమతుల్యం దెబ్బ తినడం, ఆరోగ్యానికి హానికరమైన పరిస్థితులు నెలకొనడం కూడా జరిగింది.

తెలంగాణ రాష్ట్రం గుండా రెండు ప్రధానమైన జీవ నదులు-కృష్ణా, గోదావరి-ప్రవహిస్తున్నాయి. రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా నీటిపారుదలకు అవసరమైన ప్రధాన ప్రాజెక్టులు వీటి మీద నిర్మించాల్సిందే. ఈ నదులే కాకుండా, తుంగభద్ర, భీమా, దిండి, కిన్నెరసాని, మంజీరా, మానేరు, పెన్ గంగ, ప్రాణహిత, పెద్ద వాగు, తాలిపేరు లాంటి మరికొన్ని చిన్నా-పెద్దా నదులు కూడా తెలంగాణలో పారుతున్నాయి. రాష్ట్రంలో వాతావరణం సమశీతోష్ణ స్థితి అనవచ్చు. మార్చ్ నెలలో మొదలయ్యే వేసవి, మే నెలలో తీవ్రంగా వుంటుంది. నైరుతీ రుతుపవనాల కారణంగా జూన్ నెలలో వర్షాలు కురవడం మొదలై సెప్టెంబర్ వరకూ కొనసాగుతాయి. ఈ వర్షాలకు తోడు తుఫాన్ల మూలంగా కూడా వానలు పడుతుంటాయి. రాష్ట్రంలో రకరకాల పంటలకు అనుకూలంగా వుండే భూములున్నాయి. ఇక ముఖ్యమైన పంట వరి. రెండో ప్రధాన పంట జొన్నలు. కందులు కూడా పండుతాయి. ప్రాజెక్టులు, నదులు, కాలువలు ఉన్న ప్రాంతాలలో వరి అధికంగా పండుతుంది. ఇవి కాక పెసర పంట, మొక్కజొన్న, నూనెగింజల ఉత్పత్తి, చెరుకు ఉత్పత్తి, మిరప పంట, పత్తి ఉత్పత్తి, పొగాకు, ఉల్లి సాగు కూడా రాష్ట్రంలో విస్తారంగా వుంది.

వ్యవసాయం మీద క్రమేపీ శ్రద్ధ తగ్గుతుండడంతో ఆ రంగం సంక్షోభం దిశగా పోతోంది. సేద్యానికి, దానికి అనుబంధంగా వుండే అనేక పనులను చేయడానికి కావాల్సిన వ్యక్తుల కొరత రోజు-రోజుకూ పెరిగిపోతోంది. వ్యవసాయ కూలీలు జీవనోపాధికి ఇతర ప్రాంతాలకు వలసపోవడం వల్ల, వ్యవసాయేతర పనులపై ఎక్కువ ఆసక్తి కనబరచడం వల్ల సంక్షోభం మరింత తీవ్రతరమైందనవచ్చు. సాంకేతికంగా అభివృద్ధి గణనీయంగా జరుగుతుండడం వల్ల, యువత మొత్తం అధిక ఆదాయం లభించే ప్రభుత్వ-ప్రైవేటు రంగాల్లో ఉద్యోగాలు చూసుకుంటున్నారు. వీరంతా వ్యవసాయం లాభసాటి కాదనే అభిప్రాయంలో పడిపోయారు. మహబూబ్‌నగర్, కరీంనగర్, నల్గొండ లాంటి జిల్లాల నుంచి పలువురు ఉపాధి కొరకు మధ్య ఆసియా దేశాలకు వెళ్తున్నారు. అలా వెళ్లగా మిగిలిన కొందరు మాత్రమే వ్యవసాయం చేస్తున్నారు. మిగిలిన అన్ని రంగాలకంటే వ్యవసాయం ముందుంటుందని గ్రామీణ యువతకు నచ్చ చెప్పాల్సిన అవసరం వుంది. సేద్యానికి కావాల్సిన కొన్ని పనులను (ఉదాహరణకు వరి నాట్లు వేయడం) నైపుణ్యంతో చేసే కొందరు క్రమేపీ ఆ పనులనుంచి తప్పుకుంటే, రాబోయే తరాలలో వారి స్థానంలో వ్యక్తులు దొరకడం కూడా కష్టం కావచ్చు.

ఈ నేపధ్యంలో సంక్షోభంలో కూరుకుపోతున్న వ్యవసాయ రంగానికి పూర్వ వైభవం తేవాలని, ఈ ప్రక్రియలో ప్రొఫెసర్‌ జయశంకర్‌ వ్యవసాయ విశ్వ విద్యాలయం, వ్యవసాయ శాఖ ఉమ్మడిగా కీలక పాత్ర పోషించాలని రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రి కల్వకుంట్ల చంద్రశేఖర్‌రావు పిలుపునిచ్చారు. 70 శాతం మంది ప్రజలు వ్యవసాయంపై ఆధారపడి బతుకుతున్నారని, వ్యవసాయంతోనే గ్రామీణ జీవితం ముడిపడి వుందని, పట్టణాల అవసరాలు కూడా వ్యవసాయం ద్వారానే తీరాలని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. ఇంత గొప్ప పాత్ర ఉన్న వ్యవసాయ రంగం అనుకున్న రీతిగా అభివృద్ది చెందడం లేదని, వ్యవసాయ శాఖ అటు రైతులను బాగుపరచడంతో పాటు రాష్ట్రం ఆహార ఉత్పత్తుల విషయంలో స్వయం సమృద్ధి సాధించే విధంగా సరైన ప్రణాళికతో ముందుకు పోవాలని ముఖ్యమంత్రి ఆకాంక్షించారు. వ్యవసాయంలో పనిచేయడానికి ప్రస్తుతం మనుషుల కొరత ఉందని, భవిష్యత్తులో ఇది మరింత ఎక్కువ అవుతుందని సిఎం అన్నారు. ఈ పరిస్థితుల్లో వ్యవసాయంలో యాంత్రీకరణ, ఆధునీకరణ అవసరంపై రైతులకు అవగాహన కల్పించాలని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. సూక్ష్మ సేద్యం పై కూడా అవగాహన పెంచాలని కోరారు. తెలంగాణ రాష్ట్రంలో కృష్ణా, గోదావరి నదులపై కొత్తగా నీటి పారుదల ప్రాజెక్టులు నిర్మాణం జరుగబోతున్నందున అదనంగా సాగు నీరు అందుబాటులోకి రాబోతోంది. తెలంగాణలో రెండు పంటలు పండే కాలం వస్తుంది...ఇది రైతులకు మరింత లాభం చేకూరుస్తుంది. లభించబోయే ఈ అవకాశాన్ని సద్వినియోగం చేసుకోవాలని ముఖ్యమంత్రి అన్నారు. సంప్రదాయ వ్యవసాయమే కాకుండా మార్కెట్ అవసరాలకు తగిన విధంగా వ్యవసాయ పద్ధతుల్లో మార్పులు రావాలి.

హైదరాబాద్ నగరం త్వరితగతిన అభివృద్ధి చెందుతున్న ప్రపంచ దేశాల్లో ఒకటి. హైదరాబాద్ మెట్రో డెవలప్‌మెంట్ అథారిటీ పరిధిలో సుమారు ఒక కోటి నలబై లక్షల జనాభా నివసిస్తున్నారు. ఏటేటా జనాభా పెరగడం కాకుండా, తాత్కాలికంగా అనునిత్యం వచ్చి-పోయే వారి సంఖ్య కూడా లక్షల్లో వుంటుంది. నగరానికి పెద్ద మొత్తంలో అవసరమైన కూరగాయలలో కేవలం పది శాతం మాత్రమే పక్కనున్న మహబూబ్‌నగర్, మెదక్, నల్గొండ, రంగారెడ్డి, కరీంనగర్ జిల్లాల నుంచి సరఫరా అవుతున్నాయి. మిగిలిన తొంబై శాతం ఇతర రాష్ట్రాల నుండి రావాల్సిందే. నగర ప్రజల అవసరాలకు సరిపడా కూరగాయలను పక్కనున్న జిల్లాలలోని నగర సమీప గ్రామాలలో పండించేందుకు, కూరగాయల సాగుకు రైతులను ప్రోత్సహించాలని ముఖ్యమంత్రి అంటున్నారు. ఈ గ్రామాలన్నింటా కూరగాయల సాగుకు అనువైన భూములున్నాయి. పండించిన కూరగాయలను నగరానికి చేర్చి అమ్ముకోవడానికి రవాణా సౌకర్యాలు పుష్కలంగా వున్నాయి. కూరగాయల ఉత్పత్తి గణనీయంగా పెరిగేట్లు చేయడానికి, జయశంకర్‌ వ్యవసాయ విశ్వ విద్యాలయం, ఒక కార్యాచరణ పథకాన్ని రూపొందించాలని, హైదరాబాద్ నగరంతో పాటు రాష్ట్రం మొత్తం కూరగాయల అవసరం ఎంత వుందో అంచనాలు వేసి, దానికి అనుగుణంగానే ఉత్పత్తి జరగడానికి చర్యలు తీసుకోవాలని ముఖ్యమంత్రి సూచించారు.

ముఖ్యమంత్రి సూచించినట్లు, వ్యవసాయ యూనివర్సిటీ ఆధ్వర్యంలో కార్యకలాపాలు బాగా పెరగాలి. మొత్తం తెలంగాణ రాష్ట్రంలోని అన్ని ప్రాంతాల్లో, అన్ని నేలలపై యూనివర్సిటీకి సంపూర్ణ సమాచారం, అవగాహన ఉండాలి. అప్పుడే ఎక్కడ ఏ పంట వేయాలి? ఎక్కడ ఎలాంటి వ్యవసాయ కార్యకలాపాలు నిర్వహించాలి? అనే విషయంపై అంచనాలు రూపొందించడం సాధ్యమవుతుంది. వివిధ రకాల ఆహార ఉత్పత్తుల విషయంలో శాస్త్రీయమైన అంచనా రూపొందించుకుని, దానికి అనుగుణంగా వ్యవసాయం చేసి, తెలంగాణ రాష్ట్రం ఆహార ఉత్పత్తులను ఇతర రాష్ట్రాలకు కూడా ఎగుమతులు చేసే స్థితికి ఎదగాలి. తెలంగాణలో వ్యవసాయానికి అనుకూలమైన వాతావరణం, వైవిధ్యం కలిగిన నేలలు, మంచి వర్షపాతం ఉన్నాయి. వీటిని పూర్తి స్థాయిలో వినియోగించుకుంటే వ్యవసాయాన్ని లాభసాటిగా మార్చవచ్చు. తెలంగాణలో వివిధ రకాల స్వభావాలున్న నేలలు ఉన్నాయని, వీటిని క్రాప్‌ కాలనీలుగా మార్చి విత్తనోత్పత్తిని ప్రోత్సహించాలని సిఎం అభిప్రాయపడ్డారు. ప్రపంచంలోనే విత్తనోత్పత్తికి అత్యంత అనువైన ప్రాంతమైన తెలంగాణ రాష్ట్రాన్ని సీడ్‌ బౌల్‌ ఆఫ్‌ ఇండియాగా మార్చే కార్యక్రమంలో రైతులందరు భాగస్వాములు కావాలి. ఈ దిశగా, ఏ ప్రాంతంలో, ఏ నేలలో, ఏ రకం పంట వేయాలో అధికారులు నిర్ణయించి రైతులకు చెప్పాలని, సాగు పద్దతులపై కూడా ఎప్పటికప్పుడు సలహాలు, సూచనలు ఇవ్వాలని సిఎం కోరారు.

ముఖ్యమంత్రి చెప్పినట్లు గతంలో వ్యవసాయ యూనివర్సిటీకి ఎంతో ప్రాముఖ్యత ఉండేది. రైతులు యూనివర్సిటీకి క్యూ కట్టి మరీ విత్తనాలు తీసుకుపోయేవారు. రైతులకు, వ్యవసాయ శాఖ అధికారులకు ఆధునిక వ్యవసాయ పద్ధతులపై గతంలో మాదిరిగానే శిక్షణ కార్యక్రమాలు నిర్వహించాలి. రైతులు, యూనివర్సిటీల మధ్య మళ్లీ సమన్వయం చోటు చేసుకోవాలి. యూనివర్సిటీలలో పరిశోధనలు పెరగాలి. ప్రొఫెసర్లు, విద్యార్థులు అన్ని జిల్లాల్లో పర్యటించి పరిశోధనలు చేయాలి. తెలంగాణ వ్యాప్తంగా సాయిల్‌ టెస్టింగ్‌ జరిపి దానికి అనుగుణంగా ఎక్కడ ఏ పంటలు వేయాలో రైతులకు యూనివర్సిటీ సూచించాలి. వ్యవసాయ శాఖలో పూర్తిగా నిలిచిపోయిన విస్తరణ కార్యక్రమాలు తిరిగి పునరుద్ధరించబడాలి. రైతులకు అవసరమైన సలహాలు, సూచనలు అందించేందుకు వ్యవసాయ విస్తరణ అధికారులను కూడా మండల స్థాయిలో నియమించుకోవాలని సీఎం చెప్పారు. వ్యవసాయ శాఖలో అవసరమైన మేరకు ఆగ్రానమిస్టులను కూడా నియమించుకోవాలని ఆయన సూచించారు. ఒక్కో ప్రదేశంలో నెలకొన్న వాతావరణ పరిస్థితులకు అనుగుణంగా, భూసారం పరిగణలోకి తీసుకుని, ఫలానా పంట వేస్తే దిగుబడి బాగుంటుందని రైతులకు నచ్చ చెప్పాలి. ఉదాహరణకు, "ఇమాం పసందు" అనే మామిడి పంటకు తెలంగాణ రాష్ట్రం ప్రసిద్ధి. అవి తెలంగాణలో తప్ప మరెక్కడా పండవు. ఇది అవకాశంగా తీసుకుని, ఆ పంటపై గుత్తాధిపత్యం రాష్ట్రానికే వుండే విధంగా వ్యూహం పన్నాలి. 

తెలంగాణ వ్యాప్తంగా ఉన్న లాటరైట్‌ నేలలు పండ్ల తోటల పెంపకానికి ఎంతో దోహదపడతాయి. రైతులను చైతన్య పరిచి పండ్ల తోటలు పెంచాలని సిఎం సూచించారు. నిజామాబాద్‌ జిల్లా అంకాపూర్‌ రైతుల తరహాలో సరైన మార్కెటింగ్‌ వ్యూహం ఉంటే రైతులు లాభం పొందుతారన్నారు సిఎం. ఏ పంట ఎక్కడ పండించాలి అనే విషయం ఎంత ముఖ్యమో పండిన పంటను ఎక్కడ మార్కెట్‌ చేయాలి, అనేది కూడా గుర్తించడం ముఖ్యం. మార్క్ ఫెడ్‌ను కూడా ఇంకా బాగా వినియోగించు కోవడానికి అవసరమైన చర్యలు తీసుకోవాలని ముఖ్యమంత్రి చెప్పారు. రైతులు కేవలం పంటలు పండించి అమ్ముకోవడమే కాకుండా, ఆ ఉత్పత్తులకు మరింత బాగా మార్కెట్‌ చేసుకునేందుకు అవసరమైన వాల్యూ అడిషన్‌ పద్దతులు కూడా నేర్పాలని అధికారులను కోరారు. వ్యవసాయానికి అనుబంధంగా ఉన్న పాల ఉత్పత్తి కూడా పెరగాలని, తెలంగాణ రాష్ట్రానికి అవసరమయ్యే పాలు ఇతర రాష్ట్రాల నుంచి దిగుమతి చేసుకుంటున్నామని, ఆ పరిస్థితి మారాలని ఆయన చెప్పారు.

మొత్తంగా తెలంగాణ రాష్ట్రానికి అవసరమైన విధానాన్ని రూపొందించాలని, ప్రతి గ్రామంలో రైతులతో వ్యవసాయ శాఖ ప్రత్యక్ష అనుబంధం కలిగి వుండాలని, ఎప్పటికప్పుడు రైతులతో మాట్లాడుతూ తెలంగాణలో వ్యవసాయానికి పూర్వ వైభవం తీసుకురావాలని ముఖ్యమంత్రి కోరారు. ఈ దిశగా వ్యవసాయ విశ్వ విద్యాలయం, వ్యవసాయ శాఖ, చేతిలో చేయి వేసి, ఉమ్మడిగా పకడ్బందీ వ్యూహ రచన చేసి, ముఖ్యమంత్రి ఆశయానికి అనుగుణంగా పనిచేయాలి. అప్పుడే వ్యయం లేని సాయం అవుతుంది వ్యవసాయం! End

Ronald Ross who discovered malarial parasites : Vanam Jwala Narasimha Rao

Ronald Ross who discovered 

malarial parasites in Secunderabad

Vanam Jwala Narasimha Rao

Few people are aware that it was in a house in Begumpet near Hyderabad airport that a great scientist lived and made a great discovery for which he was awarded the Nobel Prize in physiology and medicine. It was here about 130 years ago, on August 20, 1897, that Sir Ronald Ross discovered the malarial parasites in a dissected anopheles mosquito.

            This house  situated in a sprawling compound with an area of about 12,000 square feet became the proud possession of the then Andhra Pradesh branch of the Indian Red Cross society in 1986.

            The otherwise close building since then had became a busy center from the Independence day on August 15, 1986 with the inauguration of Red Cross Rakshak (security services), St John’s ambulance services, Institute of Traffic Safety and Training and Institute of first aid training, thanks to the efforts made by Red Cross authorities of that time. It continued for couple of years.

            Sir Ronald Ross was born in India in 1857 at Almora in present day Uttarakhand and passed medicine studying at St. Bartholomew’s hospital. He was a member of the Indian medical service. While in Hyderabad, he made the historic discovery and demonstrated the malarial parasites in various forms in the female anopheline mosquito in 1895. In 1897, he found the pigmented cells of the parasite in the mosquito stomach. His success in verifying the theory of a mosquito vector in the transmission of malaria was prompted by Patrick Manson’s research and counsel.

            The day Ross discovered the malaria parasite he wrote a poem and sent to his wife. It reads like….

This day relenting God
Hath placed within my hand
A wondrous thing; and God
Be praised. At His command,
Seeking His secret deeds
With tears and toiling breath,
I find thy cunning seeds,
O million-murdering Death.
I know this little thing
A myriad men will save.
O Death, where is thy sting?
Thy victory, O Grave?

            This important discovery made by Sir Ronald Ross helped eradicate malaria from most parts of the world. Sir Ronald resigned from the Indian Medical Service in 1899 at the age of 42 to join, at Liverpool, the Institute of Tropical Medicine. In 1902, he received Nobel Prize.

            He died in London in September, 1932.

            The Indian Red Cross Society, AP Branch (then) spotted this building which had been lying without any use for almost 15 years.

            All that one could see there was a watchman, who faithfully protected it from unauthorized occupation. In memory of the great scientist while the Secunderabad cantonment authority erected a gablet in 1935, Indian airlines had this under its control until about 1960. Then, thanks to the initiative of Dr Gopala Rao and Prof S. N. Singh, the Sir Ronald Society was formed with a view to commemorating his epoch-making discovery in Hyderabad of malarial transmission by mosquito.

            Like many other Societies this one also suffered from lack of funds, except the long grant from the Nizam Trust Fund in 1974.

            The Ross memorial institute setup by this society could not function from here due to lack of infrastructural facilities. It functioned from the Osmania university zoology department.

            Thus the building was not under use and was left deserted for several years. However, 1980 the then health minister proposed to take over the building for advancement of malaria research in the state and also to locate the central malaria laboratory, museum and the research wing. It, however, remained a mere proposal.

            The Red Cross proposed to organize in this building “Sir Ronald Ross institute of tropical medicine and national health programmes” to create awareness about the national health programmes; to establish an institute to train medical and paramedical personnel; to impart continued education in fields of tropical medicine and also to conduct correspondence-cum regular courses. This was readily accepted by the sir Ronald Ross society at the time of handing over to Red Cross.

            Once again the house of Sir Ronald Ross who was not only a great man in the field of medicine but also excelled in mathematics, music, novel-writing and invented a system of shorthand and discovered a method of phonetic spelling was pressed into useful social activity.

            For the next couple of years the building was bubbling with activity. Later what happened is not known and under whose control it is now is also to be known.

            On enquiry it is learnt that the building and premises is under the control of Osmania University Zoology Department who visit now and then and conduct few workshops or seminars. Notable among them is celebrating the event of discovery of malarial parasites on every August 20. End